Alle inzendingen over nacht OR alleen

draag me door de nacht wat maakt het uit goed of fout blijf bij me vannacht ik wil niet alleen zijn nu in deze donkere uren draag me door de nacht houdt me vast vraag me niets kus me zacht draag me door de nacht vrij met me tot de morgendauw…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

Transparant Jij spetterde in het warme bad damp op de ruit van het raam achter doorzichtige douchegordijnen Jij noemde mij bij de naam, kuste me door het plastic heen, tevreden genoeg aan elkaar van stukjes en beetjes Jij en ik, mij en jou op te eten Om ons heen gewikkeld het bijna niets als een koele, lichte deken Samen namen wij…

De nacht. Als het ritme van de nacht zich aan mij heeft bloot gegeven reis ik af naar mijn geboortegrond. Oneindige ruimtes in een tijdloos bestaan. Daar... heb ik jou herkend. Als het venster van de nacht zich sluit, en mijn bewustzijn achterblijft rest mij alleen nog de herinnering van mijn werkelijkheid.…

Handelingen worden trager door de echo van wild verlangen even dringt de mens door in het duister van de herfstnacht, geheimen openbaren zich in diepere dromen dan ooit denkbaar in stilte bomen maken zich klaar voor de herfst in aandacht van zintuigen om het onbekende te verkennen met gedachtetekeningen die alle verbeeldingen van liefde…

De nacht is van mij Alleen van mij Niemand kan mij zien Op mezelf teruggeworpen In de schoot van mijn verdriet Zij is niet meer…

de sterren het donker maakt mij niet bang het zwijgen van de nacht is angstaanjagend je laat mij alleen alleen in deze angstdroom…

Elke nacht ben je bij me voel ik je warmte en aanwezigheid een streling over arm en been heel even niet meer zo alleen alleen in het donker alleen in de stilte jij verandert de kilte in duizend zachte kleuren veilig en geborgen gevoelens en magie zonder wachten op morgen als ik opsta zo koud en verloren wetend van de leegte verdwenen…

De volle maan zegt niets deze nacht het zijn alleen de ogen in het veld die loeren zij houden de wacht wacht niet te lang wachters horen niet te wachten alleen in het veld zo alleen zo bang wacht al zo lang.…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Nachten lag ik wakker, dromend van een mooie tijd. Nu lig ik nachten wakker, want ik ben je kwijt! Nachten lag ik wakker, jouw armen om me heen. Nu lig ik nachten wakker, moederziel alleen. Nachten lag ik wakker, want ik hield van jou. Nu lig ik nachten wakker, rillend van de kou.…

De sneeuw heeft m'n automobiel die nacht verborgen Kleur,vorm die galante lijn 't zou zo 'mijn blik' kunnen zijn Die ik... elke nacht op straat -moederziel- alleen achterlaat.…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…

Neem jij 't roer van mij over, nu ik niet meer kan. Dan kan ik springen, mijn mooiste duik en geen gemis. Vrees niet dat ik je zal roepen, wees niet bang dat ik me vergis. Neem 't roer nou even over, zie, ik ben niet bang. Ik zeg je, ik wil een sprong naar rust, ik vraag je, aarzel niet zo lang. Gun me dit geluk, 't is goed geweest…

Bedroefd verteer ik lange nachten tranen sluipen in mijn dromen die mij niets dan stilte brachten en in lange rijen komen ik denk aan hoe gedachten zich verzoenen in een baan en in lange slierten wachten om nog eens door mijn hoofd te gaan Niets dan leegte en verlangen niets geeft aan mijn pijn gehoor slechts weemoedige gezangen klinken…

Onderbroken gedachten Ik kijk rond En ik zie Mezelf Eenzaam en alleen Vredig en stil. Vreemd en toch normaal. Ik kijk naar buiten… Onafgebroken……

Helemaal alleen, aan het begin van de tijd, aan het einde van het leven, lag een meisje, helemaal alleen, op een rots te huilen...…

verlangen naar meer voornemens zijn weggevlogen Ik wil je negeren en vermijden nog 'n héél lange weg te gaan ik wil sterk zijn, zonder verlangen 't enige wat ik misschien wil is jou uit mijn leven vandaan Jouw warmte kan ik oproepen jouw lichaam geeft mij vleugels je geest is té ver bij mij vandaan 't een kan niet zonder 't ander ik zal alleen…

Iemand sloot de deur. Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

Ik vind onontdekte gebieden en reis er door heen niemand is er bij me en toch ben ik niet alleen.…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…

stil te staan met verschrompelde schoenen verfomfaaide jas en warrig zilverkleurig haar en ook een broek met versleten riem op half acht of negen niemand op hem wachtend kijkend met vermoeide ogen naar een blauw briefje op de grond alsof het een boodschap kon bevatten die hem zou meenemen met de wind maar die besloot uiteindelijk alleen…

Doodse stilte Een grote leegte Jij bent er niet Veel lawaai En veel mensen Toen jij me verliet Een rotgevoel Helemaal alleen Jij bent er niet Wij met z'n tweeen In elkaars armen Luisterend naar een lied Ik alleen Op mijn kamer Jij bent er niet…

Gouden stralen strelen me zacht Zoals het water flirt met het stilstaande riet Maar ook al geeft de zon me haar mooiste pracht Me verwarmen kan ze niet…

Alle zorgen Van vandaag en morgen Komen over mij heen En voel ik mij ontzettend alleen Twee kinderen met rechten Er is veel om voor te vechten Wat is het leven soms gemeen En wat voel ik mij soms alleen Kracht zoek ik bij elkaar Tot nu toe blijkt geen vent betrouwbaar Als ik ‘m nodig heb dan is ie er niet Zonder dat hij het weet heb…

In een kamer vól met mensen, zit ze daar zo heel alleen, in gedachten diep verzonken, oogt ze eenzaam, verlaten, in zichzelf gekeerd. Allen zijn ze daar voor haar, ze heeft het alleen niet door, en wie hier voor wie komt, is niet duidelijk.…