Alle inzendingen over natuur OR wad OR tij

In de wind sporen van afwezigheid, vlagen van verbijstering en een huiver. Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

ik zag je, jouw polder in 't hoogelaand drijvend op het gras de voet gebeend tot weke klei het oor gericht naar de reling van het Wad wie jij bent, tja wat opgeworpen aarde met de bolling van een oud huzaar, je nagelriem verankerd waar het water lestig vele monden voedt, je armen die de vleugels vangen van een vers gesmede slagpin ik ken…

hoe jij bent ontvreemd van schelp en zee geraapt wordt van het wad, waar dolende prielen jou voeden met het deels gezouten water en scherpe messen je delen tot een tweedelig wezen zelfs de meeuw onthecht jouw huis van ’t weke vlees waaruit je bent ontgonnen, zijn snavel zonder vrees je snuit bevuilt met harde halen van zijn kaken verhalen…

hoe groot de zee ook moge zijn in mijn schepping is ze toch de kleine trog in mijn waterige hand, ze herbeleeft het kruien van ijs en het schreien van de regen ik leerde haar kennen met kleine stapjes in de bruid van het zand - de bruidegom van mijn Wad - het feest der occulte bewegingen lifte mee op het deinen van haar wang eens zag ik…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Het is de junimaand nog niet ontstegen Het grasveld zompt en voelt haast als het wad De naaktslak viert massaal io vivat En onkruid tiert als dank voor bakken regen Het is dus flink genieten, echt en puur, Van deze zomerpracht van de natuur…

Je mag de natuur in zonder sleutel Je mag er binnen via dijken die de rivier tegen houden stroom doen wijken Ik ga de lapjes natuur bekijken vanaf m'n fiets kijk ik naar plassen waar vogels zwijgend waden of zingen in 't groen Dag in, dag uit zou ik dit peddelen in de Ooij overdoen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

sporen worden aangewakkerd door hol uitgevreesde monumenten zielloos draaft de zon langs dijk en kade en oogt verloren in de aanstormende kracht van het tij…

verdeeld en neigen slechts tot kortstondige huiveringen en draderig lichaamsvocht steeds staat zij in het licht van alles wat de nacht kan noemen en waadt mijn Wad op haar eigen stille waters…

het wad ademt met de zee in en uit in het ritme van de dag van de nacht het wad wacht op de komst op het vertrek van vogels vissers van vastelanders het wad hoort stemmen tegen de wind in een zangerig liedje zweeft over het wad avons in’e maneskijn…

waar eerder grijze klei gebarsten door brak water drooggelegd woont het ritueel van komen en gaan zijn zijarmen in donkere contouren dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt de delta versteend, verstild, verlaten maar niet de branding die straks zijn zilte water zonder voorbehoud over de gebroken aarde laat vloeien.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

de prismastralen van mijn ogen Uw woorden vrouwe Wad, uw poëzie raken het hart dat mij eert in het geloof in de waarheid van de alledaagse zetel waarop wij beiden rusten als de vloed ons noemt als haar beleg…

in jouw stem gaat het water traag van lip naar mond, maartgrijs in een ijswitte monoloog je drinkt mij niet maar maant me tot het verdwijnen in mezelf gisteren waren jouw zinnen nog de regen vandaag spreken je woorden zon, de polder leerde je lopen en het Wad bracht jou het tij waar de ganzen snavelen aan je geur de tred van wat komen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Het wassen begint er, het beter tij. Van kindsbeen, van huis uit is mij ingefluisterd: op water lopen kan, voor wie bereid is om de zee te drinken. --------------------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

Naar een robbengevecht Die hun geluid rondbazuinen Zie dit schouwspel is levensecht Waddenhoppend vervolg ik mijn weg Langs de vloedstroom En de geurende algendreg Zie ik in de verte mijn droom Een land vol met voedselrijkdom Een zee met bruisende energie Het heet je altijd welkom Het geeft je vrijheid van emotie Verbonden met de natuur…

Gehuld in een zwartig laken het nest van kaviaar brandhout brakend maakt van het wad een eeuwig levend altaar de som van eeuwigheid loost het water van en naar de dijk en in ’t smal getij waar het leven bruist is de dood de ader die de kwelder doorkruist soms stokt mijn adem wanneer ik de meeuwen zie nestelen in de kelk van een…

Op het water is gesnater en ook vaart er wel eens wat In het water zijn de vissen en ook waadt er wel eens wat Langs het water is de visser en die staat er wel eens wat Hoort gesnater op het water ziet wadlopers op het wad Maar de vissen komen later uit het water op het wad…

Achter weilanden weiden, daar weer achter dijken, zee en Zweden. Waar zou je heen? De blik verliest je met zichzelf in ruimte waar aankomst ver en ver te zoeken is. Niet voor de woerd die plotseling en onbedaarlijk groen het zonlicht en je oog inzwemt. Kijk bij je voet, maant hij, waar speenkruid bloeit, de lucht gespiegeld blauw is in het diep…

sterven, me verdrinken in haar nood, me bevredigen aan elke golf zolang ze op mijn wijdse blik van liefde graast me voedt met het wier dat aan mijn handen kleeft ze ligt gelegen aan de voet van oorsprong maar ook aan het tuig van vergankelijkheid, zij is het oog van samenhang waar scheepse boegdelen haar splijten met het mennend ijzer van het Wad…