Alle inzendingen over naakte waarheid

hoelang nog tot de realisatie dat ook vrijheid een illusie blijkt, hoelang nog voor de realisatie dat elke realisatie er één gelijk aan alle anderen is, de asceet in de grot niets verder of dichter bij de waarheid is dan de crimineel in zijn cel, en hoelang moeten we nog wachten op de realisatie van de dichters dat de -naakte waarheid- niet uitgesproken…

Schaamteloos laat zij zich staren naakt als waarheid ongeschonden naïef ontdaan, zo ongebonden gekleed in slechts haar lange haren macht wil haar in boeien slaan haar onbevangen blikken vangen om nog meer waarheid te verlangen haar dwingen tot draaien over te gaan Zij kijkt in schijn onaangedaan haar hart bloost echter kloppend fel…

Het bleef niet bij die ene keer Want een week later ben je er weer De tijd is kort het verlangen groot Ik sluit m'n ogen en geef me bloot Met jou beleef ik dit gestolen moment Het voelt zo goed als je bij me bent Maar in de stilte komt het verdriet Je bent al weg en ziet het niet Voor jou de lol voor mij de pijn Mijn hart…

De relipresentator is ontdaan: Tot op het bot raakt hem de zware straf Hij komt er met veel kleerscheuren vanaf Nu de EO hem in zijn hemd laat staan Je zou toch denken dat wie Boomsma heet Al heel zijn leven veel van schorsen weet…

Die scan die met het oog op veiligheid de reizigers ‘fouilleert’, wordt afgekeurd. Alom wordt burgerrechtelijk gezeurd uit angst voor ongewenste geiligheid. Is het nou echt zo erg om zich heel even in vredesnaam een beetje bloot te geven?…

Als een zee tussen twee eilanden soms wild dan rustig hier nemend daar gevend zonder de regelmaat van eb en vloed maar altijd schurend als onrust verward wordt met energie valse hoop verwisseld met de realiteit…

Daar sta je dan met je goeie gedrag, bloot en beschaamd, je onnozele lach. Ik weet, en jij zegt dat je eigenlijk moet gaan dat een vrouw op je wacht niet ver hier vandaan. Je zoekt je kleren. Ik slik en ik zwijg, geef slechts een kort knikje alsof ik begrijp. Mijn ogen betraand op de grond gericht, daar waar m'n trots naast jouw…

"mijn liefde voor jou zwelt aan" waren mijn woorden die onbezonnen mijn grote mond verlieten jouw verbazing was groot moeten nu echt ...alle kledingstukken uit wanneer jij twijfelt aan oprechtheid!…

Mijn lichaam vol verlangen, liefkozend glanzend in de zon, Verschijning van de waarheid, vlees en botten, mijn lichaam, De waarheid van botten, oorspronkelijk verborgen, achter katoen, linnen of satijn Nee, dat naakte glanzen, dat is fijn Waarom zo haten naar de kleuren?…

de zomervogels trokken naar het zuiden we raakten los uit elkaars armen de verlatenheid streek neer om niet weg te gaan verstarde verlangens bevroren in het ijskoude licht hoe naakt was de waarheid die rillend aan ons kleefde toen de noorderzon zonder ons vertrok…

Kristal helder het besef, de erkenning van het weten, onbeschut in het klare licht - de waarheid naakt. Onthuld in de weerspiegelende fragmenten steeds de tere bloem der liefde.…

Iedereen loopt door, maar ogen verraden de waarheid. Het doek valt, naakt en kwetsbaar sta jij daar. Ik wil helpen, je vlucht. Machteloos kijk ik toe, hoe einde nadert.…

Plooide mijn ik in jouw plooien scheen de zon te schijnen zoals jij nooit eerder naakt tot een waarheid was gekomen begon te vlooien, zand volmaakt bleef soms wat droevig billen hangen pleisterde een onzichtbare God voor jouw voorzichtige kruis.…

Ik zal niets liever doen dan stralen bij iedere boodschap die er is te behalen. Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt. Daarna zal ik ook haar doen…

Nu is de Waarheid leugenpropaganda Ik las een oud stuk van de KGB Het scheen dat "kameraad Vladímir P. Moreel rechtschapen was en consciëntieus En discipline had"...het staat er, heus Een ja-knikker maakt nooit zijn eigen keus... ____________________________…

Ik herinner me de liefde uit een andere stad waar je woont, ergens in de verte en je weet dat mijn naakte ziel zich zorgen maakt je spreekt voor onze waarheid samen voor vrijheid zorgen dronken vlinders op weg naar honingbloesem.…

