Alle inzendingen over nergens OR plek OR verdriet

Een plek in mijn hart is nu leeg. De plek die voorheen jou liefde kreeg. Mijn geluk ik overgegaan in veel verdriet. Dit gun ik mijn ergste vijand nog niet. Dit is de pijn die ik nu voor de tweede keer moet doormaken. Zal er ooit iemand zijn die dat voor mij kan staken. Ik voel me erg alleen. Ook al heb ik vrienden om me heen.…

Onbereikbaar Als de hoogste ster Op een plek Hier ver vandaan Kwam ik jou tegen En ging mijn hart Wat sneller slaan Deze plek Hier ver vandaan Is een plaats waar Mensen lachen En houden van elkaar Deze plek kent geen verdriet En haat zeker niet Toen ik jou daar tegenkwam En mijn leven Een andere wending nam Scheen de zon weer In…

Dit is een plek om niet te vergeten zei hij terugkomen zei zij niet doen niet vergeten zei hij…

Eenmaal op mijn plek gezeten word ik vredig, rustig stil. De wereld om mij heen is nu zoals ik het heel graag wil. De wind fluistert zachtjes door de bomen streelt heel even door m'n haar, en ik denk: "Hier worden dromen en verlangens waar." Een duif, boodschapper van vrede wil haar boodschap met me delen.…

Rustplaats aan de Noordzee, aan de voet van de duin met uitzicht over de ree, waar ik word verstrooid over ‘t strand, verenigd met water en land; liggend in het zand tegen de oude boom om te slapen binnen in een ultieme droom, beschermd door de nacht, nieuwsgierig naar wat me wacht, moment van rust en vrede, dankbaar dat ik het leven leefde…

geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat? op die zonnige, open plek er hangt een zoete bloemengeur, de geur van geluk mijn houvast om me aan op te trekken op een sombere, regenachtige dag…

binnen langdurig klaagde ik steen en been er viel weer een thuis te winnen een nieuwe plek ga ik zeker vinden dé plek voor mij en mijn beminde gaan wij die plek ooit nog verlaten daar valt echt niet meer over te praten…

hier regent het plaatselijk in het hele land op de plek die nooit ergens tegelijkertijd kan zijn het hier en nu is de plaatselijkheid van alle tijden, aanwijsbaar als coördinaten op de kaart, als de kortste route probeer te keren, nooit waren we op hetzelfde punt in de ruimte hier is waar het moment is verdwenen terwijl de plek…

foto's die vergeelden: Vrienden, die me veel liefde, wijsheid boden maar die inmiddels onder zoden Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen niets te duchten Een blauwe schaal met vruchten Boeddhaatje aan de wand twee leermeesters, spiegel met rand van stukjes wingerd Ik laat dit zomaar zijn, voorlopig, als aan dit decor verslingerd plek…

het spotje beschijnt niet meer dan het bruine gordijn zonder motief tot schijnsel op een scherm als licht op het kussen waar eens jouw hoofd heeft gelegen nergens een plek voor de voeten in schemer geamputeerd het stond hem niet zelfs geen gezicht er is oneindig gezocht naar een passende kist…

Als de laatste mens gevaccineerd is, het laatste IC-bed bezet is en het laatste vaccin gebruikt is, als mensen niet meer geholpen worden, de laatste arts in stort en er nergens meer plek is, dan beseft men pas veel te laat, dat we solidair moesten zijn en niet voor ons zelf moesten gaan.…

Want wanneer je eenzaam bent doet de zit-plek er niet toe maar 'k hoop wel dat ze weg is want daar blijven zitten leidt nergens toe.…

wij hebben nog nooit samen gedroomd tot ik jou gisteren ontmoette een echte no where plek vol met niet te duiden eigen aardigheden in een sfeertje zonder eigen plek inwisselbaar voor overal en nergens verloren zonder stek met jou kwam licht naar binnen in een warme kleur als wonder uit het eerst beginnen glazen lucht…

