Alle inzendingen over naamloos OR doden OR oorlog

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

dag irakees, dag soedanees, dag islamiet, dag westerling. je was een zoon, misschien een vader. nu ben je enkel nog een man, een onbekende man, een doodgeschoten man in mijn dood gewone ochtendkrant.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Met vragen en oordelen als de dood een rechter was met mensenhanden die gehoorzaamden en vaak bang schuilden in een eenzaam geweten zonder een uitgang. Net zo vaak en net zo gelaten. Tot er weer een beloftevolle licht was dat schaduwen klein maakte en demonen naamloos maakte maar niets kon begraven dat nog vol oorlog was.…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode…

Ik lijk naamloos, onbekend en onbemind geboren om te sterven,een waardeloos kind mijn leven lang al achtervolgt mij het leed zonder bekentenis van wie mij het aandeed Wanneer ik willoos mijzelf in de spiegel bekijk dan wens ik mijzelf zo vaak in het dodenrijk mijn leven is niets dan ellende en verdriet waarom is er niemand die mij hoort en…

Het blijft een open brief Waarom gieten we verzen in een mal van gips met de ijdele hunker om later ook nog de versteende vrucht na te proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls…

Als straks de bomen weer gaan bloeien en er twijgen komen aan de stam dan bloeit er hoop in menig hart gekweld door smart die plotseling kwam Dan durft men weer te denken aan de tijd die komt en aan het leven dat soms zo onberekenbaar en vreemd wreed neemt Maar ook kan schenken en kan geven…

mijn mantel sleept de stilte mee in slordig zwart, meebuigend op de rand van je nagel ik heb de dag niet gehoord en de nacht wijzigt niets ook niet de dubbele huid mijn woorden te kort het vlees te rauw om te dragen op je borst jij vreet je vol met splinters en wormen uit mijn mond die me hongerloos tot zwijgen brengen ik…

als een woord een voor een zijn letters verliest blijft leegte achter het is de stilte die zonder vorm naamloos bevriest…

ik kan niet wennen aan poëten met een liefdesgedicht in hun hand het zachte geluid aan het slot dat je haast niet kan horen alsof ze het verhaal maar één keer vertellen kunnen en enkele minuten later beweren dat ze niet van liefde houden weet je wel zo'n zwarte dag waar de ware toedracht verborgen blijft in een monoloogvers en…

ik loop door de straten en zoek naar mijn naam de deuren zijn gesloten een hond blaft naar de maan ik loop niet meer daar buiten ben het zoeken verleerd mijn naam zal ik niet kennen ik ben de vreemde voor mezelf…

Leeg, door blik ontzield lig je stil op zompig asfalt oude kleren, plastic slippers naamloos lichaam in de nacht Wie ben je hoe kwam je hier terecht wie verloor zich in je ogen, daar waar nu slechts straatlicht valt, - is er iemand die nog op je wacht?…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

zeg het aan niemand dat morgen dit blad onbeschreven zal zijn de dood komt immers mijn handen binden aan ‘t hoefgetrappel in de nacht waar zweepslagende doden stormen over natte straten en lichamen verraden, naamloos geketend aan de zwarte adem van de stad zeg het aan niemand dat ik morgen onbewoond zal zijn wanneer een…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

Gelukkig heb ik deze maand vakantie Zodat ik in de sfeer van strijd en kilte De tijd heb voor de twee minuten stilte Die ik in acht neem ter condoleantie Misschien dat ik wat minder doden mag? De stilte past al lang niet in één dag…

toen ik vanmorgen wakker werd hoopte ik tegen beter weten in dat liefde voor vrijheid en leven jou betere keuzes had gebracht dat jij niet decreten meer schrijft met de pen van haat en afschrik gedoopt in het bloed van oorlog toen ik vanochtend wakker werd in een wereld vol tranend verdriet dat voelt als een diep koud graf vond ik het tijd…

Ons erfgoed is dat wat men ons nalaat, de erfenis van de oorlog een gebeuren wat men haat. Doden ontelbare doden hebben die oorlog tot gevolg gehad, doden die we herdenken. Dat is ons erfgoed en geven we onze kinderen mee. Diezelfde kinderen die geen notie hebben van oorlog en verminkingen.…

Ze liep de oorlog uit tot er geen oorlog meer was. Hij draait nog weleens haar stem haalt een verdwaalde schouder op drijft een lach de woestijn in slaat de traan dood die meezong. --------------------------------------------------- uit: 'Zal ik je wijzen waar ik woon', 1967.…