6153 resultaten.
Naakt zijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 178 Naakt zijn en sex hebben
dat is gemakkelijk
Iemand in je ziel toelaten
in alle kwetsbaarheid
je hoop, angst, vrees, verlangen
eenzaamheid tonen aan elkaar
dát
is pas écht naakt zijn.…
Naakt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 114 Verdwenen zijn de pieken, de dalen
De warmte en de kou
Naakt
Kaal
Ontdaan van franje
Status
en applaus
Het lichaam gaf het op
De wil brak
Wie ben je?
Sta op
Recht je rug
Zeg wie je bent
Wie je wilt zijn…
Te leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 Voel het zwart
aan zekerheden zagen
als de onmacht weer gedijt
voel de pijn
aan witte randen knagen
tot de tijd de scherpte slijt
want het leven
laat zich niet voorspellen
elke uitkomst is onzekerheid
maar te leven
is altijd wel een keuze
elke keuze een mogelijkheid…
Onzekere toenadering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Het voelt
dat het lijkt
of het kan
maar vraag niet hoe
ten koste van wat
op welke termijn
wil je er over denken
ooit over praten
hoe het voelt
als we elkaar
zouden verwarmen
in de kou…
Versmelting
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 203 Zacht is de wind die lippen streelt
van geliefden steeds dichter bij elkaar
op zo’n lentedag waarbij de wens
de tijd vertraagt tot eeuwigheid
Toch blijven woorden loze letters
zolang ze niet in beeld verschijnen
is het smachten niet te horen
als het niet hardop wordt geboren
Leg een zachte hand op een warme plek
waardoor beiden in elkaar…
jouw tederheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 wat mezelf het meest eigen is
geef ik uit handen
wanneer jouw tederheid
de boventoon voert
een aanzetting tot ontbolstering…
Even Leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 561 Je kneedt uit de klei
In een ijle luchtbel
De lijn van haar lijf
Eén moment maar
Je schendt de murmelende stilte
Haalt haar onderuit
Met een vlindervleugelvlugge greep
Haar broze enkel in jouw vuist
Tot zij gelaten bengelt, een liaan
Een dood gewicht dat suist
Tot het beeld barst
Het hangend naakt een traan laat
Het puin, de kruimels…
Het valt 10
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Je niet los te laten, en
Je niet doen omkeren,
Kerende, naakt, niet bloot,
In ontzag en consternatie,
Het beeld, vorm, inhoud,
Van de knecht en zijn kracht.
Stof uit stof en as uit as
Jij moest reiken, naar
iets, zoals alles reikt
Naar iets.…
Wonderlijk nieuw
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 37 elkaar kunnen
vormen tot
een beeld waar aan
de kunstenaar toch
eerst altijd zijn ziel
moet geven wil
het kunnen leven…
Afrikaans drama
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.060 van eeuwen handel
mensengroepen
hoe zij wegtrekken
windgedreven
donker op wit
naakte angst
beelden werpend
op voorpagina’s (voor één dag)
zich mengend
in het achtuur journaal.…
Wat ik vind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 290 steeds later rangeert mijn liefde
lege wagons naar jouw verlangens
het is het ontwijken van het lot
geen prijs maar een boetedoening
om het kansspel dat ik heb genegeerd
alleen maar mij, ongeëvenaard in besef
beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem
de kledij verwijderen die me zo pijnt
en zelfs overtreft in de beschouwing
die jouw veroordeelt…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
rijkdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 in alle rust slaat hij de deuren
open, laat het weer zachtjes
binnenkomen
zit verstild aan het erfgoed
van de dichter van beeld en kleur
om alledaagse zaken te verwerken
een luchtige plaats te geven…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Vogels
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 209 Vluchtig kijk ik omhoog
En zie een zwerm vogels
naar het zuiden vliegen
Ze zweven pal boven mijn hoofd
Maar lijken dan
hun eigen weg te kiezen
De zwerm is opeens opgelost
in de naakte, blauwe lucht
Onzichtbaar voor het blote oog;
verdwenen en weggevlucht
Het beeld blijft eeuwig ingeprent
in de geest van mijn gedachten
Ik neem ze…
Wanhoop (in tranen)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 41 (Gezien in De Kunsthal te Rotterdam, 6 februari 2011)
Op haar knieën
Voorovergebogen
Mooie, zwarte
Lange haren. Handen
Bedekken haar
Intens betraand gezicht
Vanwege wat en waarom?
