Nu sterren loom hun licht ontsteken
de maan zich langzaam wassen laat
herkauw ik stof uit stenen breukvlak
waarop het denken krassen maakt
De droom is levensboek en spiegel
Het bed herbergt een duister lot
Waar slaap mijn starre wanen pelt
een weg baant naar een verre God
Verloren in de grot der blinden
gemaakt door Hypnos’ beeldfabriek…
Ook al wacht ik
allang niet meer op een wonder
en kan ik de telefoon
horen rinkelen zonder
maar aan je te denken, toch
blijven geheimzinnige barricaden
opdoemen uit het niets zodra
mijn geest tracht door te dringen
tot de nachtzijde van je bestaan.…
Droom het sterrenkind in mij
in vlagen van bewustzijn
aan een ander wereld
Wij ontmoeten onze nachtzijde
waar onze zielen waken
Als het vuur het gruis
verteert dat onze
liefde omarmt
tillen we ons kinderleed
moeiteloos over vulkanische
erupties heen
Intuïtief en doortastend
wordt ons verlangen in
talende gebaren hoorbaar
vervult…
Even klop je aan bij mijn 'ziele-poort',
die uit parelmoeren dauw is gemaakt
en waarvan haar vensters open staan
om met het lied van levens-liefde
de stilte van de nacht in te dansen,
terwijl de vlammen van smeulend vuur,
verborgen onder as, opflakkeren
nadat vergeten intieme zachtheid
speels wordt aangewakkerd
en de nachtzijde een draad vormt…
288
Bezig met laden