Alle inzendingen over morgenzon

Daar waar het hemels blauw Zich spiegelt in gouden velden De morgenzon de dauw doet sprankelen Raapt de nieuwgeborenen diamanten Luisterend naar het gezang van de merel Begeleid door de tonen van de panfluit Danst hij vrolijk op deze melodieën Hij hoedt zich niet vroegtijdig te ontwaken Dan scheurt de smetteloze hemel En verschijnt er een…

ik nestel mij in de schepping de luwte van de morgenzon waarin ik voel, hoe ook zij worstelt in het oneindige zo tussen het grauw wil stralen in het blauw boomtakken zwiepen in kaalheid gelijk een opgevoerd dansstuk strooien bladeren rond als confetti grote bonte vlokken een kleurig herfstfeest toch raakt de glans mij nog het meest…

Er verschijnt een licht aan de horizon Vertrouwd en indrukwekkend als de morgenzon Steeds krachtiger doorbreekt het de winterse kou Het benadrukt de ontwikkeling van meisje tot vrouw Voor mij is het licht een herkenningsteken Een betrouwbare haven in verlaten streken Een geschenk als je nergens om hebt gevraagd Een oase wanneer je de hitte…

het oude China begeerde u al prozaïsch vertelt en bezongen symbool van spiritueel geluk heeft mij tot zinnen gedwongen lieflijkheid in al uw pracht bloemen kleur van dag en nacht bloesem van de moederschoot stem van goddelijke geboorte rijzende ster uit het oerwater zaad van eeuwige vernieuwing uit kelk ontvlamde je roze knop van morgenzon…

Eerst hier, toen elders was zijn erf bemuurd Met steen waarlangs zijn krimpend lover schuurt, Totdat één tak opnieuw de ruimte won, Zich rekte en uitschoot naar de morgenzon.…

Frisse morgenzon brengt door het bos lichtvlekken vol zacht gesprankel, die als een smidsvuur wekken: nieuwe daagse bezigheid! Late meimiddag hangt loom lichtgrauw om huizen dichtbij de bosrand: stille gemoedelijkheid, die heel de wereld verzacht.…

Net als de dauw zo 's morgens op het gras wou ik dat onze liefde ook altijd zo was als de morgenzon,warm en teder strelend zo voel ik me als jij dan bij me bent. Jij, bent als een tornado, druk, vol leven met alles kan ik steeds bij jou terecht een teken hoe 't ook anders soms kan gaan het is iets, waar ik nog te lang voor vecht.…

Twee blauwe duiven hangen aan de morgenzon. Op gouden wielen rijdt de dag. Ik hoor de klaarheid van haar kinderlijke lach. Over het water van een kristallijne bron. Want zij is opgestaan en rank omkleed. Met klank van stoffen, Jong van nieuwe tinten. Waardoor een kuise kleur haar lichaam omspint.…

Kom, duik met me onder Duik met me mee Proef de blauwe schoonheid Luister naar de diepte Luister naar de liefde De liefde van de zee Lopen over het strand Loop met me mee De duinen stuiven, worden steiler Meeuwen aaien de morgenzon, Duikspelend met de wind Een schip met witte zeilen Scheefhangend in de ochtendstond Als een ongehoorzaam…

De morgenzon legt de nachtnevels in glinsterende sluiers over het veld geen zweem van lijden of geweld een frisse dag ontwaakt achter de gevels Zo’n nanacht waarin de sterren gloeien de zon de maan nog niet verdringen wil een zuidenwind fluistert de dag nog stil de weide waarin boeketten bloeien De vroege vogels en de mensen fluiten door…

In spinnentouw verweven vlocht ik duizend draden puur van zilver met hier en daar een glinster gekleurder dan de morgenzon die met gouden haren onze liefdesweb bereiken kon het paradijsje van ons saam was behangen met romantiek dat wanneer de schemermaan door de takken scheen onze namen schreef op muren ondoorzichtig ik krijtte je…

't Is het rechte getij om te varen, Nu de morgenzon glanst op de baren. Grijp moed, Schoon Kind, en vaar mee!' Het Meisje, met blosje op voorhoofd en wang, Stond peinzend aan 't ruim van de zee; Daar klonk uit de hoge een Tovergezang; Daar murmelde 't zacht langs de ree: 'Ga varen, Lief Kind! ga varen!…

Loop langs de horizon mijn kind In licht der morgenzon Zie hoe je daar de nieuwe dag weer vindt Als paradijs zo eens de aard begon. Loop over het wijde veld mijn kind Genietend van de rust Vrijheid die geen ziel daar bindt Ontspannen en zelfbewust.…

