Alle inzendingen over noordwaarts

Hoog nasaal gakkend het voorjaarsteken schrijvend welgemoed noordwaarts…

anders is het in de winter wanneer koude hen omringd dan tocht het ernstig door de kieren van hun hart nee dan toch maar liever in de zomer noordwaarts gegaan…

liever in de zomer noordwaarts gegaan…

ware pionier moed van eerste blad lentekriebeling nu kracht van zon noordwaarts lengt volgt groeikracht ongebreideld…

mijn boom spreidt vanuit het donker zijn takken open in het laaiend licht van liegende reclameborden ongezien ongehoord noordwaarts zuidwaarts glijden auto's in kolonne voorbij…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

het zwijgen van het strand draagt een ander gezicht, vreemd toegevouwen alsof haar stilte is zwartgemaakt op wimpers en wenkbrauwen vele dagen lang uren waarin het reizen steeds kleiner werd door het twijfelend tasten aan torenklokken die zonder reliëf de wijzers vastmaakten, noordwaarts tegen voorbijgaande duinen en het geraamte…

De glunderende namiddag plaats februari haaks in het vergezicht alle beloften van de winter waaien gebroken weg in de eerste zucht van de lente de ijle dijk tracht tevergeefs dwalende geruchten te keren de jonge dagen van het prille jaar worden als hoofdkussens opgeschud de nooit gekomen winter verdrijvend een zachte 'g' wankelt noordwaarts…

Of ik zuidwaarts ga of zigzag, onomkoopbaar, onverbiddelijk richt zich de magneetnaald noordwaarts. Eindelijk reizen wij weer samen, twee die bij elkander horen, twee die aan elkaar gewaagd zijn. -------------------------------------- uit: 'De adelaarsvarens', 1988.…

ik schraap wat sneeuw bij elkaar druk koelte tegen mijn voorhoofd ik voel me groot worden ik voel me een soldaat (ver achter de vijandelijke linies) ik recht mijn schouders en marcheer noordwaarts. ------------------------------------------------ Uit: 'Toendra', 2006.…

Tot de bus weer noordwaarts rijdt.…

alles blijft liggen wachten op een drafje van de herfst de schopafstand steekt er wat maat in schone hoopjes waar je al eens tegen zit er is ook nog het strafstoeltje waar je kan zitten zweten al doe ik er niet om mij wordt gevraagd de huid nog eens te meten in andere oorden waar je kurkdroog de zee in kan stappen maar ik zucht noordwaarts…

Wandel ik vandaag zonder doel wellicht weer noordwaarts, neerwaarts of voorwaarts wie of wat gaat heuvelopwaarts.…

kabbelend in de glinstering van het nachtelijk licht klimt 's avonds in het vooronder de schemering een nieuwe tijd van zomer die al schaduwend langzaam is begonnen fluisterend onstuimig maar in golven van verrukking wordt daar in hoeken van luwte de kaart gelezen om de juiste koers te varen waarbij het kompas altijd noordwaarts…

Wiens brood men eet diens woord men spreekt je kunt je laten inspireren door dagelijkse kost verbaal en culinair souffleren Drie in de pan vlam in de pan een kookboek in de hand geen fantasie doch bellettrie met hoed door 't ganse land Hieraan heb ik houweel met pik uit voorzorg toegevoegd wij trekken daarmee voorwaarts noordwaarts…

Daar gaat mijn nieuwe liefde waar noordwaarts der stad de straten saamlopen op dokken, stroom, kanalen en stapelhuizen en zich weer in eindeloze dokken splitsen en verbreden, 't land in.…