Alle inzendingen over minnen en muzen

laat me niet achter mijn lichaam is de zee uit vrije wil, voor jou ik wil gedragen worden boven alles uit, nog meer in kleur, rond of door praat met mij, lichtblauw en herhaal dat met het leven dat het onze is vandaag en morgen zoals gefluisterd op dit ogenblik en als je dan luistert naar mijn golven, door onrust gevangen bemin…

(Wijze: Phoebe Qui Mesme Jour Etc.) Als ik in mijn gedacht’ Der scheps’len aard doorschouw, ‘k En vind geen meerder macht Als ’t vermogen van de vrouw, Die met haar gezicht ’s Mans moed* verlicht Van haar* last, van haar leid* Van haar smart, van haar smaad, Van haar kwaal, van haar kwaad, Van haar hoon, van haar haat, Die zich ter vlucht…

(bij een rondedans, op de wijze van 'Hansje sneed dat koren was' etc.) Ik zie je wel, al ga je snel U in het bos vertrekken*. O maagdeken, uw klaar’ aanschijn En kun di* niet bedekken. Voor die u mint, mijn lief! Ik bin ’t*, Ai, wendt uw snelle voetjes! En is ’t uw wil, zo sta wat stil Of ga tenminste zoetjes*! Laat mij toch iets verwerven…

Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Ourania, Polyhymnia, Terpsichore, Thalia hoeveel Muzen wil ik hebben zoveel kunsten kan ik doen inspiratie wil ik putten iedere dag in elk seizoen veel gedichten zal ik schrijven zo nu en dan zelfs een haiku maar of die verzen ooit beklijven ach wat doet het er ook toe…

lonkend prikkelt zij de zinnen zodat de pakkans wordt vergroot, voor hen die haar als muze minnen legt zij haar kleed af, geeft zich bloot. met haar schoonheden ontsluierd waarop de klankmaat is gericht, denk je met voldoening even: hoe graag had ik dit schoons gedicht.…

Op de wijze van: Indien het klagen kan, etc. Ai, schone dochter blond, die ’t hulsel en paruiken Des gouden dageraads verwelkt en verdooft*, Die de sneeuwwitte melk en leliën doen duiken* Van ’t zilverblanke vel van uw eerwaardig hoofd, O Margarieta schoon, o uitgelezen bloeme, Strooi uit uw braaf* verguld en lang gouddradig haar, Dat* de…

waar niemand van weet Tot zij, Sheherezade, ze spuit bij de vleet Aaneenrijgend pauzeloos zonder te wachten Vertellingen lavend in duizendéén nachten Nimmer zal zij de droommens verachten Eerder als maagd in der minne verzachten…

Dat het niet meevalt, merk ik om me heen Ik kijk als dichter en zie in de rondte Dat, zover ogen reiken, horizonten Verkrimpen tot een ziggurat ineen Die metamorfoseerde in een heuvel Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog En de Hippókrenè staat nog steeds droog Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel Weet iemand nog de weg naar Helicon…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

Ik ben een mens, die veel heeft liefgehad, Die veel bemind was en die altijd wist, Dat minnen zalig maakt en liefde deugd is. Maar nu ik sta op ’t kruispunt van mijn pad, Weet ik zo klaar, dat ‘k zeer mij heb vergist En dat der Muze wil mijn eenge vreugd is.…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

mijn zinnen trillen oer vol beven en verwarring o jongeling, ik stamel: "rozenschijn en manengeur" verdwaalde dwarrelwoorden bedwelmde strelingsmompel o, minne's fluistering: "rozenschijn en manengeur"…

ik zweer u ik zal u minnen tot het einde mijner dagen van deze week…

Terwijl ik dicht en in der minne schik.…

Door velen wordt ze aangeduid als zijnde het flamoesje Dat klinkt aanmerk’lijk aardiger dan botweg klamme dot Of bruter nog dan spreekt men van een kleffe druipsteengrot Veel vriendelijker is dan toch weer muisje dan wel poesje Hans Teeuwen houdt het op een natte la of zure sloot Eenvoudig als hij is noemt Youp van ’t Hek haar domweg kut Het…