Soms, totaal onverklaarbaar, gebeurde het weer - geheel buiten haar schuld, ze was totaal verdoofd - dan steeg zo een wild verlangen naar haar hoofd dat alles in haar schreeuwde om vleselijk meer een moment was ze van al haar kuisheid beroofd en ging het kokend bloed in het arme kind tekeer maakte ‘t lijf zich gereed want wie de satan looft…

als vrouw zo krachtig in haar eenvoud is haar omvang zo allemachtig als een rubens zie ik haar de schoonheid van veel en al haar vormen die mijn gevoelens bestormen haar woeste haren maken mij ruig en met de spanning van haar blanke vel blijft mijn tong plakken aan mijn droge huig met haar diepe glazige ogen is zij…

Een lach een kus rode wijn en sigaret Naast vallen woorden op de koude vloer waxinelicht met muziek zijn ogen maken haar naakt Daadwerkelijk.…

geheel ontdaan ben ik, van uiterlijke schijn ik heb mijn stof afgelegd beleid nu een nakend bestaan een lijf, behaard van top tot teen maakt u onrustig tracht mij in ogen te zien blozend gaat u ten onder dat wist ik wel het vlees is zwak ik ben nu eenmaal een mannelijk wonder ongemakkelijk is uw houding bij het zien van…

ondanks het slijtend beeld weet u geen raad u betrapt u zelf dat mijn blootheid uw belangstelling verraadt ongemakkelijk is uw houding bij het zien van een middelbaar lijf dat wist ik wel het vlees is zwak ik ben nu eenmaal een mannelijk wonder een lijf, behaard van top tot teen maakt u onrustig tracht mij in ogen te zien…

ik ben naakt geraakt een blakend wonder weliswaar gelaakt met veel gedonder maar teneinde mijn uiterlijk geenszins verzaakt het was ook niet erop of eronder ontkleed liep ik door de stad de ogen omhoog het regende niet, gelukkig, ik werd dan niet nat alhoewel wat zouden de druppels doen hun weg zoekend langs het behaarde…

daar sta je dan geen blad voor de mond, genomen volkomen ontvankelijk stelde jij je bloot en de kritiek kwam, van alle kanten…

Zo naakt als ik me voel zo zal je me nooit kunnen zien, en wat ik werkelijk bedoel is dat je mijn ziel misschien hebt blootgelegd, tot op het bot, dingen hebt gezegd en woorden uitgesproken tot mijn liefde was ontloken.…

Ik praatte met haar over leven Over koetjes en kalfjes die vallen en opstaan Ik zei niemand is perfect Ze schudde haar kledij van zich af en ik besefte dat ik nog veel te leren had…

Naakt en kwetsbaar. geef jij je helemaal bloot. Zodat ik je kan zien zoals je werkelijk bent. Zonder franje, zonder bescherming van alles wat jouw bedekken kan. Ik wil je ziel lezen wie je diep van binnen bent. Ik wil je zwakheid zien, je kracht om te zien hoe prachtig je bent. In je naakte eenvoud, Puur mens.…

wist als de bloedende maan begluurt een naakt papier de zwijgende schrijver die donkerblauwe woorden doopt in zijn uitgelopen droom schreeuwend kreuken nepgouden vingers geschreven verzinsels vol schrammen en builen huilen haar regens de woorden van het vaak gevallen kind dat onbezonnen dromend zijn harde waarheid vindt…

mijn lelijkheid breekt de grond open door een bevrijdend oordeel van de dood vlinders in donkere tijd leggen wanhopig hun gewicht op mijn trommelvlies wanneer een maskerade verzandt in late zonde van leegte ik leg me naakt in de aarde en vraag gratie in dat ene moment van waarheid mijn ogen ver weg als vogels…

Komt u maar! Zonder broek! Vrienden van Leopold Jammer…, voor mij werd het niet wat ik wou Héél snel al stond daar mijn schilderkunstzinnige lullige lichaamsdeel stijf van de kou…

Denkend aan slechts jou zie ik wijsheid en liefde Tijd van toen, nog steeds tijd van nu Wij denken zonder tegenzin nooit te sterven Sleutel van de Poort ligt aan het eind van die enorme regenboog Palet van kleuren Zompige aarde zinkt zonder bederven 't licht van de zon Daarentegen ben, hoe je het ook wendt of keert, jij zeer scherp…