Alle inzendingen over november OR herfstzon OR natuur

Heerlijk al de strelende momenten van de liefde die ik nooit heb gekend, de herfstzon geeft de warmte weer. Heerlijk het feesten van diepe pracht, het natuurlijke beleven dat wacht. Ik wil zo graag bij jullie horen.…

herfstzon verstopt zich neemt afscheid van gekleurd bos mist verstilt geluid geritsel van vallend blad nieuwe knoppen goed bedekt Tanka…

'11 november is de dag dat mijn lichtje branden mag' een kaarsje ging uit een licht voor haar aan op 11 november is mijn moeder heengegaan…

Het is november, herdenkingstijd voor allen die in Zijn vrede rusten terugkijken hoe elk leven verglijdt Het is november, herdenkingstijd het leven leren loslaten , ten spijt moeten wij in het sterven berusten het is november, herdenkingstijd voor hen dien in Zijn rede , eeuwig rusten…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Als november is gekomen En de regentijd breekt aan, Als de bomen in de laan, - Ach, de bladerloze bomen!…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

dag na dag stem je toe in een luchtslag en zie hoe wolken welhaast leger stromen dan de goudenregenbomen toch vereniging van najaarsnat met oud lenteblad rustend en route op elfenbankjes en boletenhoed en met bijstand van de heksenkring je betovering van bladeren in herinnering…

in een grijzer maand november.…

In Oktober lonkt de herfstzon naar rijpe rozenbottels. Onder de notelaar raapt de bezigaard de gevallen vruchten. 'T zijn okkernoten. De groene schaal ontbolsterd de krakende noot, en zie: vier klamme kamertjes in een notedop.…

november - volop bladeren in herinnering…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het regent en het is november weer keert het najaar en belaagt het hart dat droevig maar steeds gewender zijn pijnen draagt en in de kamer waar gelaten het dagelijks leven wordt verricht schijnt uit de troosteloze straten een ongekleurd…

En nergens is stilte Zo breed als hier Nergens is dood Zo levend Een graf tussen graven Zwijgend van achter glas Kijk jij me aan Alsof je nooit Bent weggegaan Alsof je zeggen wil Met schalkse ogen Blijf niet te lang Blijf niet zo staan In deze kou Straks zal je er nog dood van gaan.…

het is vreemd wanneer ik, zonder teken, de nacht zwart maak met mijn potlood illusies schrijf, nauwelijks dikker dan de dode liefde die ik achter komma’s meesleep samen met de houten urne (jaren vooruit) en rondgezonden gebreken waarop rechtvaardigheid geroffeld wordt alsof november sterft en ik mismaakt, alweer leven moet…

Al wat nog overtollig is weer eigenhandig teruggesnoeid kijk, dat geeft buiten lucht en licht als was het ruimte in mijn soms tobbend leven De kale bomen langs het pad verraden weer de weg naar huis voor ieder die zich spoedt naar warmte En evenals het blad verstilt ga ik vanzelf andante spelen het tempo van mijn leven gelukkig zo…

zo’n grijze dag die mijn kleumend lijf voortdurend belaagt en bekruipt naar warmte verlangen doet zo’n dag waarop 't licht rond de bomen brozer lijkt bij 't vallen van de avond mee naar binnen sluipt in het lege glas vervloeit bij 't doven van de kaars vervaagt mij afweziger achterlaat…

regen valt als blad de regen kleurt de straten watergoud binnen hangen hoog de lampen boven een piano en een drummer hun doorgerookte stemmen gaan aan ons voorbij een hand glijdt langs een rug de wereld hangt op warme billen vol van bier en rode wijn er wordt uit volle borst gezongen als in de late middagdienst buiten is het eindelijk november…

schepen liggen geboeid te luisteren aan armdikke touwen naar de wind die fluisterend praat tegen het speelse water naar het roepen van de meeuwen naar het praten van de mensen de middagzon schept een blinkende waterweg dansende lichtvlakken schitteren verblindend de tijd lijkt langzamer te vloeien creëert een rustig gevoel de zee…

gesluierd is het licht in de te korte dagen een verregend gezichtsveld bereikt steeds vroeger de avond waar lampen schaduwen leggen op bleke gezichten…

eind november met zijn trage uren sleept zich moeizaam doorheen dichte nevels blauwe luchten zijn tijdelijk verdwenen nachten zijn weer lang nu heerst grijze kou nornen weven zilverdraden in takken van de levensboom…

En zelfs in november wordt het beter en heb ik helder zicht. Ik ben weer op weg gegaan. Op deze dag maak ik de tocht naar buiten. En steeds opnieuw merk ik weer; je warmte laat mij nooit alleen. Je onderwijst me in het kleine, je neemt me mee op je tocht, neemt me mee over bergen... Je bent mijn staf en stok.…

merg en been gaan door hoofd en hart het schrijnen van de eindeloze tijd drupt dagelijks seconden in bekkens vol verdriet “wat niet is, kan komen” zeggen ze in zoet herinneren beklijft een mensenkind de zin van het bestaan daarom moest het gaan…

juist dan, in het groen bij haar graf... denk ik aan kaarsen thuis Maria van Lourdes met haar blauwe lint incluis het kleine kind dat liefde geeft en vraagt om zelfgemaakte vrede in dit heden hangt nog rijk een wolk vol onbehagen deze dagen tellen dubbel als ik verder dan religie kijk…

Tussen kettingen verroest van de jaren liggen verhalen begraven dood heeft hun de mond gesnoerd onder bemoste zerken wordt geen woord nog gehoord Tussen ontblote bomen hangt laat novemberlicht in vergulde scherven.…