8694 resultaten.
De mist is opgetrokken, toch?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 De mist
is opgetrokken
De mist in
mijn hoofd
is nog steeds
aanwezig,
Dus vliegen
mijn gedachten
met een noodgang
over de rails
van
mijn leven…
mist
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 182 Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.
De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard tekeer in mijn lijf.
De realiteit van de waarheid zijn
beklemmende, vochtige oorden.…
mist
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 228 Wat is er allemaal
geschreven over mist?
Maak een inventarisatie
en je zult je verbazen.
Maar als ik in dichte mist
op de pont sta over het IJ
zie ik alleen deze mist
en ben ik een beetje bang.
Want er zou zomaar een schip
kunnen opdoemen die elke poezie
vernietigt, maar gelukkig
is de stuurman wel wat gewend.…
MIST
poëzie
4.0 met 1 stemmen 458 Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist
Zich vlijend om 't gebied van stad en land;
De lichten schijnen met een matte brand,
Gehuld in damp'ge waâ van amethyst.
't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist
Gezien door dof-beslagen, glazen wand,
Waarboven zich de grauwe hemel spant,
In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.…
Rinsma Franeker Transport
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 Mist regeert in het hoofd
Hersens die maar moeilijk
Reageren op prikkels die
Zinloos uitgaan en in
Het volstrekte niets
Lijken aan te komen
Schakeling tussen cellen
Uitgeschakeld voor nu
Tot opeens Rinsma opdoemt,
Vervoerder uit Franeker,
Holland, en ik met zachte
Drang word teruggeleid
Naar de wereld waaruit ik
Afkomstig was…
Vanuit mist...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 302 Al wat ik jou wens zijn rozen
in vele kleuren
dat alles mag gebeuren
zoals jij in stilte wenst
en ik, blijf
afstand, mist
onze kans eens samen,
gemist..…
Mist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 214 Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.
De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard tekeer in mijn lijf.
De realiteit van de waarheid zijn
beklemmende, vochtige oorden.…
De mist
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 110 De mist lijkt in stilte
langzaam
te verdwijnen.…
Mist uit zee
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 101 De zee is grijs en vlak
Slechts een streepje stroom
glinstert bij het hoofd
Dan wordt het licht gedoofd
en schuift een witte muur
geruisloos en obscuur
over strand en stad
Ze maakt m’n huid nat
strijkt de dag plat
gumt lijnen uit
maakt beelden buit
Ik ga naar huis
Sluit de gordijnen
om ook te verdwijnen…
De landingsbaan gemist
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 20 In de
mist heeft
hij het
paspoort
van een
ander
weggegrist
en toen de
landingsbaan
gemist…
Een hert dwaalt door de mist.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 200 Het landschap waar ik door reed was mistig,
de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan.
Dit land is haar land zoals de gedichten
die ze zelden leest de mijne zijn.
Nu de nevel is opgetrokken
en het licht op rood springt
zie ik haar voor me, een verschrikt hert
met grote lieve ogen.
Ik schakel naar tweede en prevel zacht;
wees…
Mist
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 99 Een mist bevangt mij
zijn waas neemt mijn adem in.
