Alle inzendingen over mond OR leven OR wond

In haar hoofd zijn duizend gedachten, Die haar de mond smoren. Ze is de beste vriend, Voor ieder die haar nodig heeft. Ze werkt samen met haarzelf, Terwijl ze naar haar doel streeft. Ze laten haar totaal vallen, Ze kan het niet helpen. En ze doet nog zo haar best, Om de innerlijke wond te stelpen.…

lijn Daarvoor was mijn mond wond Vanwege het trekken van kiezen na pijn Nu alleen nog met tanden En tandknarsen O, dat niemand mij hoort knarsen of knersen De woorden, wel goeie mogen eruit Zonder te persen…

Stromen woorden uit met troost overladen monden in lege ogen woekeren tranen mijn diepste wonden. Ik draag met jou mijn liefde voor het leven waarin ik alles samen met jou verloor. Ik draag je nu voor het laatst. Raak ik je aan de wereld kwijt. Verse aarde de eeuwigheid.…

mijn kamerheer brengt mij naar bed bestrooit mij met zijn knuffen zelf krijgt hij ze ook heel graag bedelt vroeg in de dag bacillen vliegen daarbij rond zijn mond op mond actief als een van ons een griepje krijgt wordt de ander ook geveld eerst staan bij mij, naast het bed sapjes en partjes fruit als hij dan aan de beurt komt stommel…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

'k Ga niet veilig, zonder nood; 'k Ben niet vrolijk, zonder wonden; 'k Kan niet leven, zonder dood. 't Zijn twee ogen die mij geven Dood en dodelijke wond: En dat doden doet mij leven; En dat wonden maakt gezond.…

Voor haar Schonk ik zaad in de schoot van haar moeder, Cellen groeiden tot een wezen en niets Brengt haar in mij terug, ook niet In de moeder hoewel ze haar droeg, Leven gaf en snikte bij de scheiding. Niets kan ondanks al mijn afgunst Ons ooit herenigen.…

je sterke lijf is zachter dan ik dacht je vingers vaardig in oneindig strelen nog speelt er ’s morgens na dit zoete delen rondom jouw mond een glimlach van de nacht…

het woord in vlechten de zin gaat rechtlijnig door de mond die het sprak…

kuis mijn blote lippen met geschuur van je gehuiver schaduwschade en alle herkenlekken aarde donkerdippen bange amfibieën plotseling sluiten schril hun buitenvlies drukt stil en in de koude kring ziet hoger de tersluiker het gedrag haar aangerande ogen pijn met melk en suiker…

beelden vervagen herinneringen blijven toch wil ik slagen de duivel te verdrijven je mes maakt veel wonden in rug en in keel mijn hart is geschonden je mond praat teveel je lafheid, achterbaksheid verpakt met emoties ze zijn zo voorspelbaar als dit de grens overschrijdt laat vallen dat masker en stopt met verkopen van…

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert.…

de stilte heeft mij toen geroepen een vinger op mijn lippen gelegd ach had ik alles beter begrepen ik had een laatste woord gezegd na jaren van dit dwingend zwijgen ontsnapt aan mij een luid verweer schreeuwt mijn mond van oude wonden en werp de last ver van mij neer…

Geest borrelt klanken door mijn gedachten hij vloeit leven in dode gronden zingt liefde door beken van roeste zonden klotst stromen door ruige ravijnen, schachten vol kolkend geklater, watert grachten blaast zalvend adem door oude wonden gorgelt tonen op uit droge monden ontmantelt met zwier de weeë klachten Geest buitelt kaskades van krachtwoorden…

Een nieuwe beving En hulpgeroep Een nieuwe angst Van dezelfde groep Uitgedroogde babies Uitgehongerde monden Uitgeputte honden Mensen met opengereten wonden Help hen en geef het Nog niet op Er zijn er nog die leven En liggen onderop…

