zijn
luister naar mij
ik spreek over weinig
slechts letters
met klanken
daartussen het lied
van zingende
elfenbanken
zij staan,
zomaar gewoon
dicht bij de grond
hebben geen weet
van mensendromen
zij kijken niet rond
zij zijn, gaan
en komen
sluit uw ogen
verlaat het denken
nu bent u beland
in de stille waarde
van mijn nachtland…
In het nachtland van dromen
zwemmen zwoele rivieren
naar verre horizonnen
om de zee te voeren
ik heb je lief
fluistert ze
maar je bent doof
voor argumenten
je hebt haar lief
dat weet je
maar je bent blind
voor haar schoonheid
beelden zwijgen
woorden dansen
in echo van jouw ratio
eindeloos is de stilte
van het roekeloos heelal…
de winter ging aan
wijdopen
in het nachtland
van afwezige rozen
in het water
tot ijs versteend
behangen met dichterswoorden
stond hij
die ik liefhad
ik was zonder gewicht
toen ik op mijn tenen
de zwarte lucht streelde
en zijn stilte liet rusten
in de wind
wolken schreven ijsvogels
op zijn schouders en lieten
sneeuw dalen…
Oneindig zijn de vloeren van de nacht –
en dromend bruine vrede, deint, o akkeraarde,
dit donkre nachtland in uw warme schoot
o, paarlen licht
aan donkers zachte zomen
schoort een verlaten boom
de wankelende boog der nacht.…
654
Bezig met laden