Alle inzendingen over nabij het sacrament

ik ben niet meer in mij maak me los van mijn lichaam bevrijd me van mijn dromen niemand zal me nog raken in mij aan mij tenzij het stof, het overschot de slaap van het leven niet in jou niet naast jou maar in monoloog met de aarde vergaan zal ik in zomers voorbij ver zal ik gaan van mensenstromen…

anders dan ik blijf jij de leegte bevaren om maar niet de afstand naar nu te hoeven verklaren drijven wil je enkel naar een vederlichte diepte niet in staat, zo denk ik, af te stemmen op de golven van mijn strand je bent geenszins bereid de zucht naar verblind zicht, al was het maar voor even, te ruilen voor een open venster…

Ver voorbij aan wat ik zie weet jij, kijk jij voor mij een zien niet zoals ik ooit waarnemen zal maar vol beweeglijke bewogenheid zo nabij als jij, zo kan ik nooit bij mezelf komen De spiegel van mijn ziel is in jou handen hou die maar vast voor mij zal nooit in scherven vallen je fluistert en luistert naar mijn diepste zijn zo ben jij…

het zou overal kunnen gebeuren hier tussen deze woorden van een vrouw die in de spiegel het hart van haar minnaar ziet en die, door de roes van oorsprong zonnezuiver zwaluwen losmaakt uit schaduw en tralienachten bij bloemen spreekt in de wind en tot hem, onderwijl met blosjes op haar wangen het zou ook dáár kunnen gebeuren…

Heer, boven maan en sterren bent U zo ver van mij, maar door uw Woord en Geest bent U mij zeer nabij.…

ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn zal nog sluiten moet nog gehoor vinden in nabijheid…

we keerden binnenmens naar buiten besloten onder onbetaste huid te schuilen overzagen een horizon langs de kusten van het hart aan de zijde van gedroomde waarheid werd onze afstand vormvast een gedachte bleef nabij, het lichaam veraf de weg erheen hulde zich in avond ons naderend lijf als verwijzing naar morgenstond…

noem mij dichter en ik kom nader...…

In het wit van palingslijm lees ik de laatste sacramenten en bewierook de lege flessen met de geur van smegma en oude etensresten God, lijkt dan de enige etaleur te wezen laat maar, ik vind mijn nagels te kort, zo kort dat wanneer god me ziet bidden me niet eens zal herkennen zonder prik zegt mijn vrouw terwijl ze de sinas uit de koelkast…

Honger! Honger! Honger in het land, Wordt geschreeuwd, geyeld, De voedselbank platgebeld - Waar blijft mijn groente, Waar mijn brood! Want wat ik van gister Over heb ligt nu allang Schaamteloos in de sloot…

Je bent mijn zesde sacrament, mijn Klaagmuur. Je bent mijn maatje tot in lengte van dagen.…

‘k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde, kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Alderhoogste, want de navond is nabij, komt bij: ‘k hore tuitend' hoornen en de navond is nabij, voor mij! (8/8/1860)…

vergeefs heb ik in eindeloze nachten me tot een onbekende god gewend gevraagd of hij het aardse lijden kent en of hij dat wellicht wat kon verzachten de sterrenbeelden aan het firmament aanhoorden zwijgzaam alle klachten weerkaatsten glansrijk mijn gedachten en gunden me geen hemels sacrament ik zocht gezelschap, hief het glas en lachte…

In een grote en met name Rooms-Katholieke Kerk voel ik vooral de ruimte alle ruimte te krijgen mijn kleine geloof intiem te belijden door naar God te luisteren voor Hem (m/v) te zingen te huilen te spreken te knielen te bidden en mee te mogen delen in het Heilig Sacrament van brood en wijn en als het lichaam op mijn tong wordt…

Wie schiet nou op een ooievaar ben je dan niet wat vreemd als je vanuit je autoraam zo'n dier te grazen neemt Wat gist er in jouw hersenpan of mist er, om het even als plotsklaps jij een kogel vuurt op zo'n symbool van leven Zie daar de vogel, levenloos mascotte van Den Haag zo uit het leven weggerukt door een geschifte blaag Mag lijen…

