Het Wad gebaart
Gehuld in een zwartig laken
het nest van kaviaar
brandhout brakend
maakt van het wad
een eeuwig levend altaar
de som van eeuwigheid
loost het water van en naar de dijk
en in ’t smal getij
waar het leven bruist
is de dood de ader
die de kwelder doorkruist
soms stokt mijn adem
wanneer ik de meeuwen
zie nestelen in de kelk
van een draaiwind
en strenge wolken
zich spiegelen door
de knoopsgaten
van mijn hemd
Geplaatst in de categorie: overig