Alle inzendingen over mijn kleine wereld OR dood

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

je eet een haring en neemt er drie mee of vier of twee je eet een haring je hoofd in je nek ik val op je, vindt je het gek? je vergeet te betalen ik hol je achterna je lust me wel, ja!! 't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

met het volle verstand wil ik in de mallemolen waarvan ik al weet hoe de rit eindigen zal het is een keuze die ik maak een keuze die niet iedereen mij in dank zal afnemen en toch maak ik hem Een keuze die anderen pijn doet die jou blij maakt en mij gelukkig maar toch......... Met mijn volle verstand dat slechts op halve kracht werkt…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

In kleine passen, gezicht naar de grond Langzaam in leed voort langs vele graven Een tocht die slechts oproept vele vragen Verzet en verraad sloten geenszins bond Verlinken en juist vechten voor vrijheid Bron van ellende dood, wereld bevrijd…

De wereld zo klein geworden te klein voor het gezicht ik wil de sluier doorbreken en kijken naar nieuw licht.…

in wegvloeiend licht is de droom een stil en roerloos reizen van tere stof geweven omringt hij de aankomst en het vertrek een jaarring tekent de voorbije wereld schetst de toekomstige tijd we dromen ons vast in trage kleine vergankelijkheid een vluchtige reis met enkel de bestemming van de gewisse dood…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Er liggen nieuwe mogelijkheden open voorbij de zonsondergang: ik hou mijn wereld klein, het hoeft van mij niet groter. Soms stel ik mij voor; men sterft met wie men lief heeft, een bevrijdende gedachte, als je ergens naar streeft, gebeurt het ook.…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

De wereld is te klein meneer, u staat al op mijn erf. En ik weet waar u op hoopt: dat ik vandaag nog sterf. Dat geeft u dan wat ruimte. Die u verliest weer, op termijn. Want de wereld is te klein meneer, de wereld is te klein.…

De wereld is te klein meneer, u staat al op mijn erf. En ik weet waar u op hoopt: dat ik vandaag nog sterf. Dat geeft u dan wat ruimte. Die u verliest weer, op termijn. Want de wereld is te klein meneer, de wereld is te klein.…

Dood is een woord een doodgewoon woord maar voor mij is het woord dood een dood woord want wie zal het weten wie zal het zeggen niemand kan het (na)vertellen maar met levendige fantasie is de dood levendiger dan het leven zelf voor velen een doods leven en wie zichzelf doodt pleegt geen moord die ademt eindelijk leven…

hoe jij je hebt verstopt in zonlicht speels langs bomen ademt en een knipoog legt op water in mijn dag geurt een levensbloem opgestaan uit dood ik zet een vogeltje op jouw graf het zingt in blauw jouw kleine nachtmuziek als het kaarsje brandt leeft alles binnen zachte ogen en - een wereld van verschil -…

je brandde zonder handen om te vluchten uit de hel voette nog in een wereld waar seconden zijn geteld beton begon te kraken het geluid kon je niet raken door het stof zij waren groots jij ademde steeds langzamer hun dood was klein in pijn van afscheid nemen tot de sprong die maakt je groot leven is een hopen…

Allen zijn klein, Geen is er groot, Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Allen zijn klein, Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Allen zijn klein. Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Waar naar soort klein of groot, Zonder angst voor de dood, Ieder wezen niet minder voor de ander zal hoeven. Ik zei de boer: "Ik plant een boom", "Ik kweek de wereld een appel voor alle seizoenen", " Ik kleur de velden tussen het grijs", "Ik laat de handen plukken, wat voor hen zal groeien". In Ede zal het zijn!…

heel klein nog schuil ik, vol angst voor alles zo klein is jouw wereld een groots gebeuren mijn kleine ik luistert met grote oren trots op jouw grootte groeit lanzaam mijn gevoel van veiligheid en het besef als kleintje pas ik goed in jouw grootse wereld…

Als ik een stukje van de wereld ben dan ben ik daarvoor verantwoordelijk als ik een stukje van de wereld heb dan ben ik daarvoor ook verantwoordelijk als ik stukje bij beetje de wereld verlaat dan blijf ik verantwoordelijk voor daarna als ik gestorven ben, cremeer me dan maar dan vraag ik maar om een heel klein stukje als mijn as begraven wordt…

Hij schommelde en zwaaide zo hard als hij maar kon in zijn lieve kleine wereld en op hem scheen de zon. Hij is mongool zoals dat heet daarom zit hij daar de afdeling is gesloten en hij ruim 50 jaar. Ik zie de televisiebeelden Van angst soms en van haat oorlog, dood door honger en van geweld op straat.…

Ik wandel over kronkelende wegen, ik ben op weg naar jou. Loop door felle regen, en ook door bittere kou. Ik heb nog vele zorgen, maar weet van wie ik hou. Ik ben op weg naar morgen, ik ben op weg naar jou.…

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…