Samen draag je licht – al zie je ‘t zelf niet; het straalt voor anderen nabij en veraf. Samen draag je licht – het wijst een weg die je zelf niet ziet nabij en veraf. Samen draag je licht – een toekomst wenkt die er zeker komt nabij en veraf. Samen draag je licht – maar in aarden vaten die gegeven zijn nabij en veraf.…

Sacramenten des gehuwden de man en vrouw, het gebed van onheil en zegen een verbond voor het leven, liefde en onrust de begeerte naar de daad drijft mijn wil over strak gespannen prikkeldraad ik dood en bederf het samenzijn, het hart struikelt over ontspoorde ideeën, wil vluchten naar het niets met in mijn handen de inhoud van mijn kruis…

de weide nooit hier is maar altijd ginder dat de maagdelijke lente broos is als de vleugels van een vlinder dat de koelte van de avond en de ijzige stilte van de nacht een voorbode zijn van het onvermijdelijke dat wacht dat naderend gebrek komt als een bezoeking die nooit went en dat de dagen van de eeuwige jeugd lijken als heilig sacrament…

Wanneer wij door een sterrenkijker kijken Zien wij het kleine stipje van een ster Wel vijfentwintigduizend lichtjaar ver Die heel erg op de aarde schijnt te lijken. Ik poog die ster steeds dichterbij te draaien En zie mijzelf dan naar mijzelf staan zwaaien.…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

eens naar Savourerend verstopt als een stouterdje zonsacrerend op een dot sajetsatijn ligt een saliesalep zuipende sacramijn schandalig zeldzaam, zo`n zalig saboutertje Een saffie van saffloers satanskruid in brand tussen salsasaus sappig scarletrode lippen sambalscherp afgetekend nu ze stilte kent Door haar geloof `k heilig in elk sacrament…

Opnieuw vraag en aanbod ik wil zweven en begrijpen met uitzondering sacramenten vieren oogverblindend streven prachtig en subliem.…

Blijf bij ons Heer, als het donker is En wij geen licht meer zien En dwalende zijn misschien Wees dan ons licht in de duisternis. Blijf bij ons heer in bange tijden Wanneer wij moe en verdrietig zijn Als wij veel zorgen hebben en pijn Wilt U ons vast houden en leiden. Wil altijd bij ons blijven Heer Dan zijn wij veilig en geborgen Als…

De zegen van God onze Vader Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog alles onderhoud wat leeft Dat Hij ons allen nabij moge zijn. De zegen van God onze Heer Die ons door Zijn Geest wil leiden En nooit van ons zal scheiden Dat Hij ons allen nabij moge zijn.…

De zegen van God onze Vader Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog alles onderhoud wat leeft Dat Hij ons allen nabij moge zijn. De zegen van God onze Heer Die ons door Zijn Geest wil leiden En nooit van ons zal scheiden Dat Hij ons allen nabij moge zijn.…

De snaren zijn al gesprongen… De Zomer is voorbij… Mijn liedje is uitgezongen… Herfst en Winter nabij… De snaren zijn al gesprongen: Al-treurnis is nabij… nabij... ---------------------------------------------- vedel: snaarinstrument, voorloper van de viool…

Hier is een mens iedereen en niemand. Het is hier een komen en een gaan. Hier regeert de dienstregeling. Alleen vluchtigheid kan hier bestaan. Tijdelijkheid. Onverstaanbare gesprekken verwaaien hier, mengen zich met een zakelijke omroepstem. Piepende wielen van een bagagekar, mengen zich met het gillen van een rem. Geroezemoes. Hier kan…

Wat een troost om dat te mogen weten Dat God de Heer ons altijd nabij wil zijn In vreugde, maar ook in verdriet en pijn Hij verlaat ons niet en zal ons niet vergeten. (Woorden uit de Bijbel)…

nabij De Veluwse zandgrond en de zompige klei Ik houd van dit landje Met haar stranden dichtbij Ik houd van de verte, de verte nabij Het afval gescheiden, groen bij groen glas.…

in het donkere dempen van de fijnstof decibellen klinkt jouw stem helderder dan ooit natuurlijk duurzaam is de transitie waar jij vast in gelooft jouw tonenscala kent geen stress omdat stembanden niet door verkeerd gebruik zijn verpest door hardnekkige poliepen die aangetast net even anders piepen als ik in jouw nabijheid verkeer…