Och; zie en ken ze de bloemen met hun gouden hart naar de hemel gericht, hoe ze trillen terwijl de storm de blaadjes rult weerloos tot de nacht ze verwaait en de morgenzon wit straalt door de gespleten boom der duisternis voorbij het dodenhuis de vleermuis schaduwen gesloten luiken met de hoge vensters Ik lig in bed en hoor een wonderlijk…

de morgenzon begeleidend zingen de vroege vogels mij de dag mooi wakker stil geniet ik het concert tot dan de wekker ontwaakt met het nieuws van de dag krachtig gesproken grafieken door verklaringen overstroomd verduisteren mij de levenslust de moed zakkend in schoenen die ik nog aantrekken moet sluipt in angst weer omhoog het bevrijdende…

De morgenzon glanst op de baren: Gij voert het geluk met u mee!' Maar tranen bedauwden een moederlijk oog: Het scheiden, het missen doet wee! En troostend begon weer de zang van omhoog, En blijder herhaalde de ree: 'Laat varen 't jong paar! laat varen!…

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

Frisse morgenzon brengt door het bos lichtvlekken vol zacht gesprankel, die als een smidsvuur wekken: nieuwe daagse bezigheid! Lichtpuntjes branden in de verduisterde zaal: ik voel me omhelsd door de eindeloze wijdte van het geheime luchtruim.…

De morgenzon schijnt in een wereld vol vage en nare herinneringen weliswaar. Maar nu is de tijd aangebroken voor dromen met een zuiver licht dat wordt omgebogen tot een heldere werkelijkheid. Men heeft dan zicht op het welig tieren van alles dat geschiedt in een wereld vol mededogen, vrede en geluk.…

Rustig verscholen zit ik uit de sterke morgenzon, mijmer en laaf me aan deze eeuwige oerbron en slurp loos turend in 'n verse hete kop koffie de weerkerende heimwee over steelse illusies. Ik droom mijn eindeloze dromen, overbrug zeeën en verre landen, ondergraaf diepdonkere valleien en hemel over steile bergkammen.…

ik zat op een hekje te kijken toen de porceleinen kopjes kapot werden geschoten, God zat achter de tractor en lachte, beter kon ik niet worden en schreef door met spijkers in mijn handen, terwijl de lucht leeg liep wijven spartelden in spagaat onder een jonge heer, overal droop sperma van de zolders, spekglad was het pad maar de koele morgenzon…

Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

En in de nanacht lig ik leed- en vreugdverlaten, En schuifelen de uren zacht als door ontvolkte stad, Tot met de morgenzon haar ongetrooste blaten Om toegang keert en schreit op 't dauwdoorweekte pad.…

Jij mijn blakende morgenzon onsterfelijke glans over mijn leven de dag dat ik jouw liefde won werd de aarde mijn hemel. Jij viel als dauw op mijn hart waarvan ik de parels mocht proeven door jou mocht ik groeien als jong kiemend gras.…

riet, zachtmoedig de stilte beleven in de binnenkamer rondom herinneringen o goud gele gloed o vurige troost, o blijde hoop voor het verdrietig gemoed laten we in voor en tegenspoed elkaar de hand reiken noch afwijken naar links of rechts in het sneeuwlandschap vol met krakende voetstappen sterk en onverzettelijk als een eik in de morgenzon…

voelt je betrapt, je probeert te zwijgen, maar passie maakt geluidenloos beminnen onmogelijk, je zucht, je huilt, je lacht, je kreunt, ik neem je en houd je dicht in mijn armen, ik voel je zachtjes schokken, ik wacht tot het moment dat je verdwijnt in een stille, zoete sluimer, díep en veilig geborgen in de nacht, ontroerd zie ik hoe de morgenzon…

vlot ‘t verstand te roven wetende aan wie ik slechts toebehoor Zwoele warmte hing als een gordijn in ‘t ravenzwart duister rondom ons Romantisch gaf de maan zijn schijn op haar prachtige lichaam in ’t dons Onvergetelijk was de donkere nacht waar niets onze idylle verstoren kon Kusjes alom op haar lichaamspracht heel de nacht..tot aan de morgenzon…

'k Zag er lieve rozen in, Een verheven torentin, 't Goud der morgenzon En de hemel en het springen Van zo menig bron. 't Scheen me een perel schoon en fijn Van een hoge prijs te zijn, Of een blauw saffier, Of een diamantsteen, flonkrend Als een sprankel vier.…

Hoe rood de morgenzon haar woon, Zo rood als karmozijn. Bij dageraad, als karmozijn, Druppelt de dauwe neer. Daar plooit de grijze mistgordijn; Ontwaakt is 't vooglenheer. En als daarna het klokje luidt, Dan kniel ik biddend neer, En 'k juich: daar is met bloemenkruid De blijde lente weer.…

Genieten van het moment wanneer een morgenzon door je schijnt, het ontwakend licht en de prille warmte zal je met veel liefde ontvangen en ook zal geven aan ieder van ons Helemaal niet harkerig en stijf, jouw houterig lichaam beweegt vloeiend.…