Alle inzendingen over minnaar OR liefhebben

hier ontwaakt de jonge vrouw tussen stof van gisteren en een minnaar met zijn voet tussen de deur lichaamstaal raakt verward in het laken ze lacht, de nacht gelaten bij de maan schampt de dag haar grijze ramen gedachten verbergt ze tussen lingerie voor de naam die haar wil kennen ze moet gaan, voorbij het oude vuur…

De bloem Een dieprode Die ik bij haar Mocht plukken Die bloem Een heel fraaie Echt mooi Van kleur De geur Aangename Die ik toen bij Haar opsnoof Die geur Heel erg lekker Opend' een deur De poort Van de weelde Via een pluim De heuvel De poort Van haar liefde Niet lan- ger dicht Speculum Lonkend flamoes Geslepen…

aan te raken met de ernst van een jad onder een hemel vol sterren een witte wolk die ons voorgaat verdrijft het masker van de dood ik heb in een tuin vol met papavers gezeten gekeken naar de gekleurde vogels en de papegaai horen krijsen en ik was bang, maar overal breekt de morgen aan opgestaan met het brood van mijn minnaar…

het al die tijd geweten je ruikt naar de lente in Amsterdam als een muzikale toerist in het zonlicht van de lentezon op een terrasje, gitaar naast je stoel een cappuccino en een croissant een eendenkuiken met een hoed op de lippen lurkend aan een sigaret ben je onbevangen in mijn dromen zie ik je al voor me in mijn bed een heldere minnaar…

-------------------------------------------------------- uit: 'Het comfort van een vertrouwde minnaar', 1989…

ze Moeder Overste en minnaar Als in een voorlopig bestand De bezadigde erfgenamen Van haar open vraag…

Ik had ooit een minnaar uit Loenen En al kon hij geweldig goed zoenen Ik had al snel spijt Van de intimiteit Toen bleek dat ik hem moest ontgroenen…

Mijn vent, mijn maatje Mijn mentor, mijn troost Mijn geliefde, mijn minnaar Mijn beschermer, mijn verzorger Mijn hart Mijn ziel Wat heb ik je oneindig lief!…

Een vrouwtje dat kwam uit Stavoren dat leek voor de liefde geboren Haar minnaar die zei Doe hèt maar met mij Je ring is nu toch al verloren…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

waarom liefhebben beperken tot verjaardagen waarom niet verdagsecondes, verweekminuten en vermaanduren ook want nakende zijn ons beider vereeuwweken…

Of wil ik dat hij blijft en bij me is, soms als vriend soms als minnaar, soms als engel?…

Met glazen woorden spreekt ze overal waar de scherven verwoesten wat ze niet meer geloven en liefhebben als het glas niet meer met liefde gevuld is…

ze zeggen zo vaak van de doden niets dan goeds dan ga ik je vast na het sterven liefhebben alleen weet ik nog niet of het jouw of mijn dood wordt…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Later is de gedachte een kristal van mijn droom die begint met druppelende woorden en mijn verlaten ogen zegt dat jouw leegte niet vreemd of ondenkbaar is wanneer je mij weer vraagt waarom ik nog steeds lief heb wie wie niet meer wachten wil op later…

Het water waar ik in vaar ruw en wild, de golven hoog, mijn bestemming niet in zicht en onder donkere luchten samengepakt Nooit ging mijn scheepje zo tekeer als nu en waar ik, en of ik wel landen zal mijn toekomst is ongewis Weet één ding zeker mijn lief Meer dan jou heb ik niemand lief gehad.…

Bij het denken aan de liefde Heb ik liefde lief, En ‘t is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief.…

sla het gordijn weg voor eigen ogen vecht voor hen die jij lief hebt die zij liefhebben en sla een brug met hart en ziel!…

zoals de bloedneus die pas wordt opgemerkt wanneer een warme druppel het bovenbeen raakt in rode verf uiteenspat nagenoeg direct wordt opgezogen door smetteloos katoen je kijkt ernaar en weet je bent meer dan een stap te laat de neus ervoor op te halen het was al begonnen voor het merkbaar voelde je kon er niets aan doen…

Het zijn gelukkige dagen zonder broodnijd ademloos het tot stand komen van vredigheid blijkt bij het gloren nu ongetwijfeld inspiratie en steun dat en die dingen zijn die niet te vergeefs zijn gekomen. Het zijn de dagen dat je niemand uit je hoeft te weren dat en die je het leven spontaan durven laten begeren. Niemand weet wanneer leven zal…

Tussen hen en mij ben ik al duizend keer gaan staan, de zin "ik houd van je", week echter niet van me vandaan.…

Liefhebben is lelijk en ouderwets men doet het niet meer ik weet het ik werk ook met handen en voeten om mijn hart te boven te blijven. ------------------------------------ uit: ‘Een hand voor ogen’…

huid te raken met plooien en rimpels te praten over geboorte leven en dood in lichtjes bewegen kleurde tijd een warm onderscheid in diverse lagen door hun reacties op dagelijkse vragen nog is de souplesse groot maar vaste gewoonten en tradities hebben de plooien dieper gemaakt tot onoverbrugbare kloven waarvan alleen een liefhebbende…

Elkaar liefhebben is het grootste gebod Dat God aan eenieder heeft gegeven Als richtsnoer, om daar naar te streven Het is het allerbeste voor ons heilgenot. God liefhebben en de medemensen Dat betekent niet, blijf maar passief Hij zegt:“Heb uzelf en uw naaste lief” Aan liefde geven zijn geen grenzen.…

Ligt ze daar dan zie ik haar dromen over de liefde die haar bevrijd met wakkere dromen die haar kussen waar ik naar haar kijk en weet dat ik nog steeds op haar minnaar lijk.…

eens was er slechts duisternis het licht kwam maar het was stil in de oerstilte was het woord dat de mens geschapen heeft hem laat geloven hopen en liefhebben…

De handicap om het minder liefhebben verbergt zich in een diepe winterkraag. Van minder liefhebben rollen grote golven zeeziek op een nuchtere maag. De liefde gaf veel liefs maar sneed zich uiteindelijk aan de scherven van een grillige tijd.…

in ‘t stille begin was daar duisternis in de oerstilte klonk het woord het woord schiep zijn gelijkenis die kan geloven hopen liefhebben herzien…