Alle inzendingen over mist OR geweld

De mist lijkt in stilte langzaam te verdwijnen.…

De zee is grijs en vlak Slechts een streepje stroom glinstert bij het hoofd Dan wordt het licht gedoofd en schuift een witte muur geruisloos en obscuur over strand en stad Ze maakt m’n huid nat strijkt de dag plat gumt lijnen uit maakt beelden buit Ik ga naar huis Sluit de gordijnen om ook te verdwijnen…

In de mist heeft hij het paspoort van een ander weggegrist en toen de landingsbaan gemist…

Het landschap waar ik door reed was mistig, de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan. Dit land is haar land zoals de gedichten die ze zelden leest de mijne zijn. Nu de nevel is opgetrokken en het licht op rood springt zie ik haar voor me, een verschrikt hert met grote lieve ogen. Ik schakel naar tweede en prevel zacht; wees…

Een mist bevangt mij zijn waas neemt mijn adem in. mysterie nabij.…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

Een plotse mist hult elke hoek in een gewaad pakt ook de zon in…

Laagje voor laagje een mist bedekt stad en land gehuld in stilte Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on- duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag.…

Kruipend door de mist Grijs gekleurd door vlagen van verdriet Schaduwloze eenzaamheid rust waar eerlijkheid hem in de steek liet…

In Orlando, diepe, diepe rouw en waarom? In Parijs, verbijstering en waarom? Taal van kogels, geweren en messen waarom, leert een mens niet van de lessen? Van welk geslacht een mens ook komt niemand heeft het recht: niemand HEEFT HET RECHT een leven te nemen, zoals wederom gebeurde. Taal van messen, geweren, kogels heeft…

Lieverd, mijn geweldige lieve Valentijn, rust zacht. Liefs, Je vrouw…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

Het stadje op het verre veld beneden ons, in mist verscholen, heft zijne toren, half verholen, in 't licht dat met de mist versmelt en door de gouden schemer snelt het vlottend schaduwig geweld der vlugge wieken van de molen. De hemel, wolkeloos, omvat de prille tere zuiverheden van licht en lucht te saamgegleden.…

Burgervlucht Geraakt In...... 298 levens, hielden gisteren, plotsklaps op te bestaan 154 Nederlanders 28 Australiërs 24 Maleisiërs 11 Indonesiërs 6 Fransen 4 Duitsers 4 Belgen 4 Filipijnen 1 Canadees 47 nog onbekenden Slachtoffers Een dag van intense rouw Voor ons land en al die andere landen Hoe troost je de familie in zo'n groot…

Parijs, de Eifel Vurig brandende Liefde Passie heerst regeert.…

vlaggen en met doeken met hoedjes en met boeken omringd door velen om het groot gelijk te delen en wapens zoveel mogelijk want god is altijd mannelijk ik ben niet fier al sta ik aan de veilige kant ik weet wat er vanbinnen zit bloed is altijd rood en verstarde theorieën zwart of wit over bidden over geld verzanden meestal in geweld…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Een sigaret is een geweldig ding Hij gloeit en smeult en prikkelt in de bek en zonder hem is al het leven waardeloos is hij er niet je mist hem en wordt gek In situaties die wat anders zijn is hij je grote steun Heel warm en vol met echte geur geeft hij je nieuwe energie je leven kleur wie tegenwerpt die weet niet hoe je hem bemint…

hoewel ik het nog voor me zie alsof elke dag gisteren was de velden met mist omhangen jonge levens zonder vaderland met pak en zak, een kaki jas luidruchtig verbaal geweld begeesterd door de angst of stil en ingetogen wachtend tot de dood hen terug naar huis brengen zou en al lijkt het of ik hen vergeten ben toch herinner ik me de naam…

Als geweld zinloos is dan zwijgen alle stemmen. als geweld zinloos is heeft slechts de apathie zin. Als geweld zinloos is dan is dat het einde van alle dingen. Als geweld zinloos is heeft het leven even geen zin Maar laten wij vandaag beseffen ons morgen te verzetten tegen al het zinloze geweld.…

ingevuld ( opgevuld) kan worden Want; Het is er niet meer De tijd kan niet meer teruggedraaid worden De daden kunnen niet meer ongedaan worden Je mist iets pas.......als het er niet meer is!…

de stemmen die verstomden in de mist steken zo nu en dan de kop op zij dansen als vlinders over het verlaten veld vol verhalen waar zij eens thuis waren al was dat maar voor even…

als over de vlakte nevelslierten de paarse bodem bedekken ik de honden gadesla en mijmer over de stilte en hoe ik het vroege uur bewonder dan in mijn ooghoek de zwaaiende soldaat zie staan en als in de avond nauwelijks de kilte verdwijnt ik dan dicht bij het vuur de vlammen zie veranderen in vraagtekens om de boodschap van de…

De nevel in het hoofd verdicht tot dikke mist waarin ieder vervaagt tot een wazig silhouet zonder lichaam of geest Woorden missen zinnen blijven suizend steken in de file naar het brein waar ze stil verdwijnen achter nevelige wolken Ogen staren niets ziend naar een verre horizon eenzaam leegte tranend weggevallen tegen grijs zonder…

De gure grijze decemberwind doet mij dieper in mijn jas verschuilen Waterkoude regen vult ras de kuilen Maar killer ben ik onbemind Haar warme liefde is bevroren Toch vraag ik me vaak af, mist ze mij zoals ik haar, als ik met een vreemde vrij nu ik haar niet meer kan bekoren Mist ze niet die kleine dingen Hoe wij passioneel dansend lachten…

Je ogen kijken smekend willen zo graag begrijpen In je hoofd hangt een giftige mist die voortschrijdt met verwoesting Jouw handen grijpen de mijne Hulpeloos kijk je uit het raam ziet kinderen rennen maar herkent je kleinzoon niet En meegevoerd door een warme traan verdwijnt er weer een stukje van jouw leven…

Vorst aan de grond kleurt het landschap grijsgroen in het vroegste licht hervat ik het leven ben op weg en ontmoet groet vroege vogels nog diep in hun kraag vorst aan de grond hangt koud boven het land kleurt het leven tot waas ik ontmoet snelheid als een schim uit de mist groet geschrokken wijs op mijn voorhoofd en raak onzichtbaar…

Daar zoeft wat zonne-lichternis Door 't miezerige mist-gordijn... Een ziel, die niet zo triestig is, Maar toch niet blij kan zijn. 'k Ben bang, dat ik eens zelve word Gelijk deez overtrokken dag; Een kind dat nimmer tegenmort, Maar nooit meer zingen mag.…

De weg ga je dadelijk achter je laten maar de mist lijkt niet te verdwijnen, want de mist kun je namelijk niet verlaten, behalve als de zon weer gaat schijnen.…