Alle inzendingen over martelgang

ja, ik heb het weer gevangen door welvaart en van drang gebrast en feesten jarenlang de galwegen... mijn martelgangen!…

Je vouwt je handen zacht samen geboeid en gekneveld in een eeuwig amen Je kijkt met betraande ogen door de verregende ramen De wind tekent striemen op de verweerde muur op dit steenkoude uur van waakzaamheid Je bent getekend door een christelijk stramien Dan kies je liever geen kruisiging aan een crucifix maar een martelgang door de dierenriem…

Het omgekeerde van het gelijk is het krijgen van het ongelijk een martelgang die in dit leven een mens soms niet begrijpen kan alles is hebben alles is krijgen van geven wordt men al snel moe het wordt nemen zonder krijgen tot men zelfs zijn leven pakt dat was het laatste dat nog werd bezeten nu rest slechts kist en 't muffe zand een…

Nu zij mij dagelijks en nachtlang vergezelt, de schelp van hare hand mijn kloppend voorhoofd koelt, heb ik eensklaps en onverbiddelijk gevoeld, dat zij mij nimmer, nimmer nader werd gesteld als in de uren, die 'k hardnekkig heb geteld, als met de martelgang, waarvan dit vers vertelt.…

gelukkig heeft de man geen negen levens één martelgang is voor de ziel genoeg de zware stappen naar het werk en kroeg het lijden van de man heeft niets verhevens bij thuiskomst wacht de arme sloeber tevens de feeks die al z’n dromen wreed verjoeg z’n wereld is een kille ziekenboeg rampzalig zijn z’n medische gegevens gelukkig heeft de man…

Wat is het leven als er nadien niets is Een nodeloze martelgang vol ellende Bij verlies geen verdriet of gemis Slechts een somber troosteloos einde Waar leven we voor als er niets was nadien Dat ons naar rust en toekomst doet verlangen Geen plaats waar we naar uit mogen zien Door geen aardse schoonheid te vervangen Dan zou het leven hier…

de martelgang langs witte messen in een eerlijke ochtendlucht roept koude woorden op doet nachten vertrappen het lichtpunt van de reclame fladdert langs de gevels de zwijgend volle straten in oproerpolitie tot de tanden gewapend de paranoia-eters kouwen de woorden uit gevulde plasticzakken tot de rand vullen hun muilen met leugens voor…

Jij wordt hooguit 30 En ik, ik leef te lang Mijn leven mooi en prettig Dat van jou een martelgang Ik wil graag anders zijn Anders dan de rest En jij wil graag het hetzelfde zijn Maar jij bent gehandicapt…

maar mijn gemaar werd luchtig weggewoven ik had geen kans en moest eraan geloven de achtergrondmuziek werd zwanenzang zij handelde met forse dadendrang gedraai, gewrik, gesjor, gevolgd door kraken de tandarts kweet zich kwellend van haar taken het viel wel mee toch, vroeg zij, ietwat wrang ach, sprak ik na de helse martelgang we moeten maar…

I Je vouwt je handen zacht samen geboeid en gekneveld in een eeuwig amen Je kijkt met betraande ogen door de verregende ramen De wind tekent striemen op de verweerde muur op dit steenkoude uur van waakzaamheid Je bent getekend door een christelijk stramien Dan kies je liever geen kruisiging aan een crucifix maar een martelgang door…

Het kroost naar school brengen Is een martelgang geworden Als je niet steeds eerder van huis gaat Komen ze chronisch te laat Door de pendelende matatu's De wegpiratende rücksichtslose boda's De snoeverige bazen uit de buitensteden Met hun geblindeerde ruiten Die je de loef afsteken En situatief denkend Moet je ook altijd attent zijn…

Op 9 augustus 1996 is ze doodvermoeid naar de dertiende verdieping van een flat in Berlijn geklommen en heeft ze de wrede martelgang van haar getergde geest gestopt door als een vogel te willen vliegen, maar na 36 jaar vlieghapering sloeg ze te pletter.…

Wanhopig door ‘t belofteloos gekloot, de martelgang langs elke valse noot, verkoos hij de verlokking van het koord. ‘k Werd dus als pop-idool niet bijster groot, mijn carrière was al ras ontspoord. Geknoei bleef het, van elk succes ontbloot. Toch heb ik al met al niet slecht gescoord. Die Hendrix hè, die is inmiddels dood.…

Hoeveel ik ook presteer op aarde, het is nooit genoeg, alsof het leven me tot de laatste druppel uitperst, prima hoor, maar zonder jullie verkoelende vleugelslagen zou het een zinloze martelgang zijn.…

dichter zijn waarheid niet herkent als triviale duizendpoot, die al haar nazaten overleeft, een eigen aarde schept waar alle onevenwichtigheid aan kleeft als zijn gedicht probeert de schepping te bevatten om z’n schram-schap te bedwingen van drift en tastbaar onvermogen, zolang de dichter leeft, de lezer in twijfel achterlaat maar zijn martelgang…

vervlogen geschiedenis de tweedeling in afstamming historische rechten in tal van overleveringen bevestigden de breuk in vertrouwen tussen de twee groepen in een overheerst bezet land die als een verraad schaduw over de groep hing intuïtief voelde ieder dat het om judas ging naar later bleek voor 20 zilverlingen de dodenprijs na zijn martelgang…

bent de nacht uit een boek dat ik nooit heb willen schrijven je bent de aarde van mijn grond je zuigt adem uit mijn longen alles is grijs in een wereld die verdwijnt de wind glimlacht eenzaam naar het gras van de wildernis waar geen koeien zullen grazen vergankelijkheid heeft niets met poëzie van doen poëzie vertelt niets over de martelgang…

Wat rest is een blinde martelgang vol valkuilen met dodelijke spiesen en krioelende gifslangen, een angstaanjagende depressiekelder vol ruwe schrikbeelden en bedreven killers in onvoorziene nissen.…