mysterie nabij.…
drupt parels van de bomen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 579 ik zie geen onderscheid
kan best dat je mij
je schaduw slijt
in dichte mist
het zicht wit alles
wat voorhanden is
geluid wordt
unaniem gedicht
de deken van gezelligheid
drupt parels van de bomen
in het zachte plenzen
verdroomt het licht in wensen
vervreemding ademt
in het traag bewegen
ogen draaien wit en zien
de binnenkant van…
Onverwachts
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 Een plotse mist
hult elke hoek in een gewaad
pakt ook de zon in…
Heldere mist
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 35 Laagje voor laagje
een mist bedekt stad en land
gehuld in stilte
Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare
verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid
waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on-
duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag.…
DICHTERS OORD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Vanaf het zuivere, eenzame strand
zenden sterke armen omhelzingen
naar het land van zacht gevoel én spits verstand.…
Zij vond haar rust
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.481 In het vroege ochtendlicht
op het verlaten
Castricumse strand
liep een eenzame man
gebogen zijn hoofd
denkend aan haar voetstappen
die hij nu
naast zich mist
een enkele druppel zeewater
die de wind
op zijn gezicht heeft geblazen
vertaalt de droefheid
van zijn dagen
en toch
als hij even omhoog kijkt
toont hij het begin
van een voorzichtige…
Winter in Sapporo
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 369 Het trage landschap
stroomt bleek langs mijn lichaam
ijzige bomen wringen hun
klauwen door de nevel
als wilden zij de loden wolken
openscheuren
één onbesneeuwde vogel splijt
ver boven mij de koude
eenzaam zwart in het
wit van de winter
door de mist van mijn adem
klinkt zijn schreeuw.…
Eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 289 Als de eenzaamheid
om je heen kruipt
je laat hunkeren
naar iemand om je heen
Als je leeft in de leegte
de echo van je woorden
door muren wordt gehoord
in die stilte ben je dan alleen
Als je iemand mist
die je koestert en omarmt
als je niet kunt zijn zoals je bent
en bij niemand meer kan schuilen
Als je leven is veranderd
en veel…
Eenzaamheid
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.653 Even verdween de mist uit je ogen,
toen je van mij werd weggeleid,
de dood kwam vol mededogen
en ik deelde met jou de eenzaamheid.
De dood geeft het leven zijn enige zin,
maar is hij het einde of juist het begin?…
EEN DAG ZONDER LICHT
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 981 De aarde ligt eenzaam en begraven
onder een ijzig web van dichte mist
en niemand die zo’n dag wil bewaren
van wolken, treurnis, zonder licht.…
Vreemde stilte
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 235 Het argument van stilte
en het verstillende paard
geef ik terug aan de mist
en eenzame beeldkunstenaars
van ochtendzonden, reik ik
een spiegel zonder achterbeeld
ik keer weer ontboden terug
naar het vertrouwde begin
toen niemand het waard was
om de beginselen te vertrouwen
ik spreek weer met die vreemde
die nog niets over mij wist…
Veluwe
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Onder hemelsblauw
wiegen smalle berken
in het wuivende gras
wit in geelblond
een gehavende den
staat eenzaam op afstand
het tafereel te aanschouwen
hij mist zijn familie
allemaal verwaaid
met de vele stormen
ik loop tussen
wat de natuur
te bieden heeft
elk seizoen
zit vol met charmes
als je er oog voor hebt…
Filepiek
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 37 Ware alpinisten zijn solisten
even eenzaam als de hoogste top
geen richel op de kam die zij ooit misten
een bergetappe kent geen filepiek
nu lijkt het meer een heuvel
vol termieten
dat zuurstofarme kleumen maakt hen ziek
bedwingen ze de top, als heremieten,
dan gloort de vrijheid net als van cyclisten,
want in dalen zijn er geen limieten…
[ Ik weet het niet meer ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 Ik weet het niet meer,
het is hier ook zo mistig --
Ligt het daar soms aan?…
alzheimer...
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 1.205 en in de flarden mist
van mijn verwarde geest
zoek ik naar mijn naam,
naar wie ik ben geweest.
ik dwaal rond
in mijn verleden tijd
maar stilletjes aan
raak ik dat ook kwijt.
Ik huil van wanhoop,
diep verdriet en pijn,
deze eenzaamheid, wie kan begrijpen
hoe dit lijden moet zijn.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Als een schim
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 834 ik schaduw droevig
langs bergen alleen
sluimer in de mist
dwaal rond
mijn geheimen dragend
gewond, mijn hartzeer
zwaar als steen
nachtwolken varen
van de hemel heen
waar het enkel stil is
mijn ziel vliegt uit
waadt in eenzaamheid
door een wolkenmeer verslonden
versmolten in het blauw
weent de aarde mij in
herinnering…
ik mis je
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 298 flarden grijze mist
dwalend, soms zwart
versperren de weg
naar herkenning
woorden, zijn leeg
vormen geen stroom
kabbelen weg
naar vroeger
de uitgestoken hand
zweeft doelloos
blijft steken als een
wapperend blad
kijken, en niets zien
luisteren, en niet
gehoord worden
maken de dagen
tot ongekende
eenzaamheid.…