Alle inzendingen over neerstorten OR schrijven OR bronwater

Hangt daar Rambo in deel 1 bijna geheel ten dode op geschreven, klimt hij in deel 2 weer kwiek over de rand van het neerstorten En meteen alles volkomen vergeten op weg naar de volgende. Maar misschien bij 'fiscal cliff', denkt men iets te veel aan film. Het is echt veel gevaarlijker, evengoed geen echt ravijn.…

in het bronwater van leven, dat dient gedicht.…

als mijn ogen je ogen vangen onzeker maar willend doordring ik in het moment laag na laag je zien en laat me woord voor woord je wereld influisteren verdrinkend, bovendrijvend adem happend en weer wegzinkend sijpelen we zo maar wat als bronwater rijk aan mineralen en begrijpen ogenschijnlijk dat kijken met twinkelkracht de weg wijst naar…

de geur van dopheide en droog dennenhout beweegt met de wind die goudgeel blad ritselt de zon staat in gloeiend stof in een koperen nevel van hitte grasklokjes trillen in de schaduw van lome verdorrende struiken diep onder de verhitte bossen stroomt levend bronwater straks zal koele regen ruisen voor een eeuwige kringloop…

Ondervindt u ook soms hinder in dit neervaljaargetijde van spontaan opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Maar meestal weten de mensen het niet dat ik neerstort in lichtval vloeibaar als water word en zij mij kunnen betreden. --------------------- uit: 'Toledo', 1995.…

Ik loop te soppen in mijn schoenen met op mijn rug een 1000 liter tank bronwater uit de Ardennen. Een zonnesteek.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

In mijn dromen priemen prikacties van verleden tijd; tastbare tintelingen vertalen herinneringen sprankelend als bronwater. In de grotten van mijn lijf weerklinken geluiden van verzwegen leven en wervelbeelden puilen mijn ogen uit.…

ik verder niets weet draaiing van geslagen touwen gummi piepend tussen wal en schip opgedroogde wieren op de kade wespen langs een lijn vol vis Ik leng anijsdrank aan met water spuw de deksels van een pit mompel in de zon iets Grieks Geeft niet waar ik nog moet wezen vandaag leef ik en hoef niks -------------------------- uit: 'Bronwater…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

duister woelen schrijven is sterven in de herfst…

geurt dat polderend haaks op rechte lijnen staat vaak innemend vriendelijk als het om teksten gaat waarbij de maatschappij mijn klankbord is in normen en waarden die tijd en opvoeding paarden ik behoor tot een groep die kennis van zijn roots uit dezelfde tekens haalt of later terug vertaalt zo heb ik de bron van mijn schrijven…

ik schrijf om te herinneren maar ook om te vergeten of om te kunnen zeggen wat anderen reeds weten ik schrijf om te verjagen of in mijn hart te sluiten om niet te hoeven praten of juist te moeten uiten ik schrijf om druk te zijn of om stil te blijven om weg te kunnen dromen of angsten te verdrijven ik schrijf voor jou alleen of honderdduizend…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

schrijven is niet moeilijk maar vaak pijnlijk woestijnen droge stilte in het willen begrijpen zit gedrevenheid altijd weer rijzen vragen die als nomaden door het denken zwerven net als je denkt te weten ijlt de waanzin voorbij spaties van leegte die het hart niet konden vullen…

Geldingsdrang vormt de lucht van bruin bier en rook de scheppende ziel vereeuwigd op papier een hobby gevuld met creatief vertier en voel jij die prikkel tot schrijven ook?…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

Een schrijven over niet vergaande liefde… beschermd, afgesloten voor kwade invloeden van buitenaf. Glazige woorden omvatten het gevoel van het intense gemis, doorzichtig vereeuwigd. © avriends - 2007…

Blijf toch vooral naar me schrijven schrijf me steeds weer wat je ziet vertel wat er om jou heen gebeurt Het wonder van de vogels, de blauwe lucht, de bijtjes die zoemen, en een bloem die heerlijk geurt Als jij dat blijft doen, kijk ik met je mee maar wel fijn met mijn ogen dicht.…

schrijven, dat is wat ik wil misschien wel over heksen of toverkollen, aardknollen en trollen, over bezemstelen vliegende schotels en kopjes zonder oor blauw gras en groene jongens inktappels in een mand blauwe tanden van de wolf die kwijlend mekkerende geiten bestempelt tot avondmaal zeven kippen en een kokhalzende haan…

Intikken, surfen, mijn kleinkind vraagt 'omi: schrijven?' Dan geef ik hem een zoen, denk, schrijven is blijven...…

Een schouder van inkt, gedachten in gedichten, tranen op papier.…

kop, vriendinnen nog bellen om concreet iets af te spreken voor volgende week, de printer die steeds de melding geeft dat hij dringend nieuwe inkt nodig heeft Het is zo'n dag dat die "moeten-dingen" zich ongestoord aan je brein opdringen dus heb ik mijn trouwe hulptroepen hier, agenda, potlood, pen en papier en weet ik door alles op te schrijven…