Alle inzendingen over nachtkaars

Geen waardering, geen vertrouwen Niemand neemt hem serieus Toch valt er vaak op hem te bouwen In wat hij kan is hij een reus Krijgt geen kans dat aan te tonen Zijn zelfrespect raakte hij kwijt Steeds minder moeites die het lonen Steeds meer kwaaltjes mettertijd Futloos, doelloos liggen zappen Zinloos hangend voor de buis Niets meer dat…

Ik voel me leeg en in de steek gelaten In één klap heel veel vrienden kwijtgeraakt Pims levenswerk blijft nu onafgemaakt Ik hoor hem op mijn lijntje niet meer praten Maar de eigenlijke reden dat ik ween: We missen zelfs de stem van Jan van Veen…

De Oenothera Graeca gaat als een nachtkaars uit. ---------------------------------------------------------------------------------------------- Uit: 'Zoals de wind wil waaien, strooi hier en daar confetti om mij heen’ in samenwerking met Studio ‘86/DurfdesignHerfst, 2001.…

mijn nachtkaars gaat niet uit helder brandt zij in duistere uren haar kleine vlam behoed ik op dwaallwegen in mijn leven jaar na jaar hernieuwt zich het innerlijk vuur van Kerstmis .…

eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen, het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.…

De nachtkaars beroert sterren schuilt in tedere aanraakbaarheid huilt om onverlichte verten. Stormdruppels tellen eeuwigheid op het ongeschreven behang.…

De winterwind waait de nachtkaars niet uit, zij waakt over sterren, groot en klein waar zij ook zijn.…

In meer dan éne zin, maar ook door dit besluit Gaat dit verheven dicht gelijk een nachtkaars uit.…

De lente is in mijn tuin losgebarsten Tegen de avondlucht luisteren vanaf vandaag de merel de lijster en wie al die andere gevederde vrienden ook maar mogen wezen dit wonderbaarlijk mooie feest op met hun onovertroffen klanken hun met avances doordrenkt geluid Mijn boek blijft ongelezen Als een nachtkaars luister ik al die uitgevoerde…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht.…

Zie ook het snelsonnet van vandaag van Coenraedt van Meerenburgh over niet halen, falen voor volle zalen en balen balen balen ___________________________________ Ik zag een compilatie van de winnaars Geen glimp van burning daylight meer te zien Geveld door 't podiumgeweld misschien, Verdoofd en uitgedoofd gelijk een nachtkaars…

In ‘n lantaarn op ‘t balkon brand een kaars elke avond weer ‘t liedje gaat erover immers? Maar soms, wordt ze vergeten dan zeggen we de andere dag: er brand een kaars op ‘t balkon, De gehele nacht!…

het stuitert tegen mijn oorschelp ziet geen kans binnen te dringen probeert dubbelhartig mijn nekvel maar vindt ook daar geen houvast je ellebogen doen zo hun best maar raken enkel de valse lucht die je uitademt van inspanning langzaam druip je af langs mijn ruggengraat waar je platvloers dooft als een nachtkaars het kwade daglicht…

langzaam zijn zij afgesleten woorden met een creatief moment bij introductie ooit een nouveauté gebracht om nooit meer te vergeten zij zijn verworden tot wat wisselgeld bezoedeld door intens gebruik soms krijgen zij een tweede kans maar gaan vaak als een nachtkaars uit alleen de echte hebben ziel zij storten zich met kloppend hart in de…

De nachtkaars is stil gaan schijnen. De avond en ik zijn zielstevreden. Morgen komt de zon weer brandend op, in het onsterfelijke heden.…

Opdat u niet ineens op spanning stuit, laat ik de chute bij deze achterwege, want dit sonnet gaat als een nachtkaars uit.…

Toen de damp weggetrokken was zag de aardkloot korte tijd schoon Daarna werd het weer een moeras; besteeg het kwaad weer zijn troon Waar de hoop even had gegloord stierf die gelijk een nachtkaars uit Even leek haar stem hier gehoord; pijlsnel verging dit schoon geluid Wijl nevelflarden zakten in ’t stil keek de schepper op de aarde toe…

schaduwkant gelet van wat de kerst ons ook kan brengen het kaarsvet dik op het dressoir de klit in 't krullend engelenhaar een kerststal hangend op half zeven en in 't stro geen greintje leven een dennenboom in vuur en vlam de herder en het schaap zijn lam stilaan lijkt elke glans nu henen de kerstman op z'n laatste benen dooft als de nachtkaars…

Ik vraag excuus, omdat het niet verrast en blaas maar niet: 't gaat als een nachtkaars uit. 2 (limerick) Was dit vers tot mislukken gedoemd, het orkest wordt in 't loofbos beroemd en het heeft door die faam een gelegenheidsnaam, want 'De Bladblazers' wordt het genoemd.…

nog geen halve zomer lang duurde mijn eerste en verwarrende puberliefde - we waren beiden nog onervaren, onhandig en slechts zestien jaren jong; na de euforie van maanden ging de liefde als een nachtkaars plotseling uit ónze liefde duurt nu al weer drieënzestig zomers lang en zevenenvijftig daarvan dobbert, met lichte averij, veilig…

Ik struikel over mijn eigen gedachten Hakkelend meer dan eens Twijfel zaaiend bij het publiek Ga ik dan eindelijk toch onderuit Behalve mijn lijf voel ik niets Geen liefde geen haat Mijn verdriet lang vergeten De hoop over het hoofd gezien Overal krokussen en ook narcissen Mijn licht niet meer dan een nachtkaars Stervend zonder toeschouwers…

Ik zing vandaag een ander lied - de nachtkaars blaakt niet zoals toen - geen treurzang en geen stil verdriet... dit is geen nacht, geen nacht als toen: een ander ik, een ander jij, een ander baldakijn dan toen - de tederheid en het gevlij is anders en toch net als toen.…

paus kruis hemel bedevaart verjaardagstaart maart april mei hertengewei geweldenaar toonbeeld toonbank klerenkast zinloos geweld laadvermogen aardewerk werkonderbreking schouderklopje stopteken ademnood noodrem remleiding drijfveren schappelijk bedrag dragelijk lijden noodlottig doordacht armlastig ongewoon kaplaarzen duit zakje nachtkaars…

en vergeefs naar de kicks van de jacht ooit waren zij de toptalenten van de nacht tot slot de schaars Uitzonderlijken ultieme unieke uitvoerders van de schrijvende kunsten in de duisternis ligt hun briljante Vindingrijke helderheid voor het oprapen echter de woedende Woordenmaker stampt de zinnen uit zijn laars als een rokende nachtkaars…

Tegen de vijf die suffend, zat van dagen, gelijk een nachtkaars uitgaan, opgebrand, zijn honderd die gefolterd in hun doodszweet baden. De dood is niets misschien, het doodgaan alles.…