Alle inzendingen over onbereikbare liefde OR valse hoop OR liefdesverdriet

valse hopen Het is nu over, ik ga verder lopen Ik ben je nog niet vergeten En heb mezelf nog niet vergeven…

Je gaf me hoop, dat was genoeg, maar het was valse hoop, die ik met me mee droeg. Je was helemaal niet van mij, we hadden niks, dus je was vrij... Het heeft zo moeten zijn, maar je laat me wel achter met een ondraaglijke pijn. Ik zal altijd voor je open staan, ik moet verder, dit was mijn laatste traan.…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

Daar men het nu in Rusland weet te vinden Gaan ze de strijd met de bacil aanbinden, Maar hopelijk biedt dat geen valse hoop. Die mammoetmoeder leek wel zo verminkt, Dat je mag vrezen dat het zaakje stinkt.…

een cardioloog die pas startte, die had nog geen weet van de smarten van liefdesverdriet want die zie je zo niet aan de buitenkant van al die harten…

Onbereikbare liefde Hoe kan ze van me houden Hoe kan ze van iemand houden zoals ik Zij zo mooi en ik.. Liefde maakt me kapot Het sloopt me van binnen Ik kan niks Ik ben machteloos Liefde doet pijn…

vandaag verliest het kind in mij vandaag verliest het kind in mij opnieuw de hoop die blijkt, al kon hij het weten, verborgen in een onlosmakelijke knoop van liefde en zorgen alhoewel gedragen door een prille ochtend ligt het duister op de loer waar allengs onder de onbereikbare zon, de verwachting sterft wat dan het…

Waarom is liefdesverdriet zo pijnlijk Wat is de reden dat het bestaat Mijn hart is op van al die tranen Ik wil zo graag dat het over gaat En als ik dan weer denk aan toen Dat wij samen zo gelukkig waren En dat dát juist verdwenen is Dat is met geen woord te verklaren Waarom is liefdesverdriet zo pijnlijk Waarom krijgt mijn hart geen rust…

Halo lechol shirayich Ani kinor Oh, er zijn er veel die jou bezingen Ik ben maar één van hen Toch wil ook ik mijn liefde tonen Aan jou met hart en stem Als ik je naam hoor ga ik stralen Oh, mooiste woonstad ooit Ik mag mijn rechterhand vergeten Maar jou vergeet ik nooit Jeruzalem oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt…

De hoop en liefde wat jij me had gegeven. Gaf mij kracht..... ik vergat mijn verleden. Kan jij het begrijpen, een gevoel.....dat je niet kan vermijden? Onbereikbare dromen die uiteindelijk zijn uitgekomen? Het is ook zo raar in al die jaren. We dachten aan elkaar met heel veel vragen. Daarom vanuit mijn hart deze ring.…

het is niet eerlijk ben je net heerlijk bezig met liefdesverdriet doet wereldwijd geweld alles teniet stop... of ik schiet…

Het onbereikbare Zo frustrerend, zo onbereikbaar Waarom is het onbereikbare onbereikbaar? Onbereikbare, reik naar mij Ervaar het bereikbare Met mij..…

Onbereikbare liefde is als vloedgolven van de zee Telkens weer probeer je het aan, maar het lukt niet Het is te koud en te ver weg Het voelt onprettig De gevoelens zijn hevig en blijven in een cyclus om je heendraaien Je kunt er niet bij, hoe graag je het ook wilt Misschien kun je het beter loslaten.…

nooit gezien.. ..onbereikbaar. Liefde groot.. ..onmisbaar... Waar ben je?…

door versnippering versperring als sta-in-de-weg Onbereikbare liefde in de letterlijke betekenis van woorden…

Je bent niet ver weg Maar toch zo onbereikbaar Een zucht ontsnapt Uit de kern van mijn hart Ik schenk nog eens in Heeft dit wel zin? Ik doe geduldig Maar dat ben ik niet Romantisch Naïef Onzeker Lief Dat is wat ik ben Wanneer ik mijn hart verlies Mijn hart ligt nu bij jou Beloof je er voor te zorgen?…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

zeg me gewoon wat jou beweegt laat mij niet verlangen naar liefde die leegt liever sterven zonder één kus van jou dan vleugjes valse hoop van liefde en trouw…

Mijn erbarmen ligt vast in geheel mijn wezen. Mijn erbarmen, ja dat kun je in de houding lezen. Mijn erbarmen spreekt niet alleen in woorden... mijn erbarmen dat kun je voelen: dat zal jóu ook verwarmen!…

De bodem wordt steeds dieper Ooit hoop ik de wereld in mijn ziel te dragen Maar voor nu, wind, til me op en neem me mee Ik wil gewichtloos zijn en zweven…

Voor jou onbekende vrouw mooi, maar onbereikbaar geen hand die je streelt geen mond die je kust geen ogen die je bewonderen; dan maar woorden op een koud scherm met de achterliggende hoop jou ooit te bereiken om nooit meer woorden voor elkaar te zijn…

kreukherstellende fase bleek een vals plat geen keuze slechts twijfel door antwoord verwoord geleende tijd sterft weg in de verte…

Wij kennen geen conflictloos leven Noch het eigen gelijk Tien wijzende vingers zijn vals Maar niet waardeloos Niet beter af zonder jou Eén vinger kan kloppen Soms met pijn Ontken geen behoeften En Als angst je overvalt Tien vingers wijzen Toon ze De bijzondere zal herkennen Eén vinger kan kloppen…

Er valt pas op een wondertje te hopen wanneer uw ~heler~ ‘t Pikmeer kan belopen.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Ontroering brengt meer stilte dan zwijgen kan vertalen lichaamstaal blijft onveranderlijk in intieme artistieke streken eenzaam in liefdesverdriet gestreeld.…

Ik zat op school en kreeg weer te horen Dat de toren van Babel als een ton in duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van de ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had haar grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…

in dit eindeloos coma regeert de utopie. de verkenning onvoltooid. de top onbereikbaar. de afstand onmetelijk. de val onvermijdelijk!…

---------------------------------------------------- Deze recensiehartenkreet draag ik op aan Herman Rouw, dirigent, Kamerkoor Musica Amsterdam, Waalse Kerk, 24 juni 2012: Muziek over liefdesverdriet, dood en herdenken, liefde en huwelijk en levensvreugde!…

Vind je geluk dankzij liefdesverdrietigen: geld lacht je toe met zo’n datingbedrijf!…