Alle inzendingen over mabel OR bruinsma OR wisse

ik schuw ze niet de holle ogen die me in de slaap bezoeken soms blikken ze onaangekondigd door het raamwerk van een droom of lenen licht van mijn pupillen om in een waas te staren naar wat ze niet meer kunnen zien met warme vingers wis ik dan hun glazig zwart opnieuw tot stof en as en schud restanten van me af…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

In Nederland is volgens de vorstin Het nieuws vaak onvolledig en verkeerd. Dus zegt ze dat de leugen hier regeert, Maar blijkbaar is dat haar wel naar de zin. Want als een keer de waarheid wordt verteld Dan wordt de tekst in haar naam bijgesteld.…

Ik wis mijn leven, Ik stop nu even. Het houdt me aan de lijn. Ik voel me zo klein. Ik wijs af wat me is gegeven, ik wil niets meer beleven. Alsof ik wegkwijn. Verdriet verdoofd door wijn. Ik wil nergens naar streven. Ik vraag je te vergeven. Was het maar allemaal gein en kon ik weg achter het gordijn gelukkig zijn.…

ja, ik weet het wel zal sorry zeggen voor alle ezelsoren of geknakte boeken die ik even weglegde zodat ik wist waar ik was altijd verdwijnen ze wanneer het nodig is dus pak ik kladjes, tandenstokers, ansichtkaarten of oude benzinebonnen de aangebrachte vouwtjes strijk ik altijd weer glad zo wis ik sporen uit…

Een zaak vol One Direction-merchandise Blijkt drukbezocht en veel belicht te wezen Hoopgevend toch om zo'n bericht te lezen Al ben ik daartoe far too sad and wise Een niche-product is heus wel te verkopen Wanneer we allen in één richting lopen…

wis loze mitsen en maren van het voorhoofd veranker je in een stilte van porselein hoor het zwijgen van de hemel laat het glas staan je vulde het met vergetelheid hoor met gesloten ogen de morsetekens van de taal tast naar het licht dat op dat in je ligt lichtjaren zal het duren voordat de duisternis de weg vragen zal…

Verlies het, ban het uit, wis het, geef het op. Ze komt niet terug, ze komt niet terug, laat varen de hoop. Maar ik kan het niet.…

. --------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

wis niet alle sporen laat de toekomst open één warme stap maar naar voren lopen ijs kan smelten dat, wat is bevroren wat wil je zien wat wil je horen? het is de onmacht die soms regeert niet ieder kan geven wat de ander begeert het leven is werkelijkheid vaak even wegdromen dichterbij het feit kan ik niet komen…

ver weg in de staalblauwe lucht zingt een lied een deerne schoon als ochtendnevel danst in vroege sterren, haar vederlichte rokken ruiken kruidig en handen met passie onherkenbaar verkeer raast versnellend onheilspellend een wisse dood tegemoet, maar niemand neemt de tijd om ook maar ergens bij stil te staan…

Wis toch die traantjes uit uw oog, Arm weesje! schrei niet meer: Uw vader heeft het goed omhoog, Bij onze lieve Heer. God-zelf wil u een vader zijn, Geen vader is zo goed. En doet Zijn hand u somtijds pijn, Hij weet wel wat Hij doet.…

Twee vingers slaan op een ongeteld aantal knoppen schakelingen in positie slaan hersenkronkels zichtbaar in een leesbare resolutie strelen vreugde in nietige delen slaan mis op wis zodat er woorden blijven staan die slaan op iets buiten de context maar verslaan duizend gedachten duizend en één deze keer…

's Winters tel ik de bomen in mijn tuin, nauwkeurig, ik doe alsof het belangrijk is als ik eenentwintig stammen tel wis ik de namen uit mijn geheugen ik maak plaats want de lente komt met vogels en scherpe geluiden, ze zullen de tuin innemen, hoog en bijna oorverdovend zullen takken zich opnieuw in nesten steken.…

---***--- Binnenboel Raam voor raam wis ik jouw adem en je teksten uit het vuil wanneer de hemel strak is, begin ik aan de buitenboel…

