Alle inzendingen over moed

Er is moed voor nodig om door te gaan Om niet bij het verleden stil te blijven staan Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken Er is moed voor nodig om te voelen ook al is het allemaal pijn Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf En te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan Er is moed voor nodig om door…

eindelijk de moed het te vertellen dat ik niet meer van je hou eindelijk de kracht het niet meer uit te stellen eindelijk de kracht en moed verzameld om dat te doen wat nodig was eindelijk de moed verdeeld over mijn hele leven en het had weinig gescheeld of ik had jou het voordeel van de twijfel gegeven maar ik heb de moed niet opgegeven…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

Een diep geworteld verlangen, om gevoelens te uiten. Een dwingende noodzaak, om het onvindbare te zoeken. De urgentie, om ontdekte inzichten te delen. Verlangen, noodzaak en urgentie, maken van een gedicht een gebed, dat ook door atheïsten wordt gebeden.…

Je mooie gezicht in het licht, geeft me moed. Moed om door te gaan, om niet te blijven staan.…

vandaag is het zo'n dag dan is het mij te moede een tijdgenoot is uit de tijd het bange en de twijfel ontneemt je, zij het even, de dagelijkse moed…

Er is moed voor nodig om door te gaan, om achter je eigen mening te staan. Er is moed voor nodig om ondanks alle ellende op je benen te blijven staan. Ik mis je lieve Mama…

We kunnen toch mekaar omringen met zorg en liefde zoals ‘t heet, want enkel klagen helpt niet leven; een beetje moed en dapperheid kunnen toch mensen vreugde geven waar angst en droefheid deze tijd ons lot bepalen. Durf te kijken naar schoonheid in het lentegroen, naar alles wat ons kan verrijken en zo iets hoopvols rond je doen.…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

voetje voor voetje schoorvoetend snelwegen, wegwezen wandelpad stapje voor stapje modderschoenen schone lucht adem gehapt verdwalen moed in schoenen eind zoek terug naar start stap voor stap wegwijzers begaanbaar pad bonzend hart…

Misschien kom je ooit nog tot inkeer maar mij ontbreekt nu echt de moed en als je je echt niet bedenkt dan zeg ik: lieve jongen, het ga je goed.…

Voor basisscholen wordt het een lang jaar. Want in de zomer van tweeduizend zeven, beginnen de vakanties, voorgeschreven, twee weken later, naar maar waar en zwaar. Maar toch, ook deze ramp valt wel te keren - Leuk! Pinkster geeft een weekje vrij van ’t leren!…

het dekbed opgevuld doorgestikt met pijnnaden en opgedroogde tranen je hangt het elke morgen uit het dakloze raam om door te luchten met frisse wind de beklemmende lucht hangt als een ijzige koude winternacht…

Uit louter wanhoop gaten springen in de weerstand van het levenslot…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op…

Het weer houdt de gemoederen dusdanig bezig dat men er moedeloos van zou worden.…

echtste Marokkanen het meest moors nog en gelijk hun oorsprong woest we benoemen daar het wangedrag van Marokkanen van moren die niet leren tussen Marokkanen vanaf nu apart van dat van alle niet-Marokkanen Hoe onderscheiden we nu die nare Marokkanen die zo lijken vaak zelfs op niet-Marokkanen op straat in echt goeie en foute Marokkanen er is moed…

Haar moed die ik vergaarde, toen ik zei: ‘tot ziens’.…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…

Te weinig moed. Geobserveerd en gadegeslagen. Aangeraakt en betast geweest. Maar nooit echt geleefd. Nooit echt vrij geweest. Maar ik ben vrij. Ik ben ik. Mijn hele leven lang. Heb ik geleefd? Ja, in de letterlijke zin. Maar niet met mijn hele ik. Met maar een deel. Te weinig moed. Te bang om te leven.…

De oorlog in het hart is als een stad die in brand staat Het hoongelach echoed na als een brandmerk op de getroffen ziel Het spel is uit als de Hades zich toont in zijn ware aard Ik wens Chiron en zijn passagiers een behouden vaart…

Achter de hagen langs de straat Staan zij in feestgewaad; Geen schone kan mij nog wat schelen, Zij mogen mijn soldij verdelen! En ik vereer niet meer de heilige meren, Noch luidt voor mij de avondgong, Die etter draag van kwade zweren En nauw de dood ontsprong. Maar kindren komen aan mijn knie, zij houden In kleine handjes grote schalen…

Houd moed, als het even niet gaat En het zo donker wordt om je heen Weet dan, God laat je nooit alleen Hij is en blijft altijd jouw toeverlaat. Houd moed, in soms droeve dagen Wanneer verdriet je overmant God, Hij blijft met jou verwant Houd dan het oog op Hem geslagen.…

Ik wil zachtjes vertrekken mijn gedachten uitstrooien niemandsland ontdekken waar duinen nog glooien Ik wil de parels stelen uit de tempels van de zee zonder angst voor zovelen vecht ik voor ons twee Ik wil in het reine komen elk greintje moed oprapen maar hoe kan ik over iets dromen als ik daar niet van kan slapen?…

maar even alleen met de mist in mijn hart mijn toekomst wendt zijn steven en gaat eigenlijk weer van start Alles troebel en niet te raden wacht ik op dat mooie moment mijn verdriet is zwaarbeladen het lijkt een gebed zonder end Ach, laat mij nu maar even het komt allemaal wel weer goed het verleden staat geschreven en ik houd goede moed…

Het getuigt van goede moed, als je een keer iets doet, wat eigenlijk buiten je macht ligt, maar als je erin faalt, zorg dan dat je er geen angst voor krijgt!…

wakende herders zien een ster vertrouwen straalt aan het heelal het licht weerkaatst hoop daalt als rust op Gods aarde een engel sprak: “Kom, verzamel al je kracht, ga op reis door de nacht” het schijnsel van moed reist met de zoekende hoeders wordt rijkelijk vergoed ze vinden een kindje van liefde een adem van warmte het kwam in…

Er moet geen spot zijn in mijn stem, het leven is ernstig genoeg en daarbij: wat helpt een grimas in de duisternis? Zingen daarom zullen we, aan de dis zowel als op het werk, heel hard de trappen op en af zullen we lopen, het thuis op een onmatig zoenen zetten. Daar komt al een beeld en het beeld zegt dat ik je belichten moet, al spring…

voor het Licht op aarde, in elk mens voor hernieuwde beleving: zij dragen waarlijk moed in hun hart. Het was de kunst, om deze dapperheid voortdurend te voeden in verhevenheid. Geen enkel bloed hoefde te vloeien; alleen daar waar bloemen groeien moest men de strijd met het eigen hart laten vervloeien.…

Slechts even raakte ik bevangen En zag dat het ook jou bewoog Het betrof zorgzame aandacht Die van jou voor mij raakte me diep Maar die van mij voor mezelf Bracht me stilletjes van slag Alsof ik een oeroude honger voedde Een vergeten kind de hand reikte Jij gaf me dit, door mee te gaan En mij met moed te bestendigen…