Alle inzendingen over mijn geboorte ging z

Daar zat het, de dag was oud, het was net alsof het zout, alsof het zoet werd, zo kwetsbaar en introvert, het trof de branding, stond er middenin en ging, het liet zich gaan, brak de branding aan en vertrok…

Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

Kijk in de diepte van het water alsof het leven is, want, kon ik maar, kon ik maar; een foto met mijn ogen maken, levend hart en zenuw raken, zeker zijn van beelden, als alles niet meer zeker is, geven wat niet gegeven kan worden, woorden knopen aan de levensles die mistig is voor droge ogen, beter weten en nooit vergeten, klimmen in oorlogspuin…

Grond is vast, grond van oude dagen, vast gevroren last, de wortelen der vragen. Spoorloos verschenen, voetstappen van ons, van de levenloze genen, die vroeg historie spons. Erosie brengt verwarring, wist dat laatste vast, strooit vraagtekens op de branding, dus afscheid lijkt gepast.…

Ik wou dat ik even weg kon, Kon opgaan in de menigte als een kameleon, Dat niemand me zou zien, Onzichtbaar zou kunnen zijn misschien, Ik heb genoeg leuke avonden verpest, En dat weet ik best, Ook ik wou dat het anders zou zijn, Het doet gewoon teveel pijn, Daarom zou ik willen vluchten, M’n hart laten ontluchten, Even niemand om me heen,…

Daar ging je dan de deur uit misschien dit keer voorgoed Mijn bed was nog heel warm gekreukt was het beddengoed De tijd zal moeten leren of ik je ooit nog zie. Binnen een week zeg je me wat het wordt en met wie Het afscheid was heftig veel heftiger dan ooit Sterren dansten voor mijn ogen dit voelde ik nog nooit.…

plots volgt zij de wereld in een blik van vrede ogen draaiend totdat ze troebel zag een kloppend hart voelbaar in haar stem trok het lichaam wit -hemeltje lief-…

Daar ging je, met je tas en je rugzak je baseballpet zoals altijd achterstevoren rook een uur in de wind naar aftershave ook al had je je weer niet geschoren. Het hoorde bij jou, die ruwe stoppels onverzorgd lijken, maar het toch niet zijn zwart leren jack, en natuurlijk een joint dit alles te zien maakt me zo klein.…

een lieve meis heeft haar jeugd verloren zinloos en plots eindigen haar woorden stokt de weg naar voren haar jong verleden een scheppende bloem sterft in het heden bladeren van geluk zuigend naar het licht buigen troosteloos worden machteloos afgesneden.. de toekomst komt haar niet meer toe ook die liefhebben ervaren met ongeloof…

Geluk dat was je opa, zoals hij met een mand appelen in zijn knuisten uit de boomgaard tevoorschijn kwam. Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Ging alles maar vanzelfsprekend Ging alles maar normaal Ging alles maar volgens het boekje Ging alles maar, zoals het gaan moet. Maar, het gaat nooit vanzelf Het gaat nooit normaal Al helemaal niet vanzelfsprekend En zeker niet volgens het boekje: Want wat zou dat saai worden.…

Aarz'lend tot stand Gekomen het verwijt Schuchter groeiproces Dat tot wasdom kwam Splijtend het commentaar Keer op keer - Tot op die dag - Toen ging het niet meer…

Hoe het ging Vroeg de Gedragstherapeut Aan de depressieve - Buiig, zei deze Die met dat ene Woord niets te Veel had gezegd…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

Nu ging je ons voor in de dood, je kon niet meer, de dienst was voorbij, de zegen gedaan, het orgel jammerde nog wat na, terwijl de kerkgangers naar buiten liepen, schreeuwde ik voor de zoveelste keer: 'Hij is als de Heer, zijn leven is net zo waar!'.…

Futloos en totaal verschoond van zin zei ik nee: ik stap er niet in ‘k bleef thuis, ‘t waaide te hard binnen was ‘t warm. Toch wanneer ik de zon zie komen bedenk ik: ‘k kan wel boven blijven wonen maar een tripje buiten is niet te versmaden, ondanks de smog- \waarschuwing, me laten overhalen. Eenmaal buiten, volkomen futloos, ben ‘k maar…

De man die heel de aarde kon doen trillen, bleek niet in staat zijn eigen pijn te stillen, ondanks het spul dat hij z'n lijf inspoot. Net als zijn moonwalk ging hij tot besluit niet langer vóór-, alleen maar achteruit.…

Het licht van jouw verjaardag schijnt op je steen over het sterretje van je geboorte, vandaag ging mijn mobieltje af als een herinnering maar zonder jou is je verjaardag anders en dwalen mijn gedachten naar je graf nu vier je je verjaardag aan de overkant misschien schudt Hij vandaag je hand.…

het licht begint onder haar handen in golven (gesuikerd) continenten in een trappelzak die ze als letters aarzelend naar buiten draagt in woorden van zes-keer-drie-spreken; de ongelijkheid van ‘tegen’ naar haar innerlijke getuige; iemand die zij kent, wie ik ken (kruimellief) -aimez-moi, aimez-moi- als geschenk zo…

De dader in het kwaad ging publicitair door het leven als Hans van Z.; was rond de dertig en hield van vrouwen tot dat een voormalige vriendin te opdringerig werd. De charmeur besloot haar om te brengen met een loden buis; zijn eerste moord op weg naar detentie ver van een gelukkig thuis.…

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd chaos door wedloop geschapen heengang futiel, ondoordringbaar vermomd Reizend schrijvend stiltecentrum ijverig die ene klank verzoekend vangt hij essentie in een woord Ergens weerklinkt de finale versie romantisch en lyrisch vertaald stervensver weg op een hemelse wolk Vakkundigheid? Vergetelheid…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar.…

Een been was gezond; z'n and're was verkeerd en moest dan ook terstond geheel geamputeerd. Hij ging na die beslissing naar 't operatiebed. De arts heeft bij vergissing 't gezonde afgezet. De arme zieke scheen, toen hij dit had gesnapt met zijn verkeerde been uit bed te zijn gestapt.…

Gebeden wordt er-5 maal daags- met het gezicht naar Mekka Eeuwen geleden ging 'de profeet' voor in gebed z'n volgelingen volgden Gebed, gezang Gezang, gebed... blijft onverlet dat hier klokken blijven luiden.…

" Zo werd hij vóór de meet genant de klos Ging met z'n wetten uiterst puberaal Als spotvogel en pervert aan de haal Maar stond de hele race publiek voor paal Pas toen hij laatste werd zei hij "Ik baal!"…

Want Hij stierf dan wel aan het kruis, maar ging daarna gewoon naar huis. Zit nu thuis bij z'n ouwe heer en denkt: dat was eens, maar nooit meer.…

'n vingers telt, de hangmat los, breekt de hals z'n nek op het gouden stro - mijn zelf verdiende loon. --------------------------------------- uit: 'En gingen uit sterven', 2005.…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

Mijn kind, dít droomde ik: je schamele geboorte en je open blik… En dat je spreken ging en ik je vóór kwam zingen: Zeg ken jij wel de mosselman, die woont in Scheveningen…? Maar ook vertelde ik je in de tuin over de dwergen van Svart Alfa Heim, bewaarders van de schat der Nibelungen.…