Alle inzendingen over missen OR wandelen OR antwoord

Alsmaar te lezen op mijn gezicht neergeschreven in dit eenvoudig gedicht een antwoord op mijn simpel verzoek onvindbaar, in gelijk welk boek naar iets wat ik zocht, en dat ik vond het antwoord, op mijn vraag, die niet bestond.…

houdt zijn het mijn tranen die de hemel doen treuren, ben ik het die de vloed van de regen niet vertrouw verwekt mijn woelige storm de golven in de herfst, ben ik het die de dag doet vallen in het doodse grauw ik zoek in de herinnering van de echoënde nacht, ik herken mijn gepijnigde ogen en vind in de lange uren … de antwoorden…

De wind fluistert het antwoord slaat neer op uitgestrekte vlaktes onbegrepen teruggekaatst wolkenformaties drijven het antwoord van noord naar zuid van west naar oost het antwoord weerspiegelt in de zee ruist in het kloppen van het hart het oor legt zich te luister het antwoord is wijs en zwijgt aan flarden gescheurd wordt…

Ik weet de antwoorden op je vragen wel! Er resten ons nog vele dagen! Dit was nog lang niet de laatste die ik met je sleet! (geinspireerd op het gedicht 'vragenvuur van Jeroen Swaan)…

gruwelijkheden ik tekende het uit je ogen op de strijd verhevigde en steeg ten top een uitbraak van bevredigende vrede niets deed er toe, geen wet, geen goede zeden maar woorden zetten alles op z'n kop "te amo" was je machteloze bede terwijl mijn opgejaagde harteklop vertraagde, heb ik toen je blik gemeden bleef stom, want daar wist ik geen antwoord…

respect zeg je maar hoe kan dat als je mijn angst spijkert op oneetbare huid er klinkt gekraak op je tong bij daglicht maar ook later wanneer je leugens breekt op de rand van vergeten alsof je er al was geweest op die strepen van kelderdonkere waarheid…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

dat ik niet mocht vragen er geen ja was geen nee mijn antwoord van geen tel ik wist het wel verscholen achter vlaggen kleurrijk dansend in de wind van hun waarheid dient taal dan niet om elkaar te verstaan een zin te zien waar woorden samen staan…

Het gaat goed, dank U! Prima, ik mag niet klagen Nee hoor, dat lijkt maar zo Wie? Ik? Ja, dat zeggen er wel meer Nee hoor, ik liep gewoon aan iets anders te denken Ja hé? Nét of ik sacherijnig ben hé? Stom is dat! ‘k Zal d’r toch es op letten Maar ik ben het niet hoor, haha, stel je voor, nee hoor, ik kijk altijd zo! Somber? Nee hoor…

Ik dwaal langs 't strand mijn ogen sla ik neer vechtend tegen tranen denkend, waarom weer? kolkende golven woest als mijn gevoelens verslindend als wolven beukend tegen rotsen en rustend op 't zand wind die rukt aan mijn haar en plots in de verte sta jij daar. kom, geef me je hand zeg je zacht, je kust me en lacht: gedaan wat ik kon…

Soms luister ik naar de wind misschien komt hij mij het antwoord brengen hoe jij mij terugbracht naar het welzijn van het leven ik ken elke lijn en groef van het verleden voelde mij een eenzame ster in de nacht toen kwam jij en zorgde voor een beetje kleur tussen al dat zwart de pijn had zich diep genesteld maar alles…

Er is geen mens blij met het antwoord: NEE, maar degene die het woord moet uitspreken, zit er dan ook 't meeste mee!…

Dat je terugkomt uit de dood je herbezint, het opnieuw overwegen je afvraagt waar dit alles voor dient ik kan het begrijpen maar dat houdt niet in, wil niet automatisch zeggen dat je altijd gelijk hebt misschien blijf ik me wel verzetten Komop zeg, IK ben nog niet dood.…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

in graven slaapt vandaag wandel ik door de contouren van dromerige duidingen ze ontwaken uit het groen van wiegend blad kabbelen over gepolijste plassen de eenvoud van chaos openbaart zich in heldere, verstaanbare natuurwoorden antwoorden met het accent van mijn ontslapen verwekker.…

