Alle inzendingen over metamorfose

het is me niet gelukt jij wilde niets zeggen jouw opvallend bewegen trok wel snel ieders aandacht door souplesse en richting keuze tegengesteld aan die van andere neuzen die voor binnenhalen kozen totaal opgaand in jezelf op een extatische manier zonder enig communicatief contact met anderen een buitengewoon vreemde metamorfose…

. --------------------------------------- uit: 'De laatste metamorfose', 2004.…

achter de trekhaak van de ogen de grijze rotstanden grijnsden reeds vele krijgsgevangenen van de strijd met zijn huid bloot ook de winden lachten neerwaarts en met schmink van geld toverend gemaakte ogen lachten vanuit een glazen paleis met ouderlijke fundamenten toen in zijn stekelig bloeien de groene bloesems eindelijk hun metamorfose…

Zonnestralen hebben ons teder gekust Nu is de zomer echt uitgeblust De metamorfose is begonnen van een nieuw seizoen Zomerbloemen zijn uitgebloeid Bermen kortgesnoeid Alleen het gras blijft altijd groen Wolken grijs en grauw spelen met het hemelse blauw Dan dalen regendruppels in glinsterende parels op de aarde neer en de fluistering…

Haar blik heeft iets van dat meedogenloze die vrouwen krijgen als de tijd verstrijkt en liefde niet veel meer wordt dan een pose, ontdaan van gloed; en hoe je ’t ook bekijkt, er ook geen kans is op metamorfosen waaraan de maat van schoonheid wordt geijkt. Hoe kwam hij toch aan uitgerekend deze?…

Als ik je bekijk, Zie ik wat je niet bent; Ik kijk door je heen En je verandert; Een onverklaarbare metamorfose. Als ik met je praat Klinkt er eerst verwijdering Doel van ’t spel? ’t Gaat zo. Je zegt waar je mee zit, Ik kijk, ik luister en ik zie. Als ik je begrijp Na uren proberen, Voel ik je door alles heen.…

wij hebben samen geschilderd maar meer dan de techniek van eenvoudige streken kon ik jou niet geven jij had gewoon dat heerlijk naïef creatieve in vorm en kleur waarbij verf en kwast de bloemen geurt alleen al je lach lichtte met goud schaduwen uit donker en koud in metamorfose naar vitaal oud rijkdom schitterde in het elan…

. ------------------------------------ uit: 'Laatste metamorfose', 2004.…

. ----------------------------------- uit: 'Laatste metamorfose', 2004.…

De geur van voorjaar vult de vruchtbare aarde Het wazige groen proeft een zachte dauwnevel In een prachtige kleur laat elke bloem zich zien De dorheid van de winterbodem verdwijnt weldra Het is elk jaar weer een moment van bewondering om deze metamorfose te mogen aanschouwen De bloemen laten hun weelderige kleuren op elk netvlies bloeien in…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

, zou ik ook iets kunnen zeggen over metamorfosen of het menselijk tekort...de condition humaine...Maar daar doe ik de gemiddelde intelligente lezer denk ik ernstig tekort mee, dan maar iets over een geheel eigen waarneming: de ufoïde... ___________________________________ UFOÏDE Titanenzonen zouden 't kunnen zijn Of goden, honderdmaal geïncarneerd…

Verandering, metamorfose of transitie hoe je het ook noemt het vraagt je mee te bewegen met wat er op jouw pad komt Wat het je brengt, dat weet je niet het is reuze spannend maar dat gevoel van geen controle hebben maakt wel erg onrustig Je weet dat het erbij hoort en dat het er mag zijn net als andere gevoelsemoties deel uit maken van…

Bronnen, moraliserende getuigen Metamorfosen blijken zich te weerspiegelen vluchten weg in fantasie non-verbaal. De bron van het leven illustreert zijn waar gelaat.…

Een koppeltje zit op een parkbank te kussen 'n loot die zich kromt onder de dauw In de verte de kreet van een pauw Een kat doorkruist het natte gras De wind streelt het gewas De mees zicht zijn mooiste lied Een krekel klampt zich aan een grasspriet De berk buigt zich sierlijk in de wind 'n rups popt zich in,voor de metamorfose begint de strijd…

dolgedraaide virussen die continu muteren in telkens opnieuw opduikende fenotypische metamorfosen... sprinkhanenplagen van bijbelse proporties, met als enige uitweg uit die ramp: in tefalverpakking gehulde stadsbewoners, zich onherkenbaar incognito voortbewegend in een grauwe sciencefictionfilm....…