Het is tijd om te vergeten Tijd om verder te gaan Geen tijd om na te denken Geen tijd om er bij stil te staan Het wordt tijd voor een nieuw leven ‘t Wordt tijd voor een schone lei Niet meer denken aan daarvoor Niet meer denken 'wat doet hij' Nu ben ik eindelijk bevrijd Eindelijk uit jouw armen Nergens vind ik verdriet Nergens…

Dit is geluk: Dit is de vreugde die langer duurt Dan de eigen dag, dan overnacht; De vreugde die groeit in dromen onbedacht En, voor de zon de witte morgen vuurt, Om roereloze slaper wacht In al der aardedingen donkere pracht; Dit is de vreugde die zich niet meer bezint: O onverwonderd wonder, heilige macht Van 't dagelijks herboren kind…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

Ondergaande zon kleurt de lucht zachtrood omhoogkijkend gaan mijn gedachten nergens heen Het gezang van 'n merel bereikt mijn oren het geluid gaat nergens heen De nacht valt 't is donker lantaarns gaan aan het licht gaat nergens heen De stilte om me heen geeft mij een innerlijke rust ik hoef nergens heen ...…

het zandhappen door weer een dag stilletjes denk ik, nee ik fluister zacht kan ik leven zonder branding, zonder zee ik draai me om in golven van de nacht loop naar nergens in het duister met je mee…

zoals jij mijn woorden krom speelt mij spelt op het altaar van vertrouwen touwen rondom vlagen in lagen van huilen nooit hullen dat dit niet zo zal blijven in lijven van schaduw schuw gericht gezwicht mij vol treft op klippen wat rest op lippen in de weer schijn op je gezicht luchtdicht…

dagen jij laat mij achter en ik ga verder dan samen in het duister om water te dragen naar de dromenoceaan van groot verlangen het concept ligt hier voor handen draagt weemoed naar zijn golvengraf ik heb mijn leven volgeschreven met waterdunne letters op onzichtbaar papier alles wat rest is onzin klaar voor verzending naar nergens…

Nog een keer de vertrouwde plek, nog een keer zien, nog een keer lopend door het park, op zoek naar antwoorden misschien.…

soms laat het raam licht door dat er gisteren ook al was te hooi en te gras op een onbepaalde plek in het achterhoofd, ergens achtergelaten zonder bericht in buurlanden ruikt het naar thuis en thuis lonken de buurlanden overal zijn wijkende wolken maar nergens is een hemel blauwer dan in gedachte aan mijn vroegste dagen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik heb al mijn souveniers, in de vlammen gegooid, mijn verdriet en plezier, beiden zijn voorgoed voorbij. Vergeten heb ik al mijn liefdes, met hun hevige intenties, vergeten voor altijd, ik begin weer opnieuw.…

Ik probeer een patroon te ontdekken In die vreselijke gevoelens van mij Op mijn wangen de natte plekken Gewoon omdat iemand iets lulligs tegen me zei Dagen gaan voorbij zonder groot verdriet Dus waarom nu dan Wat het is, weet ik niet Waar word ik nou zo verdrietig van…

Ik wil afscheid nemen, dicht bij jou, ver van jou, zonder jou We wandelen samen, zij aan zij, maar we komen elkaar nergens meer tegen Daarom is er maar één weg die ik nog kan bewandelen en dat is de weg naar de horizon Ik wil wegvluchten naar een droom, de enigste plaats die ik nog ken Een plek om nooit meer wakker te worden…

Wanneer ik naast me kijk Dan word ik gek Niet van geluk of liefde Maar van die lege plek De plek waar jij gisteren nog lag En waar ik mij veilig voelde Zeiden we met veel verdriet gedag Het was voor het eerst Dat we beide hetzelfde bedoelden…

terugkomen waar je begon voelt zo heel anders dan nooit die plek te verlaten…