Alle inzendingen over olijf OR appel OR gedicht

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

(in beeld & beweging) stilleven met appels stilleven met één appel... stilleven…

Waarom slaat mijn hart sneller als ik aan het dichten denk zo zag ik de rode zee opengaan heb van menig appel genoten in het Paradijs gedichten nemen je mee op reis verre velden heb ik bezocht in menig wilde rivier heb ik mogen zwemmen tijdens mijn tocht als de voorstelling is gestopt schrijf ik achter de coulissen ik heb zoveel opgekropt…

stekeblind zoek ik mijn weg door de koude geluiden van een nieuwe morgen in mijn keel houden vogels de kop diep in mijn krop verborgen - de winter duurt mij lang - mijn benenspel kan nog niet bekoren zwarte prins, met je hart als een bittere olijf, ik zie je trots en schrijf gespannen, wijdbeens.…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…

De appel spreekt met een Chileens accent, Met Amerikaans accent of met een Argentijnse tongval. De appel is in de lucht ontstaan, uit wind en wolk, Uit regen en zon, uit het roepen van duizenden vogels Die hun schroom hebben afgeworpen. De appel heeft geen weet van zijn ontstaan.…

ik ranselde de stam schudde de takken van de olijf tot de pijn bloederig rood striemde langs mijn handen waar ook vorige jaren zand kleurde geurde bloed in netten die vingen waar vrouwen zongen bij de oogst voordrongen het was geen wedijver om meer die uit de ogen bliksemde maar wel het diepgewortelde gevoel van samen…

in september smeten eekhoorns de appels op de grond ze lazen de post-its van de weduwnaar niet: pluk a.u.b. geen appels ze zijn nog niet rijp naast haar stoel ligt de open catalogus: bedenk wanneer je de appels wilt oogsten…

Dat ik een appel heb laten vallen uit de schaal en vervangen door een ander exemplaar.. Ik denk het niet,als de appel maar de honger stilt en de dorst lest. Niemand zou de andere appel missen, die net een beetje anders smaakt en anders aanvoelt.…

De appel viel Was klaar voor wat hij zo graag wilde Maar door de worm Die in hem zat Werd hij verlaten Gedoemd te verrotten In een diep zwart gat.…

een vaal houten buffet twee laden vol met geschriften een geladen tafereel de appel ligt daar niets vermoedend verzonken in het hout hij ligt daar maar op de gewogen tafel in stilte de geschriften spreken niet ze houden hun gewicht verborgen in de leegte van de kamer de appel weet zich alleen in geladen stilte die de leegte verzacht…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…

Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen De liefde is als een vrucht Zacht en rood is het gevoel Totdat de rijping begint Verstrikt in een web van draden Herken ik mezelf niet meer Veranderd door warmte en genegenheid en pijn Onherkenbaar voor mezelf geworden Waarom kan ik niet met jou Zoals…

De geniale topman Jobs vertrokken. In iedere reactie die je leest, staat dat een saaie toekomst wordt gevreesd. Ook aandeelhouders zitten met de brokken. Men moet, hoezeer het ieder ook mag spijten, toch even door de zure Apple bijten.…

Appel Mijn naam is Sientje Appel, verwant aan Appel Moes. Ik ben een nette dame, niet losjes in de bloes. Hoewel,als ik daar hang, zo tussen alle blaren, is het toch reuzen moeilijk, mijn lusten te bedaren.…

Enkel de verbeelding kan hier spreken, Geeft deze voorstelling duidelijkheid. Wat wil men ons doen geloven, Is het soms een strafbaar feit? Wat men hier wil tonen, Is een bevroren moment, Waarvan alleen de maker De juiste oplossing kent.…

De ‘Appel’ was een klein vermogen waard, Wist een expert bij ‘Kunst en kitsch’ te melden, Waar in de week daarna drie kenners stelden Dat die geschikt was voor de open haard. De wereld van de kunst is voor naïeven, Mijn kleinkind hoort ook bij die primitieven.…

Er ligt een appel op een schaal voor een open raam- als hij zou kunnen denken zou die appel denken: is dit nu beurs, zo n doof gevoel...…

Het tafellinnen gestreken Geordend is het bestek elkaar proostend aangekeken warm is deze stek Rijkelijk vloeit de wijn Gesprekken zijn gaande dit moet voor eeuwig zijn Ik houd me nog staande Oh…groene olijf met rode piment ‘k word een aangeschoten wijf die de weg niet meer kent Kaarsen in de luchter brandden gestaag door ik wil…

Door de zure appel heen bijten Of hem wegsmijten Granni Of smith In een appel zit pit Deze zure appel zal ik geen kopen De vellen blijven steken Stropen Droogt uit mijn mond bij meerdere beten Oh, zo Ongezond Rauw werd altijd mijn keel Daardoor zag ik scheel Dubbel Zonder strubbel Koop ik nu lekker zoete appels Die ik deel Een nieuw…

Voor hen geen boom der kennis, geen appel en geen slang maar wel het tikken van een kleine feilloos afgestelde tijdbom: straks laten ze elkander los, zoeken hun voeten de begane grond, het eigen gareel weer op. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

Voor hen geen boom der kennis, geen appel en geen slang maar wel het tikken van een kleine feilloos afgestelde tijdbom: straks laten ze elkander los, zoeken hun voeten de begane grond, het eigen gareel weer op. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Hoe ging dat ook alweer Met de appel en de peer. Ze hadden samen hoop Op een levensloop In een harmonische sfeer. Zij bevestigden hun hoop In een appel-peren-stroop.…

dan vliegen ze langs haar naar de boom, krijsend en met wel honderd bewegingen tegelijk ze weet niet waar ze het zoeken moet ze knijpt in een appel en noemt hem appel, appel. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

als zij thuis zou zijn, dan heb ik geen appel. en mochten zij er beiden zijn, de één dicht bij in de deuropening, de ander iets verder weg op de veranda, naakt, dan zijn er nog geen appels. ik verkoop ze niet. ik geef ze niet weg. ik heb ze niet.…

Liekes huis ruikt naar appelen. Mijn huis zal ook ergens naar ruiken. Niet naar appelen. Dan had ik geen verschil gemerkt. Appelen ruiken lekker, maar bepaald bezoek niet. Daarna moet ik luchten. Mijn huis moet ook ergens naar ruiken. Daarvoor moet ik speciaal een week weg. En weer terugkomen.…

Ik schreef eens op papier van lucht en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht, en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht boven een bloeiende appelboom in het zonlicht naast een schutting, en ik hoorde iets scheuren in de verte, er werd moedwillig iets verscheurd ver weg, nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen, een…

het is niet aardig om het heengaan van tante te verzwijgen er stond Spaans gehaktbrood op het afterparty menu in de arena zie ik de jongste stieren vechten om een olijf onder de boom werd haar kleed gelegd de dood wordt niet vers gegeten in een zeef lekt de herinnering, ongekneed 'el unico mal que te puede hacer es morirse…