Alle inzendingen over maatschappelijk werk

zout op de lippen schrijnende handen ronden de dag de avond valt in verlichting droom je ogen weg uit vandaag en versaag nooit breek gedachten want morgen wordt ooit…

werk het gelaten de deur uit.…

Jij wilt maatschappelijk goed bezig zijn…? Begin dan maar eens in het magazijn!…

Het aksiekomitee van jong en lui Richt zich liefst op maatschappelijke zaken Heeft lak aan school- gerelateerde taken En doet soms jolig in een trendy bui Van hen wordt zittenblijven mooi 'doubleren' En hoef je geen 'der die, le la' te leren...…

Na een vakantie van een week of zes Gaan binnenkort de scholen weer beginnen En komen dus de leerlingen weer binnen, Maar die zijn dan totaal niet bij de les. Die zijn, van hun vakantiewerk doodmoe, Meteen al heel hard aan vakantie toe.…

mag worden Bewust schrijf ik niet moet Want het is mijn eigen vrije wil Ik zou ook kunnen kiezen voor De ruimtes van de synagoge, de Moskee, de Hindoetempel of Mindfulness- yoga-, meditatie- of stilte-ruimtes Ik kies het liefst voor de ruimtes van de kerk Daar mijn hoofd leeg maken en in mijn geval Moet ik daar hard, zeer hard voor werken…

Lust, onbewust Zonde zijnde wat mijn gedachten sust Rondingen, afgewende ogen Gedachten van handelingen, wel overwogen Tegen het natuur deins ik in Golven van emotie sluit ik in Maatschappelijke dam dat niet mag breken Onverholpen natuur dat zich met geweld zal wreken…

Kruipen de uren kruipen ongelogen op de stoel, knielellendeding, gevangen op de vierkante meter, krampenvingers, vlammenwangen, prikkingen in schermersogen. Gekkenhuis hier vergeven van waanzin borderline narcistisch navelstaren en in- zichtloos ziek. Wie zal mij bewaren? Tikken, tikken, tikken, kreng decursus, dwang en drang en…

Je liep hier binnen en keek rondom je snoof en proefde van wat je wou je deed je ding en ging maar door opeens was daar een luisterend oor meer centjes, dichterbij opeens was je hier niet meer dan slechts een passant.…

standingvolle status geen barbier maar chirurgijn je mag nu opereren en bewusteloos slaan tegen de pijn beurzensnijders steeds op de loer om je flacon kwikzilver te slim af te zijn ik geef Vesalius gelijk reinig mijn hersenen met niespoeder bekijk mijn Spaanse pokken en voorspel aids…

Ze is secretaresse, doeltreffend en attent, ze stopt meestal vóór zessen en loopt niet, nee ze rént, met een bloedgang naar de metro want thuis, daar zit haar vent, die niets heeft aan accuratesse maar na een lange dag simpelweg wil worden verwénd!…

Alleen de route is vrij voor de man gevangen in de wagen met het geld. Miljoenen. Wie geeft zijn leven voor miljoenen? Drie keer genomen rotondes garanderen geen veiligheid. Die vindt hij bij moeders pappot.…

brekend ochtendlicht de zon die in stralen strelend de nevel bespeelt takken, bossen, weilanden doorkliefd door treinen schapen kleurt in de vroege ochtend en koeien kuieren het pad naar het steeds groenere gras op weg naar mijn werk, ik wilde dat dat er niet was…

op maandag ligt zij in de agenda met haar lichaam uit de naad gewerkt sluit haar man af wat hij op zondag heeft aangesneden Jeremy…

Nu velen het mogen beleven, nog jaren met pensioen te leven, wordt langer werken het perspectief, al heb je het werk al lang niet meer lief. Het maakt mij nu al moe, al dat gejacht tot zeven en zestig toe, voordat het geluid van je baas verstomd, het is te lang voor de vrijheid komt.…

geschubde visserskoppen turen betraand door de wind aan flarden gescheurde mistnevels op zoek naar de beste nieuwe haring na een volle vangst van vette maatjes gaat de koers weer huiswaarts en komt de zee weer tot bedaring…

Academische zinnen zonder enige literaire waarde worden doelgericht afgeschoten op de deelnemers van het overleg. Het is allemaal ingewikkeld, of toch ook niet? maar zijn losse flodders, treffen hun doel, doen de vergadering alweer verzanden, in de patronen die er, in de jaren, zo storend zijn ingeslopen. Geraakt door moedeloosheid…

Mis…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

Ik lag daar in mijn bed, jaren, maanden, dagen, uren, secondes, momenten. Er was de stilte, het verdriet en eenzaamheid en de ademhaling. Er waren geen pijn en verdriet; want deze twee woorden dekten de lading niet meer. De zon scheen binnen en ik zag het Licht verplaatsen: van de éne muur, op de andere. Het Licht verschoof. Ik was veilig…

Ik schrijf, zoals nooit iemand schreef. Ik haal adem, als geen ander. Ik geef omdat ik leef. En Al, wat ik leef, geef ik omdat ik schreef. De cirkel zal rond zijn bij het blijven van mijn wezen in dit gegeven. Zo is het, zo zal het zijn en blijven bestaan, voortbestaan. Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop…

De ogen helder en scherp. De bek vernietigend, om te leven en overleven. De partner: een uitdaging! Maar ik, altijd en alleen zorgde met genadeloze klauwen voor een breder perspectief, dan enkel blindelings te gaan vertrouwen. Op mijn vleugels houd ik, kan ik altijd tot in eeuwigheid bouwen. Deze vleugels gaan zich nu verder uitspreiden om…

Ik zal niets liever doen dan stralen bij iedere boodschap die er is te behalen. Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt. Daarna zal ik ook haar doen…

Niemand bezit het alleenrecht over mijn werk. Niemand. Ook geen iemand. En daarin schuilt zijn kracht: nog voort te bestaan zonder ook maar énige vorm van macht! Het werk bezit zijn alleenrecht precies tot in de kern stil en zéér zacht! Wat verwacht, onverwacht zich openbaart. Veel verder, meer en veel diverser dan ik ooit had gedacht.…

Er is een immens groot verschil tussen overgave aan een volledige levenstaak, of toegeven aan kortstondige, vluchtige en vooral oppervlakkige verlangens, wensen en gedachtes.…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…

Er zijn mensen, die bergen verzetten, ik nog geen kopje Er zijn mensen die de hele dag ploeteren, ik kom hem net door Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren, ik doe niks Er zijn mensen, die alles uit een dag halen en ik? Ben altijd weer blij als de dag om is.…

Een man, radeloos ziek en nog zo jong. Verdrinkt bijna in een veel te woeste zee. Bij het horen van zijn verhaal huilt mijn hart natuurlijk met hem mee en toch moet ik hem zeggen, vanachter mijn bureau, jou helpen, kan ik niet, "nee". Enkel uit dit schrijven, blijkt, ik neem zijn verhaal wel degelijk met mij mee naar huis en sla daar…

Hoogtij bezinning gevraagd levensecht samen tot het daagt nabij in namen jezelf de binnenkant voelen zonder schools aangeleerd maatschappelijk en commercieel teveel nu met handen en ogen bewogen zien mogen hart en ziel in zich en zicht langere dagen meer licht dragen…

ik heb me altijd op het hellend vlak begeven waar het niet kon liet ik mijn dromen leven de wegen waren duidelijk en recht in een maatschappelijk gaan van weinig woorden omdat het zo hoorde sloeg bij mij niet aan leven kent geen stilstand in het bereiken van de overkant naar boven of beneden ik moest bewegen het liefst de ladder…