Heeft z'op golven
Van innige liefde
Hevig gedeind
Of is het pijn van een
Leven niet te
Leven, daar de wereld
Zich om leegte bekommert?…
Mijn levens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Een heuveltje in het landschap
deze leistenen daken van de boerderij
onder de hoge rug en de ronde bil
langs de Oude Landweg
Moet je een stedeling zijn zoals ik
om de schoorsteen te laten roken
en de beelden in elkaar te schuiven
tot mijn eigen naakte lichaam
op een schapenvacht voor de open haard
wachtend op liefkozingen van mijn man…
Aan een verouderend Meisje.
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.678 Naar Ausonius.
’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om:
Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom.
Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken
De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken.…
pijlloos
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 439 is gewend
maar hoe ik ook het beeld
tot puurheid wil verfijnen
met tederheid vergulden
na elke aanraking lijkt het goud
in een pijlloze diepte te verdwijnen…
Melpomene
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 gewend
maar hoe ik ook het beeld
tot puurheid wil verfijnen
met tederheid vergulden
na elke aanraking lijkt het goud
in een peilloze diepte te verdwijnen…
Beelden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 825 Waar de stroom
van beelden
naar buiten keert
dwaal ik in illusies
die mijn werkelijkheid
ontkennen,
en zoek ik de stok
die de spiegel breekt
waarin mijn ogen
de waarheid zien…
Beelden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.363 Ik zie ze weer,
de beelden,
ze blijven herhalen,
keer op keer,
zie ik ze,
in mijn hoofd ronddwalen.
Geen rust,
geen pauze,
laat ze maar weer komen,
een dagelijkse lust,
van beelden die,
mijn gedachten binnenstromen.…
Mijn beeld
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 615 Van jou wilde ik houden
vanaf de allereerste dag
jouw heldere oogopslag
jij, die op mij vertrouwde
ik keek je vragend aan
zag in een flits jouw leven
maar mocht niets geven
ik moest je laten gaan
nog eenmaal kijk ik om
wil jou als beeld houwen
geen afgietsel van geluk
maar gewoon blind vertrouwen…
Het Beeld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 604 Slechts omhuld
door het warme licht
vanuit de hoge ramen
voor een ieder in zicht
staat zij daar
starend naar de vijver
door seizoenen heen
staat zij maar
bewegenloos
gebeiteld uit steen
emotieloos
starend naar de vijver…
Beeld
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 516 De Dood heeft een wit paleis
net achter de horizon
in de buurt van de dalende zon.
Een nachtegaal zingt er hel
begeleiding: een turkse trom
en een koperen rinkelbel.
Het licht is er warm en rood,
in de tuin welt een koele bron.
In een hoek staat een oude zeis,
op een marmeren bank zit de Dood.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 156 stemmen 61 stenen haar
eigen genen uit
een eerder bestaan
zag landschappen
in het terloopse gaan
onder vluchten
vol kleurrijke luchten
in de warmte van
thuis was er het
ceremonieel groeten
in eindeloos ontmoeten
waarin samen
ervaren waarheen
de stroom van de tijd
ons toen heeft geleid
in tal van talen
verstond babel al
onze verhalen in beelden…
de beelden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 798 de beelden
zijn uit het park
verdwenen
nog kruipt
er weemoed
tussen het gras
stiller
dan de stenen
durven spreken
er zijn
geen woorden
blijven kleven.…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…