Alle inzendingen over markering

waait Langs het pad is een nieuwe boom geplant Als teken van nieuw leven In een winter die als lente voelt Wie kent de sneeuw nog Hier en daar brandt licht in huizen Insomnia op visite Als ongenode gast Die altijd te laat blijft De slaap maakt dronken We moeten nodig naar huis Even nog een plas Over de geur van andere hondjes Markering…

Wij voorgeven onze eigen plaats in de samenleving te moeten markeren; zoals die ons markeert door de mode, het uiterlijk of een aanleg intellectueel te excelleren. Valt bij die plaatsbepaling alleen van onze fouten te leren. Die ons niet meetrekken met het succes, dat wij denken te oogsten door onze eigen waan.…

mijn hart, het heeft te vaak gebloed ontroostbaar in verleden tijd en te opstandig in het heden wil ik nieuw en anders om de lijn te trekken die weer een nieuw begin markeren zou zoals het daglicht dat ik niet verdraag omdat ik in donker beter lieg dan zo zelfs als ik de waarheid in ere herstel ben ik naakter dan in het eerste begin voel…

We blijken tijdelijke versierselen op het pad van de tijden elke streling van ijle luchten iedere zucht, zelfs van verlichting beroert en beweegt ons Het verblijf tegen de steeds wazige achtergrond is een sobere ankerplaats een lichte trilling slaat ons op drift elke dag een gevaarvolle kust zonder markering Voor even een sieraad…

grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld waarop blonde schapen vredig lopen te grazen zijn twee honden die tegen weglopers grauwen en razen de bejaarde herder werkt hard voor zo weinig geld terwijl hijzelf na zoveel lichamelijk zware jaren vele honderden hectaren met zijn beesten heeft belopen is opeens de onrust en angst in zijn lijf…

pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet ontdekte klanken cocon van tijd waaruit hij z’n kracht ontleent uit milde zaagselsporen, om in de geurigste grond te ontpoppen geeft het licht een nieuw naam toekomst met een oneindig vergezicht ademvleugels markeren…

Vandaag is huiverig, ik zoek niets en ben thuis de dag is kil niet vrolijk, de sfeer is gelaten, regels schrijven zichzelf, markeren voor later de nog onuitgesproken voldongen feiten maar kijk, toch breekt de zon door de wolken en de al kalende takken ze staan nog zo fier.…

zoals het einde van de voorsprong die het afgelopen jaar had opgebouwd, sneuvelt het streven wanneer de goede voornemens ter ziele gaan voordat je ze hebt uitgesproken stille wensen, voortgekomen uit de diepste gedachten markeren iedere verlangen aan de grens van het onhoudbaar product geheten “ de mensch ” vlees beenderen en bloed,…

van stilte en gedachten die aan het papieren kraambed hebben gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, leeft in wat ik heb geschreven om op eigen vlucht te gaan, markering…

ervan maken, hoe het ook verloopt, wat er ook gebeuren zal, in december zal net als nu, bij iedereen en overal, het nieuwe jaar met al zijn kunsten en grollen, met al zijn verdrietigheden en vrolijkheitjes opnieuw op ons wachten, schoon en rein puur en ongeschonden, want wij zijn als mens, prima in staat om die barsten er zelf in te markeren…

Landschap in de schemer verloren, Bergtop met een meer zo koud, Koestert schril een vloeibaar goud, Sprankelend in stilstand bevroren, Pegels van ijs markeren de rand, Punten achter elkaar vertand, Verhard en star maar transparant, Kristallen schitteren als korrels zand, Stijgende zon op het koele meer, Stralend licht breekt speels en fel…

Zij die alles al zo hadden hadden nooit genoeg gekregen en zij die het steeds ontbeerden stierven weerloos in beklag Daar moest hij steeds weer aan denken bij het stillen van de meren waar geluk dat er in rond dreef niets meer dan het water was Voor de koningen een plas om er hun rijk mee te markeren voor de kardinaal een graal waarin…

