Alle inzendingen over molens OR kind

De stakkers die ermee te maken krijgen Vermalen in de molens van de wet. Zij zijn - en daarom maak ik mij zo kwaad - Een ordinaire melkkoe voor de staat.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Men vindt er molens bij de vleet, En rijke molenaren; Maar wie de slanke dochters ziet, Denkt aan de dikke molens niet. Het IJ is breed, de Zaan is breed; Wie wil de Zaan bezoeken, Tsaar Peter droeg er 't ambachtskleed en at er pannekoeken; Maar 't heeft hem levenslang berouwd, Dat hij geen Zaanse had getrouwd.…

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

het verslindende veelkoppig monster spert zijn bek wijdopen begerig naar nieuwe ingewikkelde regels bureaucratie is zijn naam het schrijvende monster smult van letters komma’s punten in ellenlange verslagen menselijke ellende beschreven in tijdrovende zinnen in viervoud ze wilde alleen maar hulp voor haar kind…

Wat ik me niet meer herinneren wil, wordt versnipperd in oude molens, die rusteloos blijven malen. 's Nachts gaat al dat werken dóór. Nachten zijn bedoeld om te slapen. Geen gedoe, rust is wat ik wil. Stilte wil ik, in mijn vermoeide kop. Helaas, mijn molens blijven malen.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Vecht op dijken tegen molens en getijden Valt neer, staat op, stort brullend achterover en sterft even.…

Weg met de molens die het land ontsieren Een kerncentrale helpt ze uit de brand Verlichting voor hun Stad en Ommeland Cadeau van Mark: Ze kunnen feest gaan vieren Maar wat krijgt hij als dank: Asjemenou Gezeik: Van Lauwerszee tot Dollard tou…

Door Tesla’s, molens, zonnecollectoren moet men misschien weer meer naar gas gaan boren. Zo’n energietransitie eist z’n tol. Een oplossing die ik nu kan bedenken is voortaan maar weer diesel te gaan tanken…

IJsseldame toont zich loom onder frisse lentezon het pontje van Olst zet auto's en fietsers over op de dijk wordt getrapt door vrolijke mensen witte routeblaadjes zwaaien het wielgedraai gaat door bomen , molens en vogels tot verdroomde horizon…

de dichter heeft als “wapen” enkel woorden waarmee hij haat - en “molens” ook - bestrijdt het woord (zijn slagveld) vindt hem steeds bereid in zelfs de landen waar ze hem vermoorden daar is zijn woordenstrijd een gruweltest waar slechts ons diep respect hem dan nog rest…

van de rekening, van het WK, is met omwegen dus Salomon Kalou in het land waar iedereen elkaar te na zit land van molens, weiden en een eenzame koe…

. _______________________________ JEUGDZORGEN Het kind voelt zich vermalen en verlaten De poort naar Welzijn wijkt verder dan ooit, Door ambtelijke molens dichtgegooid Zal hem dat lange wachten nog wel baten? Municipaal verdeeld raakte de plicht Tot zorgverlening steeds verder ontwricht…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

daaronder het geweldig laagland met de plassen; bomen en molens, kerktorens en kassen, verkaveld door de sloten, zilvergrauw. dit is mijn land, mijn volk; dit is de ruimte waarin ik wil klinken. laat mij één avond in de plassen blinken, daarna mag ik verdampen als een wolk.…

Waar de zee de golven beuken, molens draaiden op de wind. Waar de kikkers vrolijk kwaakten, Nederland mijn zorgenkind. Lalalailalailalalaila lalalailalalailalala lalalailalalailalalaila lalalailalalalalala Oh Nederland.…

waar molens dwalen in het duistere labyrint van opperste gerechtigheid de oneer gaat schuilen in die prangende vraag van het schuldig waarom zoekt Justitia haar blind vertrouwen in het weken en wegen naar eerherstel velt zij oordeel in bewezen feiten zij hoort de partijen luister ernaar…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Het eerste stadspark van het land, de hoogste molens van Europa. Het pauselijk wapen pontificaal boven de ingang van de kerk, voor enkele jaren monumentaal gepromoveerd tot basiliek.…

Ze malen tranen uit mijn ogen als ik het vlakke land bekijk worden wolken luchten bedorven als ik wandel op de dijk honderden witte zenuwlijders wieken door mijn vergezicht ook met zonneschijn en regen in het donker en het licht nergens heeft een oog nog rust straks ook niet meer op de duinen en aan hollands smalle kust.…

(Moulins de Paillas) cirkels schrijven in de lucht het optellen van talloze nullen tot je er duizelig van wordt... als de wind eindelijk gaat liggen zwijgen de wieken de molenaar kan gerust huiswaarts gaan…

even is het allemaal wel mooi in sfeer doch uw gelaat misvormt in spiegelende ronding met een petje op van sneeuw hangende aan dennen telkens weer het is voortdurend even wennen onder luidend klokkenspel, zelfs stilstaand ogen wielen volle toeren, draaien autobanden glad en dol in onvermogen vorstvorstin uw zicht en stemming streelt rond molens…

molenwiekend wentelen we door het koor op klompen dendert in hun halleluja’s voort storm grijpt de bijgezette zeilen stenen malen kaf koren blijft nog ongeboren de aren zijn niet af de gek dolt dwaas la mancha heeft geen haast de wereld draait wel door zingt het op klompenkoor amen vlagt slechts uiterlijk vertoon hun hoop is…

Zo zien we in al die lelijke molens toch nog enig heil. Zij verheffen ons mooie Nederland tot boven Amsterdams peil. Al komt het water dan nog zo hoog, houden wij de voetjes lekker droog.…

Molens in de verte, de wieken staan stil. Het verdorde gras geeft een mistroostig aangezicht. En tussen de weilanden liggen de lege sloten. Een dode zwaluw ligt langs de kant van een sloot en een reiger staat krom gebogen tussen het geknakte riet. En de anders zo kwakende kikker zie en hoor je nu niet.…