Alle inzendingen over moeder OR pijn OR tranen

Nooit zal ik deze pijn weer voelen Nooit zal ik er weer aan toegeven Niet omdat ik niet mag maar Omdat het gewoon niet kan Deze pijn zal niet wennen Deze pijn zal ondragelijk zijn Niet omdat niemand anders het voelt maar Omdat ik het voel Nooit zal ik deze tranen weer zien Nooi zal ik ze meer voelen Niet omdat ik niet wil maar Omdat…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

in schoot beginnend kozen moeders strelend troetelend moeders drogen als tranen sijpelen alle kinderlijk verdriet grenzeloos verduldig luisteren moeders naar liefdes en smarten moeders hartstochten met warme omhelzing hun bakermat van leven wereldwijd voelbaar koesteren moeders met altijddurende liefde moeders antwoorden…

zo na al die jaren kan ik zeggen dat ik jou niet nodig heb dat ik gelukkig kan worden zonder jou zonder jou niet zonder een moeder en die mis ik, mam ik mis een moeder want die heb ik niet ik heb geen moeder een moeder is voor mij iemand die van me houd en er voor me is…

De vraag voorafgaand aan de pijn Kom bij me zitten En ja gaat, vechtend tegen tranen En je zwijgt Na afloop ga je terug Je eigen wereld in De pijn en vernedering achterlatend Verdoofd door verraad van dichtbij En je zwijgt Opnieuw een klop Je moeder kijkt je schuldig aan En je zwijgt De stilte oorverdovend Is er dan niemand die voor…

Bij de schilderij van hare overleden moeder Wanneer ik neergezeten Bedaard het beeld aanschouwe Van mijne lieve moeder, Dan rollen mij de tranen Gestadig langs de wangen.…

daar zijn velden vol kruisen met eindeloze rijen verdriet iedere man had een moeder hij groeide onder haar hart laat ze zich verzamelen zij die geen tranen meer hebben laat ze dreunend marcheren zwijgende zwarte pelotons voor de eeuwige vrede voor de doden maar vooral voor de levenden…

Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed. Langzaam kom ik weer tot rust, deze tranen doen hun werk goed. Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar Maar één blik naar beneden en ik zie ze, ze zijn voor mij niet onuitwisbaar. Maar ik hou van mijn stiekeme tranen.…

Ach, kon ik je nog heden, moeder, verlossen uit dit aards bestaan.…

Moeders huilen…

Mijn kleine moeder met je rode haar, Eens werd je ginds in een zwart graf gelegd, Een dominee heeft, galmend, aan de baar Enkele verzen uit Godswoord gezegd. Ik was een kind van nog geen veertien jaar; Hoe zwaar viel het verbitterde gevecht Tegen mijn tranen, want het stond zo raar En buurman had: wees dapper vent, gezegd.…

Mijn dode moeder opgebaard Mijn ogen flitsen lijk een camera Dat beeld moet in mijn geheugen Klik, in plaats daarvan Plots, een beeld van vroeger Herinneringen haperen in baren Als brakke tranen spontaan. Snik Slik, vrees om wat komen gaat Angst voor wat nabestaat Hoe het ons zal vergaan.…

DE MOEDER Mijn zoon, mijn zóon; ik ben voor u als duister goud... Zíet ge mij niet, om u zo troostloos-droef te wanen? DE ZOON Mijn moeder, 'k zie u vréemd in 't licht van mijne tranen... DE MOEDER Bemínt ge mij dan niet, mijn kind?.. Zie hoe ge leeft in iedre trage traan die in mijne ogen beeft.…

vandaag is overkomen Ik zal mij vandaag altijd herinneren Ik zal huilen tot ik geen tranen meer heb…

Tranen sust. Dan rust…. Moeder lief De rust is steeds weg Verdriet tot in mijn nek Een eigen stek, Verrek. Echter zo stil. Wat ik niet wil Niemand om me heen. Wat fijn, Hoort het te zijn. Nee, pijn Eenzaamheid Maakt zo klein. De roep naar jou is er. Steeds. Noch steeds te ver.. Moedersziel alleen Alleen Waarheen…..…

Zoet Moeder, blijf beschermen al wie hier heel even toeft, sterk de harten, droog de tranen, wees nabij wie steun behoeft.…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Tranen van bloed Of wat het ook zijn Dacht aan het ene En huilde van pijn Hoe graag ik ook wilde Maar hoe liever ook niet Ik huilde van pijn En sneed van verdriet Ik bleef maar zeggen Het gaat wel goed Maar niemand wist dat ik huilde Tranen van bloed…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

waar de pijn zal vervagen die we samen zullen dragen zodat tranen die je liet zullen verdwijnen in het niets…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

IJzeren tranen plengen over mijn wangen Pijn uit lang vervlogen dagen Maar ook de nieuwe pijn niet kunnen verdragen Eelt houdt niet langer mijn hart gevangen Als een stalker haalt uiteindelijk de monsterlijke angst De geverfde glimlach van mijn gezicht Het koude afscheid doet haar plicht Verdriet verjaart niet, doch duurt het langst Voor…

Mijn tranen zijn gedroogd, mijn glimlach is terug. Ik luister weer naar anderen, ben na maanden minder stug. Maar diep van binnen zit nog steeds die pijn. Dat kan ik niet veranderen, ook al wil ik vrolijk zijn!!…

weg Het afscheid lijkt een eeuwigheid De tranen zijn onze stille getuige Geruisloos glijdend over onze wangen… De dagen in eenzaamheid zullen komen Nooit meer zullen wij elkaar voelen Elkaar hartstochtelijk beminnen Langzaam laten wij elkaar weer vrij……

niet ben Als vluchtweg of als manier om te vergeten Ookal doe ik het niet bewust Het zou niet samengaan met mijn geweten Nu doet het pijn Maar dat zal slijten Met een hoop geduld En zonder verwijten Maar voor nu Zijn die tranen terecht Want zeker nu Is de pijn veel te echt…

Tranen lopen over mijn wangen, Elke dag weer, Ze vinden hun weg, Van geluk of pech. Tranen lopen over mijn wangen, Om de donkere gangen, Wanneer wordt het weer licht? En verschijnt er een lach op het gezicht? Tranen lopen over mijn wangen, Emmers lopen vol, Het is echt niet voor de lol!…

als je veel verdriet in je draagt en er is niemand die er eens naar vraagt als je hart eenvoudig tranen laat en er is niemand die daar voor openstaat als je glimlach niet meer glimmen wilt en er is niemand die de tijd met jou stilt kom dan maar even in mijn armen ik zal je troosten en liefdevol verwarmen…

Bellen dat kan handig zijn zodra je ver weg bent, Je praat over gevoelens de gevoelens die jij kent Je stem dat kan hij horen Je tranen ziet hij niet, Laat hem dan je pijn eens voelen Zodat hij het herziet Bellen dat kon handig zijn zover was je toch niet? Laat hem dan je pijn eens voelen Zodat hij ook eens tranen ziet.…