Netgedichten

netgedicht (nr. 8.902):

mijn nachtland

hoor de stilte van de nacht
mijn stem laat u zweven
op een kussen van satijn
zacht spreek ik woorden
waarin u even mag zijn

luister naar mij
ik spreek over weinig
slechts letters
met klanken
daartussen het lied
van zingende
elfenbanken

zij staan,
zomaar gewoon
dicht bij de grond
hebben geen weet
van mensendromen
zij kijken niet rond
zij zijn, gaan
en komen

sluit uw ogen
verlaat het denken
nu bent u beland
in de stille waarde
van mijn nachtland