Alle inzendingen over morgen OR ontwaken

stel ik mij vragen waarom dit huilen liefde zoekt die zichtbaar is vinden mijn dromen geborgenheid die ik omhels bij het ontwaken is er de twijfel of morgen verschijnt in het zoeken naar eeuwigheid vraag ik de nacht zekerheid wat eens gegeven nooit verdwijnt…

de nacht verdwijnt in werelds ontwaken tranende ogen begroeten de dag waar duister verdwijnt in nevelflarden het gezang van de merel even verblijdt verdwijnt haar hoop op vleugels gedragen het lied in de morgen vervaagt in het niets…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

stralen dit hervonden geluk laat ontwaken in tijd…

stel ik mij vragen waarom dit huilen liefde zoekt die zichtbaar is vinden haar dromen de geborgenheid die ik omhels bij het ontwaken is er de twijfel of morgen verschijnt zoek in mijn hart naar eeuwigheid vraag aan de nacht de zekerheid wat eens gegeven nooit verdwijnt…

Verloren handen vinden morgen in een licht ontwaken onzichtbare sterren beroeren vluchtig mijn jouw lijf op voorbij nooit meer verblindt wordt vandaag een toekomst briljant verstrengeld verleden schrijft sprakeloos van plus naar minnen…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Morgen, als het lente wordt zal ik rondgaan in mijn bloemenslee en de wereld doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt zal ik vlinders naar de bloesems sturen zal ik lachen naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt creëer ik voor elke bonte specht een eigen nest waar hij z'n masker aflegt.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

Morgen, als het lente wordt zal ik rondgaan in mijn bloemenslee en de wereld doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt zal ik naar bloesem de vlinders sturen, zal ik lachen naar mijn autochtone overburen.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

gister verborg stilte het vuur in je diepte vandaag tonen je ogen glans kijkgaatjes naar binnen in de vrieskou guur dampt je adem uit de ontwakende vulkaan je barst los morgen stoffig met lava bedekt zal ik dan vurig smelten…

ik slaap vanavond op de bank relatieloos afstandsbediening onder handbereik oliegevulde radiator dichtbij en morgen ligt de kat er weer dik bovenop ondanks mijn glimlach bij het ontwaken want ik weet dat dat eerste kopje koffie mijn dag goed maakt…

Alweer een nieuwe morgen, ontwaken met veel pijn, in klaterende lach verborgen, omdat ik niet bij je kan zijn. Alweer een nieuwe dag ontwaken zonder jou, dus grijs en achter die lach, alleen maar denken hoe ik van je hou.…

Zij tilt zich overeind en in het licht en maakt een stil begin stil met zich zelve, langs het smalle lijf liet zij het hemd afvallen, dat zakt tot in een dunne kring van plooien, een weinig mijmering zet zich, zij ziet naar beneden de blootheid van haar eigen leden, het vreemde van het nu gebleken lichaam en de schemerbleke…

waar een wereld in dromen niet wil ontwaken stilte overheerst harten niet raken dwaalt er een licht door het diepste duister in het land zonder zorgen waar toekomst wacht stopt de tijd het zoeken naar morgen ontwaar ik een glimp van een wereld vol zorgen…

Ik wil zweven op de wind Gewiegd worden als een klein kind Ontwaken in een bedje van satijn Was ik maar heel eventjes nog klein Maar ik ben al heel lang groot en volwassen Maar voor eventjes zou het mij best passen Even vrij van pijn en zorgen Zullen wij afspreken voor morgen?…

De weg naar morgen Ik doolde over het rode grint, langs heide en mispels, keek omlaag, telde de distels in een droom zonder ontwaken doch wat moe in hart en geest Het leven was een feest omdat jij dat wilde Jouw stem verstilde in de spiegel, je zag slechts de strakke blik die je niet kende hunkerend naar de zonnewende twijfel je niet…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zo zwart is geen huis Dat ik er niet in kan wonen Mijn handen niet langs de muren kan strekken Zo wit is geen morgen Dat ik er niet in ontwaak Als in een bed Zo waak en woon ik in dit huis Dat tussen nacht en morgen staat En wandel op zenuwvelden En tast met mijn 10 vingernagels In elk gelaten lijf dat nadert Terwijl ik kuise woorden…

Op kousenvoeten Kleurt ze haar dromen De melodie van zilverglanzende Klanken zo zacht Zo warm…..zo teder Zijn haar handen Als vingers Rozenplukkend Haar levensboek bespelen In de morgen dauw Van pril ontwaken Met een blos op haar wangen Spreken haar ogen De taal van haar hart Zelfs als ze glimlacht Fluistert ze “ik mis je zo”…

zie hoe regenwolken en snerpende windvlagen de rode vonken van ’t ontwaken wraken als een uitgebroken gril en opgejaagde haastigheid de morgen stikdonker tracht te maken zodat wij blind moeten zoeken naar die glimp in het duister om niet doelloos verder weg te glijden…

Morgen, als het lente wordt zal ik seringen strooien uit mijn bloemen slee, de stad doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt, zal ik vlinders naar de bloesems sturen en zal ik lachen naar mijn autochtone overburen.…

in haar ogen sluipt verlangen diep verscholen droogt een traan elke dag wil zij leven beloven niet op te geven het gevecht met zichzelf huilt zij elke nacht ontwaken, is morgen hernieuwen in hoop door die blik in de spiegel waar schaduw vergaat verlangen weerkaatst in de vorm van een traan…

omarmd slapen we in om te ontwaken huid aan huid in ’t licht van de morgen geurt nog de nacht omvat door strelende handen die loom bewegen als spelende dieren; groeien wij - als vanzelf tezamen in één gloeiend lijf dromen gesloten ogen een zalig geluk.…

Aardse geuren kruidig gevormd, kronkelen omhoog langs ontluikende bloem omzich te vermengen met lange zilverwitte zonnestralen, die door de morgen schemer, de dag doet ontwaken.…

Zo stil was de nacht dat men nauwelijks kon geloven dat ze zou ontwaken in de dag haar rust prijs gaf aan het licht. In amper merkbaar vervloeien rees schemer in de morgen brak de hemel open in zonnelicht week kleurloos nachtelijk duister mengde bloemenkleur en vogelzang tot nieuw veel belovend gedicht.…

Het is vroeg in de morgen Als mijn gevoel mij laat ontwaken Op het moment dat mijn dromen Nog steeds haar zuchten slaken Zo ontmoeten ze elkaar Dromen en waken verweven Het gevoel wat is geboren is waar In mijn hart is het om het even Deze kruising van ontmoeten Is mijn vaste afspreekpunt Waar ik je graag wil begroeten Op de…

omdat ik als een oude bouwval staan blijf uit gewoonte zeg ik ja als een toevallig liefje midden in de nacht verbaasd mijn hardheid voelt en vraagt of ik nog lust heb lust is er inderdaad om vredig en bevredigd in te slapen en nooit meer te ontwaken want kan het mij wat schelen als zij morgen ontwaakt in de armen van een lijk bevrijd…