de kleren van de Keizer Al werd ik elke tel een liter wijzer En ving ik met mijn vlindernet de Tijd Dan nóg zou het mysterie mij ontsnappen Van ’t wonderlijke komen en het gaan Van ons verschijnen hier, en ’t voortbestaan Als wij op ’t eind weer uit ons lichaam stappen Dat is ’t geheim van ’t sterke en het broze Dat op ons wacht bij de metamorfose…

mensen kijken met ontzag naar de hemel, kijk hoe het blauwe ze nederig maakt, ze kijken naar haar ijle wolken en ze loensen tersluiks naar de gouden schijn, hetgene dat hun ogen blind maakt, maar wat ik zo mooi vind aan de hemel, is de manier waarop zij mijn wereld raakt, zij ze bespeelt en tot leven tovert.…

Ik droomde dat ik eeuwig leefde maar ik werd wakker in de tijd: de blauwe, weidse eeuwigheid waarin ik als gewichtloos leek te zweven duurde maar even. En even had ik hevig spijt, en heimwee naar die flard van vlinderleven. Wist ik dan bloemen, wind of regen? Bestond dat alles in oneindigheid? Geluiden, vormen, alles was mij vreemd. Traag…

nooit zal ze haar zien die schoonheid die ze eens zal zijn…

herinneringen binnengedrongen forceerde de sloten en verbrak de spinraggen nu engelen rond mijn schouders zij speelden een belangrijke rol in dit drama mijn denken moest veranderen mijn gedachten zijn nu als een tuin denk aan de zaadjes, het ontluiken zie de bloemen hoe zij pronken om te behagen omvat het juiste soort denken op naar vernieuwing en metamorfose…

Het koor komt op. Alles staat klaar. Het is iets meer dan middelbaar. Dan, als het zingt en wordt verlicht, is het één groot kindergezicht. Met dit gedichtje wordt de koorcyclus afgesloten. Bijna. De echte finale voltooiing voltrekt zich in het onsterfelijke kwatrijn ‘Als stervelingen zingen’, alhier op de site……

schaduwbrenger na haar heengaan werd zij ingekort haar stam en enige takken bleven het was nogal een treurig gezicht maar zij kreeg een nieuwe bestemming op een dag kwamen er twee kunstenaars gewapend met zaag en beschermende kleding het zaagsel vloog alle kanten op aan de herrie was niet te ontkomen toen zij de klus geklaard hadden haar metamorfose…

Ze vluchtte de bossen in, hij stalkte haar totdat ze een metamorfose onderging, ze werd door de goden verhoord en ze werd een laurier, liever dat dan bezoedeling.…

Charmeert me toch de metamorfose van tinten tot een kwatrijn in een rijm dat me zo omarmt of tot magische akkoorden à la Debussy: ze brengen een dansende cadans en patronen in de òp schuimende zee alsof kleuren weigeren zich te mengen. Schep wijsjes in fleurige kwinten!…

Of was het gewoon een metamorfose van je dromen? Wat ons door tralies naar elkaar deed lachen, maar onze harten konden het ijzer niet smeden, waar onze vingers tussendoor glipten, nipten aan elkaars adem en elkaars vingertoppen. Misschien was het gewoon de zon, die ons bloed sneller deed stromen.…

Zijn draaglast werd te groot en de wereld was nog steeds hetzelfde, zijn schrijven was dus werkelijk een vlucht en niet de metamorfose die hij wenste. Mensen bleven mensen, onvolmaakt, prozaïsch en dodelijk.…

Slagregen geselt de straat Stralen als staal, Koude degens houwen zich wegen, Door grauwe atmosferen Hollen, stilstaan, schuilen Wolken huilen, tegenslag valt Neer Nog nederiger Nu buien dimmen, druilerige metamorfose Murw van misère, mat onder ‘n apathische apotheose Gedachten in regressie naar ‘n vroeger bestaan: Crescendo carrière, Sessie…

De ornitholoog 'aller Orte dieser Welt' maakt van het vogelconcert een exotische metamorfose in tingelende en klingelende piano-vonken met de echo's van een vreemde planeet die ingekerfd blijven in je hart. Wat zingen zij, wat zeggen zij, die vogels zo vrolijk in hun koninkrijk?…

Al laat een reünie alleen de schijn zien van dank voor wat Latijn hen heeft geleerd, geen spijt voel ik, ex-classicus, noch falen plusquamperfectum telt niet in hun praesens futurum zijn zij, beelddoordrenkte wezens, wat weten zij nog van klassieke talen Herodotus' relaas over de Perzen en de Aeneis van Vergilius, Metamorfosen van Ovidius…