Een maatje om lief te hebben, maak het dragelijk voor mij, Verzacht de pijn die ik voel nu ik haar zo moet missen. En geef antwoord op mijn vraag, dat als God bestaat, waarom hij zich zo vreselijk moest vergissen?…

Een maatje om lief te hebben, maak het dragelijk voor mij, verzacht de pijn die ik voel nu ik haar zo moet missen. En geef antwoord op mijn vraag, dat als God bestaat, waarom Hij zich zo vreselijk moest vergissen ?…

Vanzelfsprekende natte wang bij een plotseling geopende deur, draagt een levensbagage van ongelijke kleur, De oude glinstering bij het einde van de wandeling, aanschouwt een nieuwe herinnering bij het begin van een verovering, de wind verdoezelt het ogenblik, de regen verborg de gevallen tranenblik, in de avond als antwoord...vandaag…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden. 's Middags een Eau de Toilette die ik herken. 's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer. 's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………

Missen is een woord Dat je niet graag hoort Het verdriet dat je iemand kwijt bent doet pijn Dat is niet fijn De pijn van het missen wat je dierbaar is Dat ben je kwijt, niet voor even maar voor altijd Je hebt het gevoel dat je door de grond zakt Steeds verder ga je van je pijn af Je hebt het gevoel dat je alleen op de wereld staat Maar…

In wijsheid steeds het verlangen ontkend van zoveel schoonheid en ontembare passie twee werelden en niet één om in te leven zweef ik dolend rond als geest een bedachte goocheltruc om te verdwijnen of doormidden te zagen twee delen om te verdelen dit lichaam klopt van binnen op de maten van het leven maar de blik is vertroebeld…

Je stem te horen al is het alleen maar een ingesproken bericht dat iedereen ontvangt bij afwezigheid van jou ´Bel gerust terug, ik ben er even niet´ kreeg ik nu zeven malen te horen jouw stem wordt niet moe Ik geloof je niet, omdat jij ergens hoort te zijn tussen mij en Timboektoe…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

Ik zou mijn woorden op het water willen leggen, ergens op het koude winterstrand hier niet veraf. Ze zo ver laten drijven tot over zee, zwevend over duizend golven recht naar jou. Ik zou ze je zoveel laten vertellen, over gewone dingen van deze dagen, dingen die ik straks misschien al vergeten ben, maar nu toch zo belangrijk lijken.…

Macht loopt altijd naar eigen afgrond macht lacht nooit maar ontbloot de tanden je weet heel goed dat macht blind is hoe komt ze dan toch aan die bebloede handen -------------------------------- uit: 'Tussen de rivieren' (1999)…

opoe, hoe komt u aan die een anjer op sterk water? ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

Hij heeft het me duidelijk gemaakt, nu ben ik hem echt kwijt geraakt. God, wat mis ik hem, ik voel mijn hart zakken met vaart zonder rem. Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…

In een tijdloze ruimte Dat mijn leven heet Dwarrelen vragen Voor mijn ogen De vragen zijn niet te lezen Slechts gissen kan ik doen Ik leef alleen niet voor een antwoord Niet voor later en niet van toen Ik laat ze rustig dwarrelen Ze vallen zachtjes in het zand Langzaam stap ik er over heen Met overige woorden in mijn…

Al is onze relatie nu alweer een jaar voorbij, Jij opnieuw gebonden,ik als een vogeltje zo vrij. Toch blijft het speciale gevoel tussen ons bestaan. We kunnen elkaar gewoon niet helemaal laten gaan. Elke week zoek jij mij wel een avond op. We genieten dan van elkaar op en top. Waarom gebeurt dit toch telkens keer op keer. Het verlangen…