Een wonder
Een zomerdag in ’t Amsterdamse Bos.
Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over
in de beschutting van het dichte lover
en als matras het geurig zachte mos.
Een veldmuis die hen in de gaten had
dacht: ~Dat is leuker dan me te vervelen,
dit spannend spel zal ik eens mee gaan spelen,
ik kruip erbij er is nog ruimte zat.~
Juist toen ‘t gemin tot grote hoogte kwam
-waardoor de muis van schrik de pootjes nam-
deed zij haar ogen op een kiertje open
en dacht: ~Kijk nou, zijn piemeltje kan lopen.~
... Het is een oudje (8-3-2005) maar ik vind het wel passen bij de voorgaande ~Minnen in de vrije natuur~ gedichten van Hanny en Ton ...
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=gRpSAnlThoY
Schrijver: Adriaan van Dam, 5 mei 2015
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: lightverse
Minnen 3.0 met 7 stemmen 
129
129
Geef je reactie op deze inzending:
Die dertien rode bulten op je dij
nee, zoiets maakt een dame vast niet blij
vooral niet als ze prat gaat op fatsoen.
In elk geval heb je nu wel geleerd
dat als je weer in Gods natuur gaat minnen
je altijd met een voorzorg moet beginnen
want anders gaat het faliekant verkeerd:
Voor aanvang van het innig liefdesspel
besprenkel je het lijf met CITRONEL.
Je Adriaan
Bij dieren veel los kan maken
Ze kunnen in vervoering raken
Ons gevrij maakt bij hen heel wat los
Zo deed bij mij een mug eens mee
Hij stak met hetzelfde ritme als mijn minnaar
Die waande zich in 't bos al winnaar
Maar de mug stak dertien keer benee!
De volgende dag zou ik tennis spelen
Mijn korte rokje toonde mijn benen
Waar dertien dikke rode plekken verschenen
Die mijn onzedelijke gedrag niet konden verhelen
'k Wist zeker iedereen kon 't aan me zien
Wat ik daar in het bos had gedaan
Mijn minnaar zat op de tribune, onaangedaan
Maar ik schaamde me voor tien!