Achter zwarte klei die open scheurt zwermen meeuwen gulzig krijsend op zoek naar leven uit de grond uit alle zeven hoeken van de liefde zoek ik naar een teken van leven achter de façade van een open wond probeer het teder, boos en stoer onbeholpen, vleiend en begrijpend maar alleen humor ontsteekt de lont als een lach tenslotte openbreekt…

Als melkgebruiker ben ik in de wolken: Tevreden zit ik bij de pakken neer, Een voorraad voor wel honderd jaar of meer; Ik heb de hele winkel uitgemolken. Want welke dieren ook het haasje zijn, Een hamster zoals ik krijg je niet klein.…

In het betoverd bos Slapen de kindren, Zacht valt de vrucht op ’t mos, Om niet te hindren; Ver over stad en land Zwijgen hun stemmen, Ach, en geen kleine hand, Die wij omklemmen; Had ik een reine mond, Waren mijn vlekken Bloed uit een edele wond, IK zou ze wekken.…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, de beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel de vogels aan het front Met de geur van groei, de smaak van het frisse prikkelend in de mond Met op z'n tijd het natje, een droogje als een pleister op de wond Dat is dan geluk, dat lijnt de cirkel rond.…

in een kamer een vreemd bed je mond zo hard als een streep met een scherpe lijn op papier gezet je ogen in een bleek gezicht zien geen werkelijkheid maar dromen een gedicht lief, de tijd heelt niet onze wonden vervaagt alleen dat moment van die ene seconde…

Als straks de wereld dichtgeschreven is, de plooien gladgestreken, al de monden volgestort met zand, waar zal hij schreeuwen? Waar scheurt de naad en ettert de wonde? Mens, vleesgeworden ladder in gods panty, vergeet de lange nacht niet die wij zijn. ----------------------------------------- Uit: 'Voor de stad en de wereld', 2006.…

hoge heren dwaze dames hoge hoeden lage gemoeden vage lachjes lage drachtjes moordende monden gecamoufleerde wonden strelende stemmen verborgen klemmen uitgestoken klauw teruggetrokken hand slapende geestelijkheid feestende eenzaamheid.…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel een zacht kabbelend beekje, de vogels aan het front Met de geur van gras de frisse lucht prikkelend in de mond en op tijd een natje en een droogje als pleister op de wond Dat is dan geluk dat lijnt de cirkel rond.…

, bij leven of dood, met een zucht van verlichting verlaat een demon de mond…

Maar de woorden sterven in mijn mond. Ik zou willen wegkruipen, maar ik heb geen schuilplaats Wanneer zal ik weer gaan dansen, gaan praten, weer gaan lachen,weer gaan huilen? Als de wonden eindelijk littekens geworden zijn, Dan zal ik weer gaan leven, leven zonder pijn.…

Poes tegen Kater: 'Ik accepteer je niet meer als een Spetter. Voor mij ben jij nu kat.' Kater: Nou, dan ben jij Poes-af. Krijg je wel een kater...' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder…

Vrouw van monden en wonden, vroeger was je nog mooier dan een gewoonte. Stil was je als tijdens een lange droevige reis en ik hield van je als van mijn dood en het zaad van pijnbomen. Vrouw met de duizend lippen die danst met een luid lachend lichaam tot je achterover stort in de nacht.…

Wind dreigt storm traant ogen overvol bomen worden oud de natuur lijkt dol Zand stuift in ‘t rond vult knarsend monden verduistert het licht schuurt verse wonden Daar staat hij pal rug tegen de muur neus in het zand struisvogelnatuur…

Met de handen in de aarde de wind in mijn haren en beide voeten aan de grond Met de zon hoog aan de hemel de fluitende vogels aan het front Met de geur van groen gras de smaak van frisse lucht die prikkelt in de mond Met een hapje om te eten en een pleister op de wond Dan voel ik me een gelukkig mens en is mijn cirkel rond.…