Was het een muze, courtisane of sirene, in al zijn gesprekken kwam zij terug, vandaag echter was hij erop beducht, niet opnieuw die afslag te nemen. Soms is het goed niet vrij te associëren; vooral als het gaat om pijnlijke zaken die een plek in het verleden verdienen.…

Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over in de beschutting van het dichte lover en als matras het geurig zachte mos.…

Ik stop er nog niet mee, dat is wel zeker: Met minnen ben ik nog niet uitgeteld.…

Zinnen minnen woorden strelen liefde op papier maagdelijk wit koesterend, doch bedekt spelen met vuur door vonken geboeid in lichterlaaie zwart geblakerd lust geblust in eenzaamheid berust.…

over velden Zo vroeg ziet men de schone Muze zelden…

Jouw liefde voelt Heerlijk en zwoel Gedreven passie Begerig in gevoel Jouw liefde voelt Zo fijn en plezant Samen fantaseren Over dromenland Jouw liefde voelt Zo teder en zoet Verslavend mooie Roze vlinderstoet Jouw liefde voelt Warm en vol lust Ogen die spreken Wereld van rust Jouw liefde voelt Zuiver vol kracht Lippen die minnen…

zwart fluwelen stem en onmiskenbaar zweem van zondigheid lonkende oevers facetten van een schaduwspel het vuur dat smelt tot heldere sterren op de huid laudatio van de zinnelijkheid in overvloedige uitbundigheid de zondeval bedekt door gloeiend vuur tot mij de koorts weer wijkt gevangen ‘s morgens in ’t zwoele van haar vrouwelijkheid…

meegenomen in een zilveren wind in banen van licht van zon en maan Langs sterrenhemels en planetenstelsels verstrikt, verward, verloren geraakt tussen vele vertelsels op heet zand, in heerlijk warm water Schat, geloof mijn handen geloof mijn lippen en mijn ogen ik beloof je, de rest vertel ik je later, ik heb tegen jou slechts in de minne…

In der minne ( over uitgesteld verlangen ) In jouw geest heerst duisternis je bent vervreemd van jezelf afgestompt als je bent in der minne geef je je over aan losbandigheid en zedeloze praktijken zijn wij elkaars ledematen – fatum - jouw boosheid laat jou- amor fati - in jouw schaduw staan vuile woorden komen over je…

Hoe zal ik dan kunnen vertellen dat ik het minnen nooit anders zou willen?…

Al de paden blijven wenend open staan: alleen het minnen is van minne gans voldaan.…

- Te ontbeidene dies ghebrukens van minnen. Die wrede raet Die daer jeghen gaet, Bedrueft die cracht van minnen sinnen.…

Een muze hoorde ik zingen een muze zag ik dansen met klanken van viool en harp vermengd in wervelend gedicht een muze heeft mij zacht gestreeld en heeft mijn lippen geopend ze heeft mij hartstochtelijk gezoend deed mijn hart van liefde overlopen helaas is mijn muze heengegaan maar heeft haar zang achtergelaten zodat ik nooit met een mond…

Vertel me: waar vind ik een muze? Het maakt me niets uit hoe ze heet, al is het Elly, Ans, Ageeth, Nadine, Jill of desnoods Suze. Vertel me: waar vind ik een muze? En ik bedoel geen lustobject; mijn vrouw is immers al perfect. en ik bemin nog continu ze. Vertel me: waar vind ik een muze?…

Zij was zijn Muze helaas zag zij hem niet staan zijn liefde werd alleen maar groter hij kon zijn Muze niet laten gaan Het verlangen naar haar bleef groeien ook al kwam er een nieuwe liefde in zijn leven hij deed zijn best niet te vergelijken maar die ander kon ‘het’ hem niet geven De Muze was gewend haar zin te krijgen en hij deed alles…