Netgedichten

netgedicht (nr. 10.474):

Waar ging Homeros heen

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd
chaos door wedloop geschapen
heengang futiel, ondoordringbaar vermomd

Reizend schrijvend stiltecentrum
ijverig die ene klank verzoekend
vangt hij essentie in een woord

Ergens weerklinkt de finale versie
romantisch en lyrisch vertaald
stervensver weg op een hemelse wolk

Vakkundigheid? Vergetelheid!
aardiger dan dit lijkt hem de doodsteek
krachteloos zakt zijn schrijvershand

Syrenen zingen schaarsgekleed hun lied
cyclopen achtervolgen hem
hard slaan de golven op het natte hout

Onverwijld star doolt hij verder
op een vlot van volmaakte verrichting
laat hem nooit zijn voeten wassen.