Alle inzendingen over onbereikbaarheid OR angst

Onbereikbaar en toch ook heel dichtbij voel ik vaak jouw warmte om me heen m'n gevoelens, die laat ik even vrij wat ik bedoel weet vaak mijn pen alleen. De inkt, die vloeit zo op papier en zet ze zo samen op de juiste plek uiten, soms op de verkeerde manier iets waar ik nu nog veel aan werk.…

Zodra je in het leven denkt, dat je iets hebt bereikt vallen zwaluwen uit lucht, doordringend gekrenkt het ideaal blijft onbereikbaar, onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

is voor onze zinnen ontmoeting is er in het paradijs zonder angst voor oud geworden naaktheid maar voorlopig zien we nog stuksgewijs…

kijken naar je spiegelbeeld jezelf willen pakken het stoten tegen glas dichtbij en onbereikbaar je zien bewegen zonder touwen in vreemde handen op de maat van radeloos het schreeuwen wordt gefluister en de huiver is je angst dat jij het niet meer bent jezelf niet meer kent en naar die ander kijkt die op je lijkt maar zonder hart…

Maar wat we niet kunnen krijgen, dus onbereikbaar is, is zinloos om over te piekeren, sprak zei: en ik antwoordde: Je hebt gelijk: Ze zei: je moet egoïstisch worden en ik zei: Je hebt gelijk. Dus ik kijk naar wat ik heb en niet naar het onbereikbare.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Lichtjes, muziek en heerlijk eten met elkaar zo weldadig één hoe anders is dat zonder jou zo onbereikbaar, stil, alleen Het is zo moeilijk te geloven dat ik jou straks wat minder mis en dat nu elk moment van warmte ook eens onbereikbaar is…

Naast het hoofd op het gras Kleurt de wereld rood De angst voor de schommel Zal blijven bestaan Als een bange herinnering…

wij zijn gelijken jij en ik tastbaar, voelbaar door alles heen soms op weg dwalend in niemandsland smachtend, lonkend naar de onbereikbare overkant ik ken jouw angst voel jouw pijn het verliezende, waarin je graag een winnaar zou willen zijn de deur kan soms klemmen het is zeker, dat het hekje piept maar, de drempel is niet hoog…

van de vlakte schuld vraagt of dat zomaar mag je hart slaat over bij geluid de stilte is ongrijpbaar er valt nog zonlicht door de ruit maar vandaag is onbereikbaar…

overschouwt haar angsten als zeepbellen zullen ze breken jeugd en schoonheid in triomf illusies zijn belangrijk in de kunst en we wonen op onbereikbare plekken die elkaar niet vinden die buiten de wereld liggen langzame gedachten vermeerderen zich tot een eindeloze lente…

de horizon van de eindeloze emotiezee is onbereikbaar dichtbij…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

en wanhoop een geweldspsychose ontwikkelt nog zonder vuist enkel gescheld een gammel lekke boot geladen met teveel hoop die de boot laat zinken omdat die langzaam in onbereikbaar vol loopt…

Alleen in fantasieën Bestaat het onbereikbare De volmaakte liefde…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Na vijf uur wil ik rust en geen gezeur Mijn baas moet mij niet langer lastig vallen Quality time willen we met zijn allen Want anders raken we uit ons humeur De telefoon...zo laat...wie kan dat zijn Als het niet waar is...Asscher aan de lijn…

De bergen zweven onbereikbaar boven zee: het hemelse land.…

een brug is opgehaald de overkant schier onbereikbaar de dood binnen handbereik…

Horizon in de verte lucht vermengd met licht onbereikbaar als de toekomst maar toch, niet uit het zicht…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…