Alle inzendingen over misplaatst

Slechts een misplaatste grap…

Genoeg valse verkiezingen En dioxine-vergiftigingen Genoeg valse verwensingen En rode daden na zwarte woorden Genoeg valse oplossingen Na misplaatste analyses Genoeg onverenigbare doelen En heilige offers Na de rampvloed rest de schade Die de hele wereld schokt Maar de golven spoelen tijdelijk Onze eigen zonden weg…

Een oude vriend die hij al gisteren verloren was, verloor hij daar en toen nogmaals in een misplaatste lach. Hij gniffelde zijn voicemail aan elkaar: “Ik ben die ik ben.” Ja en wee.…

ik pak een hand de jouwe ook we dansen, springen ons plezier nog hoger dan je denkt we landen in het zachte van muziek kijken woorden uit elkaar verlegen onze handen vegend in een misplaatst gebaar de kring gaat open met een stil gezicht vertrouwen wordt gemist we stappen achteruit als iedereen zijn cirkel sluit…

Het grootste geluk is voor mij misschien de hoop -- dat het zal komen.…

Lekker kanoën, stroomafwaarts, zonder zorgen -- of we verdwalen.…

Oompje raakt me aan, mijn borsten, ach, vooruit maar -- hij is zo zielig.…

Vraag niet 'Hoe gaat het?' als je dat echt wilt weten -- Gedrag zegt het je.…

uw Calimero-gehalte wordt niet netjes opgekuist binnen enkele seconden geeft u klakkeloos sneaky lage cijfers vindt dergelijke euforie misplaatst binnen diverse gedichten uw creativiteit kunt u in elk geval volop botvieren voor mij is alles pure poëzie vandaar dat ik het u lezen laat misschien valt het kwartje nu in meerwaarde…

Het is volstrekt misplaatst dat tuig te eren, Geteisem moet je nimmer opwaarderen.…

Als hugenootafstammeling te Leiden Wist hij Zelensky's toespraak slap te mijden Geen der Minerva's uilen ziet een been In 'n ezel die zich stoot aan eender steen Des aanstoots, door de Kamer te verlaten Misplaatst zijn trots, hooghartig en verwaten…

uit scheppers hand kwam in harmonie het paradijslijk land in hoogmoed groeit het eerste virus van de mens snel volgt bloeddorst moord en doodslag als woekerend gezwel de grauwe schaduw van misplaatst geweld bezoedelt het bestaan waarin de mens de rol van kanker is gegeven in een dodelijk samenleven hij is het ultieme kwaad…

Ik draag zomaar wat, liefst ruime kleren, ik ben – naakt van nature.…

In een depressie voel ik niets, denk ik alles -- objectief te zien.…

Het is religieus dat ik jou wil aanraken -- jouw kracht ontvangen.…

Jij bent begeerlijk, een ijskast die kiert en dampt -- Het vuur lekt eruit.…

Kappers, puntscharen, messen en halsslagaders -- en toch gaat dat goed.…

Ik besta, ik wil door vrienden gezien worden -- echt, zoals ik ben.…

Het echte leven bestaat niet, het is bedacht -- uit verlegenheid.…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

De obsessie Van melancholische fantasieën Loopt uit mijn hand Het blijft een leugen Want de realiteit is bij nader inzien gestrand Met kinderlijke gedachten Weggestopt op vochtige zolders Mijn misplaatste gevoel Gefuseerd als engelen met steen Een beeld om aan vast te klampen En afhaken is geen doel Letterlijke woorden Hebben mij het…

gelijk zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend liefde stemt zo is zij ook in ‘t minst geremd als zijn huilen eens misplaatst nachten heeft hij haar gemist schaduwscherp verlangen eenzaam versmolten met haar hemels lichaam dat hij talmend groeiend wist jachtig haastte hij zijn tocht grommend naar de vele sterren happend als er eentje…

als een stille bruid stapt de witte pauw door het zand witgekoust witgekroond en witgetooid zo ongenaakbaar en trots misplaatst eigenlijk en al met de blik van ontevreden vrouw in de koele ogen die schichtig bewegen in mijn richting getroffen denk ik m'n spiegelbeeld van zo lang geleden alleen, ik mis de angst in haar blik als…

Misplaatst die schreeuw Een stem die schreeuw angst gevoel gaat door merg en been op het verkeerde tijdstip de verkeerde plek schrik angst paniek nee niet hier op deze plaats.…

Ik waad door de stroom van levens en orden ze -- tot scenario's.…

Ook al mag je mij, straks zal ik weer alleen staan -- zodra je mij kent.…

weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan neem ik jouw hoofd tussen mijn handen Wat ik dan krijg is een zucht en een misplaatste…

Een schreeuw loopt dood in misplaatste gedachten, geen honger kan deze maaltijd verorberen binnen tijdige kaders en voorbij voortijdig ingrijpen. In een perkamenten lichaam blijft het kind een kind en de milde regen blust verdroogde kelen. Aan de oevers van stilstaande eeuwigheid wacht de verlossing uit het lijden.…

Misschien heeft de dood zich al genesteld onderhuids, sijpelen de uren zich door de vragen, gevangen wat nog niet geschreven of beluisterd werd, een misplaatste grap, barsten in kristal waaraan je hebt bezeerd.…

De resten of de afgetesten voor het leven binnen het grotere geheel zijn als laatsten de misplaatsten op dat plekje van hun deel.…