Wis de traan dan uit het oog 't Biddend harte dan omhoog, Als ons leed en smart omringen! Ja, vertrouwen wij ons lot, Bij des levens wisselingen, Broeders, steeds geheel aan God!…

Want eerlijk is eerlijk, dat zijn we wis en waarachtig ALLEMAAL!…

Bij oma eet ik pinda’s Bij opa proef ik worst Bij tante steel ik snoepjes En bij kroegen krijg ik dorst Ik lijk die hond van Pavlov wel Reageer bij ieder beeld Laat me willoos weer dresseren Ook al is de kiek vergeeld Je geest is een computer Zegt mijn psychotherapeut Wat op je harde schijf staat Wis je niet zo mak’lijk uit…

In verte waar meeuwen hun schreeuw krijsen in noorderwind dwalen gedachten samen heel even dacht ik jou hier te treffen te horen en te voelen maar het blijkt een illusie van de nacht het donker verbergt mijn getergde gelaat ik proef het zilte zout raap zilveren tranen in zand wis de sporen in dit verlaten land…

Gevangen web van woorden op het ritme van jouw stem weven draden een spinsel tranen ogen naar het licht de dolgedraaide klinkers gooien letters op het vuur zelfs vechten in het duister neemt mijn nacht van werklijkheid schud mij en maak mij lichter neem onbevreesd mijn adem wis gedachten in mijn geest laat de pijn mijn waarheid zijn…

Zijn moeder Beatrix haalde hem in huis Huis ten Bosch voor de zomer Zijn vader Claus onthaalt hem thuis in 't Huis des Heren voor de eeuwigheid (s)amen!…

vleet" Daar ben ik dus geboren een stad die ik niet licht vergeet Mijn kindervoetstappen liggen daar Ze zijn wel uitgewist De wereld heb ik rondgereist maar ben geen chauvinist Elk plekje waar ik heb gelopen brengt herinnering omhoog En, al die plekjes wil ik bezoeken en houd daar dan mijn monoloog Herinneringen uit 't verleden die wis…

tast me af stil mijn angst les de dorst van mijn huid bet het vocht van mijn tranen lik mijn oren met je muziek streel de lippen van mijn zwijgen wis de duisternis met jouw ogen zoet de geur van mijn lijf slecht de ruimte tussen ons deel met mij dat we zijn verenig adem met adem werp me op de lucht in laat me vallen…

zet ik mij om te schrijven roepen de ruiten: wis mij!…

Daarmee wis ik een traan en wens dat 't maar tijdelijk is.…

Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur van familie Duck Ik sta veilig buiten spel en wat me niet zint wis…

zeg werkelijkheid waarom verdrijf je mijn dromen wis je het handschrift van de hoopvolle zon leg je een schaduw over mijn vlinderminnend voorjaar mijn schildering van roze en witte bloesembomen zeg werkelijkheid waarom ben je soms zo subiet zo duidelijk daar, kruis je mijn gedachten, mijn verwachten verbreek je zo vaak de betovering…

Wieg mij een lied dans mij een mouw klap mij een roos maar laat mij niet in de kou struikel mij een blok glij mij een banaan schiet mij een gebed en lach mij een traan brei mij een naald naai mij een steek hou me vast klem mij stevig beet regen mij een boog kleur mij in, wis mij uit hou van mij met haar en huid zwijg mij een…

‘je bent oud’ zeggen ze, ze keert zich om en kijkt naar al haar woorden een samengeraapt vocabulaire gaapt bodemloos de put voorbij en blij draait zij zich terug ja ze is oud; ze draagt de dag op handen en met flair gebaart ze, dat het mag wis en waarachtig blijft het fout haar jonge kant nog te belichten, maar alla- ze is er nog…

als je even te veel zeurde of klaagde en het mijn vader niet behaagde zei hij met geveinsde spijt: had ik je maar in de haag gepist ja pa had ‘t maar gedaan maar dan wis je kwam z’n gniffel er weer achteraan: dan was je nu een hagedisje ma hield niet van dat grapje je doet dat kind verdriet het voelt zich niet welkom snap je…