Alle inzendingen over minnaar OR liefde

ze Moeder Overste en minnaar Als in een voorlopig bestand De bezadigde erfgenamen Van haar open vraag…

Ik had ooit een minnaar uit Loenen En al kon hij geweldig goed zoenen Ik had al snel spijt Van de intimiteit Toen bleek dat ik hem moest ontgroenen…

Mijn vent, mijn maatje Mijn mentor, mijn troost Mijn geliefde, mijn minnaar Mijn beschermer, mijn verzorger Mijn hart Mijn ziel Wat heb ik je oneindig lief!…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

je frisse schoonheid van bijna dertig jaar benevelde de gedachten van de jonge minnaar de lijnen in je gezicht bijna twintig jaar later maken zijn ongedoofde liefde tastbaarder als ooit tevoren ik ruik de zoete Zeeuwse lucht volg de meeuwen in hun vlucht hoor jouw stem aan de waterlijn verlangen om weer bij je te zijn starend over het…

Of wil ik dat hij blijft en bij me is, soms als vriend soms als minnaar, soms als engel?…

mijn allerliefste mijn mijn man, soulmate en minnaar nog steeds, altijd, al 31 jaar ondanks zorgen, verdriet en pijn liefde moet rijpen net als wijn koester het geluk uit die eerste uren dan zal onze liefde eeuwig duren zelfs als we niet in één werkelijkheid zijn onze liefde is zuiver, puur en rein hoe zou ze anders nog kunnen bestaan…

De ficus in de hoek als ongenode gast staat zijn dode biertje uit te drinken weet de uitgang niet te vinden, klaagt en klaagt en is de prille minnaars maar tot last. Zo zie je: in de liefde is er altijd wat te zeiken en doe je 't zelf niet dan doet de ficus dat wel ongepast.…

en jij niet van hem of denk je aan dichters en hun geërfde dialogen die als ware minnaars van het vruchtbare zichzelf uitgeleide doen naar de vrijheid van dàt wat je niet kan zien…

Zijn liefde voor haar leven stierf bij de ontdekking van haar geluk in het samenzijn met haar minnaar op momenten van zijn afwezigheid Als door een dolksteek was hij getroffen bij de ontkenning van haar liefde voor hem, vanaf het begin, en zijn geest vermoordde al zijn gevoel Niets kon hem weerhouden van het wegnemen van hun leven als…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

wanneer ik me vastbind aan de wind, zing ik je naam en alles wat ik voel ik schrijf je neer in ‘t gras, de lucht en de bomen op het eerste lenteblad en zonnevuren rozen en de liefde zo oud als de aarde drink ik bij bloemen en blauwe vlinders wanneer dauw de ochtend ontvangt als een minnaar, door zomer bewogen ach, mag ik het leven…

Liefde is voor haar slechts een vergankelijk lot; een kort en dromerig genot. En ook al beweren zoete lippen het tegendeel, ach, prille, zotte minnaar, weet jij veel. Hij die dit schreef kan het weten, want hij gaf heel zijn hart en was zichzelf vergeten.…

Waar mannen minnaars zijn.…

Mailen en chatten, sms'en en bellen.. Wanhopig gingen we elkaar, steeds meer vertellen.. We raakten verslaafd, aan een luisterend oor.. Dat het soms iets te ver ging, hadden we beiden niet door.. De drang werd steeds groter, om elkaar echt te zien.. Het feit genegeerd, dat het fout was misschien.. De eerste ontmoeting, ging verder…

rakelings langs golven en sterren of zal mijn naakte lichaam in zee weten dat het sterfelijk is door de minnaar die kreunt en zijn jaren in twee wil snijden met een onmogelijke beweging van de nacht; de afstand van vergetelheid tussen mij en het gezicht van de dag (liefde veroorzaakt pijn) ik sterf eerder in het allerdiepste…

Na de regen is de vochtige lucht in de oude havenstad blijven hangen het is nog warm, de dromen zijn nat maar droevig sluit de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever…

In Kaapstad was een blanke minnaar. Een zwarte dame - 't was een stuk - moest hij beschermen. Geen geluk ervoer de man. Hij werd geen winnaar. Z'n opdracht ging niet naar behoren. Een neger kon een plan beramen en sloeg 'r aan de haak. De dame ging voor de minnaar zo verloren. Z'n spel is uit. Hij treurt niet lang.…

Een minnaar vond in Assen een blaadje, jong en mals. Een kunstliefhebster was ze: de minnares was vals. Ze was fysiek volkomen, een schoonheid, op en top. Z'n adem werd benomen. Ze was een opblaaspop.…

in haar fantasie is hij een man van karakter een kameraad bemiddeld een minnaar van de bovenste plank en bovenal de ideale vader van haar kind helaas zij heeft - het - mis wát moet er van haar terecht komen…

hij denkt aan haar fluistert haar naam en tedere woorden in haar oor maar zij denkt aan de erectie van haar minnaar en als ze klaar komt zucht ze: “oh my god” en draagt haar orgasme aan hem op…

Ik heb de liefde liefgehad; daarom wellicht heeft zij me niet bemind. Zo doet de mooie minnaar met een zeer verliefde kind. Ik heb de zon te lief gehad en beu van beedlen aan de deuren van de dagen ben ik geworden als een varenblad dat liever in de lommer leeft dan zon te dragen.…

heb je al genoeg gezien mag ik je minnaar zijn misschien ik heb je godvergeten lief voel niet het strelen van hun klauwen, van zichzelf houden is hun devies, kom in mijn armen de hel van mij zal ons verwarmen…

gezien mag ik je minnaar zijn misschien ik heb je godvergeten lief kom eindelijk in mijn armen de hel van jou zal ons verwarmen we stichten hier ons paradijs de wereld maakt zijn eigen reis…

Ik lig te wachten aan de waterkant Genietend van de vroege lauwte Waterhoentjes schieten snel voorbij Gestoord door kinderen in bootjes Wat ik zie kan mij niet boeien Naar elders zweeft mijn blik Daar komt hij aan mijn felle vrijer Naar wie ik altijd smachten zal Mijn zwoele minnaar voor een seizoen Met wie ik uren lig te flirten Die met…

Ik leef in het heden ik ben in het Nu maar kijk in't verleden, en dat is te cru... Ik ben je verloren en 'k ben je ook kwijt leef achterstevoren in een onmogelijkheid...…

Met mijn luchtig schip van Resten en afval van gisteren Overschrijd ik grenzen Hou gedreven halt bij Gedenkwaardige kastelen Ik neem haar bij de mouw en Wijs haar de kunstige taferelen Maar in mijn nonchalant ongeduld Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht ‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze Terwijl ze mij in de haren strijkt.…

ik zuig immer zacht en traag van het zoete bloed zeg maar gerust, óók liefdevol zoals dat slechts een echte minnaar doet het is echter zo, zucht de stervende vlo dat mijn tijd van heengaan is gekomen steeds meer tref ik de verzuurde mens toen ik aan jou was begonnen wist ik het zeker het chagrijn is niet meer…

Hij wist dat er een ander was Het lukte niet om hem te duiden Wie kon voor hem de klokken luiden Over dat blijkbaar groenere gras Zij was zo stil en teruggetrokken Ditmaal in plaats van uitgelaten Euforisch en in alle staten Omtrent dit zoveelste verlokken Volkomen anders dan voorheen Door wie liet zij zich nú verleiden Wie was het die…