Stenen volk, trommels roepen, markeren de tijd als het water haar doden wegspoelt en de oude wegen wegbrandt.…

nacht zelfs het maanlicht schuilt… Noodwendigheid gebogen onder hoop bedorven in verpakking onder geschuurde huiden louche ogen dichtgeknepen realiteitsangst… Wrevelig het bitter tussen lippen loopt de kwetsbare wanhoop met versleten steunzolen dood in het vooruitzicht de handreiking gestorven… Voetsporen uit vallend regenwater markeren…

hoe mooi is deze weerkerende dag die weerkeert op de kalender van tijd die wij in ons feestend hart en hoofd markeren als de jaardag van jouw zijn hoe mooi is deze gezegende dag met om jou heen al die mensen die jij betekent of betekenen mag in gedachten toch of heel aanwezig hoe mooi is deze feestelijke dag met lichtende kaarsjes op de…

De ochtendlucht als ongelofelijk roze achtergrond waar ik mooi uitzicht heb op de geparkeerde plezierboten en zeilers Boven rustig voortkabbelende water maken enige vleugels vloeiende lijnen en markeringen in een opklarende hemel, een nieuwe dag is geboren.…

schone uithangborden in Pajottenland markeren onze tocht, op zoek naar de geuze en de kriek, vertelsels en liedekes gevels mee varens en muurleeuwenbek den subieten Dood, den ouden Spijtigen Duivel, het Stroblommeke van Papier en Het Vossegat, hoeveel kriekskes brengen ons naar den ondergaande zon vandaag Suuske van Looi geeft een bazenbierke…

de voetstappen die jij zet in het zand van de tijd van minuut tot minuut van uur na uur van dag tot dag van jaar tot jaar markeren de geschiedenis stap voor stap die jij schrijft voor jouw volgers de voetstappen die jij zet soms spontaan buiten de paden dan weer binnen de lijntjes behoudend zorgvuldig vertellen van geluk en acceptatie…

Na de vroege opkomst en menig hoogtepunt te hebben beleefd gaat een zon onder tegelijk laat een vrijwel onzichtbare vogel zich horen terwijl zachte bloemengeur wat kracht en pracht verliest in landschap voortaan gekleurd met donkere lijnen en markeringen.…

Na de vroege opkomst en menig hoogtepunt te hebben beleefd gaat een zon onder tegelijk laat een vrijwel onzichtbare vogel zich horen terwijl zachte bloemengeur wat kracht en pracht verliest in landschap voortaan gekleurd met donkere lijnen en markeringen.…

Bladergoud van dekens markeren het verouderd bos wind in koperen regens, nevels beheersen de gedachten oktober spreidt z’n ziel in het eerste schrale licht, Schaduwen, nog begraven onder het natte mos, ze woelen als tentakels tussen wortels, hongerig naar voedsel wat de laatste zomer heeft gebracht, roerloos drapeert de mist zijn vitrage…

Rijen blinkend blik markeren de druk van de tijd. Blikken van oneindigheid aarden in de overlast, onwetend of de snelheid de tijd wel volgen kan. Is dat dan de strijd, de strijd van deze tijd? In het trage spoor domineren blikvangers als koningen. Maar ook zij staan zij aan zij, wachtend in die rij.…

Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis, het weten hoe die dagen mistiger werden, ook in die tijd trof doof houden vele derden. De oorlog heeft destijds engelen gemaakt, in de oost en west rampspoed niet gestaakt.…

Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis, het weten hoe die dagen mistiger werden, ook in die tijd trof doof houden vele derden. De oorlog heeft destijds engelen gemaakt, in de oost en west rampspoed niet gestaakt.…

duindoorns en bramen ga ik op hem af, voel iets machtigs voor mij, beef en worstel met vragen een klein konijntje springt voor mij amai, nog een en nog, het duin ijlt voor zich uit, deemstering valt snel ‘kijk, kijk, ge bent daar al’ , spreekt de Vos, terwijl ik in zijn ogen kijk slierten rottend vlees tussen tanden zie hangen, vliegen ogen markeren…

stillekes valt de avond als ik door het duin naar het schor wandel, het lamsorenveld ligt in paarse gloed aan de voet van een groep oude begroeide duinen postelein,teunisbloem en klauwier markeren de overgang naar vochtig terrein, hier en daar staan plekken zeekraal, jonge konijntjes schieten voorbij waar zou hij zich ophouden, is het…