(De mens is een wees van zijn eigen erfgoed)
Ik schilder letters
alsof ik sterren
aan de hemel plak
Ik werp kometen
alsof ik de wereld vertak
in kunstmatige wetten
Ik verplaats het hemelgewelf
alsof ik planeten
uit mijn schoot werp
En droom werelden
alsof ik de kosmos
nog naar iets nieuws herschep…
Teder lachend in de nacht
lig ik naast jou
smachtend mooi
in mijn schoonste lentetooi
Fonkelsterren schijnen zacht
hemelogen in de kosmos
lieflijk glooiend firmament
Ik wil jou je minnen vragen
en je microkosmos dieper dragen
liefdevol en permanent…
Zachte diepe monotone klanken brengen het denken tot rust
en dragen naar het hoogste bereik van sereniteit,
waarin het wezenlijke zijn
samenvloeit met het volmaakt microkosmos geheel,
tot dat het harmonische beeld ook in het macrokosmische versmelt !
In dat eeuwigdurend lijkende stil-punt-moment
is dan nog slechts vredige rust mijn deel !…
Ik gleed een microkosmos in
een blauwe wereld, geel van binnen,
ze zei "Wees welkom, voel je thuis
en geef je leven volop ruimte,
ruimte voor een nieuw beginnen
op elke plek, waar je maar wilt
en vraag je af: wat vind je 't leukst,
het leukste om te doen?…
327
Bezig met laden