Alle inzendingen over onderdaan

Zo schat die klotendag zit er weer op Ik heb de benen uit mijn naad gelopen Verplicht weer vreemde drankjes opgezopen Nu even geen gezeik meer aan mijn kop Zeg Max… mijn allerliefste onderdaan Reik jij je koning eens een pilsje aan…

Al spreekt ze nog zo deftig van haar troon Ze meldt haar onderdanen toch gewoon Wat Kok cum suis ons voor wetten stellen. Of zegt ze soms vandaag: “Wij overwegen Of wij niet eens een staatsgreep zullen plegen?”…

Al spreekt ze nog zo deftig van haar troon Ze meldt haar onderdanen toch gewoon Wat Kok cum suis ons voor wetten stellen. Of zegt ze soms vandaag: “Wij overwegen Of wij niet eens een staatsgreep zullen plegen?”…

Ik kijk ernaar en poog de afschuw nu te wegen van onderdanen die verdiend een lintje kregen.…

‘Een sober feestje’ hoor ik Rutte manen ’t Is ook de wens van prins en koningin Vind je het gek, die dekken zich vast in Ze kennen onderhand hun onderdanen Lieve vorstin, het heeft het volk behaagd Een lintloos sober feestje; godgeklaagd!…

Ik voelde, zag de schoonste onderdanen (mijn keyboard maakt van 'schoonste' even 'schoorsteen'...) Haar blik, haar elegance van top tot teen Haar benen naast mij langs de lange lanen Haar zijdezachte huid adem ik in Kochana is Maria Koningin…

Terwijl het licht zich probeert te ontvouwen, is de stad opstandig, de verschrikking heeft zichzelf overleefd, het einde nadert de onderdanen, nadert de onontkoombaarheid. Het grillige licht wil bezitten wil veinzen, maar het licht is machteloos, het licht is ontmanteld. ------------------------------- uit: 'Gedichten 2009', 2009.…

Wij mogen dan wel niet naar Mozambique Vanwege de kleingeestige kritiek Van lastige aanstaande onderdanen, Maar nu laat ik voor mij en mijn vier vrouwen Net zo’n mooi huis in moeders thuisland bouwen."…

Een glimlach bezie ik niet als een spiegel wanneer ik naar mijn kooi kruip ben ik onderdanig in de liefde van mijn zelf verzonnen werkelijkheid maar dat zegt alles over de onbereikbaarheid van mijn geneugten wanneer ik jouw glimlach zie ben ik als de struisvogel ik steek mijn kop in het zand van een verdwaalde woestijn nog alles…

We worden gehaat door het patriarchaat; Omdat we niet gehoorzaam zijn, onze eigen levens leiden, onafhankelijk en souverein; Omdat we seksuele wezens zijn, geen onderdanige broedmachines maar liefdeslibertijn; Omdat we vrouwen zijn die zelfbewust stralen en dansen in de maneschijn; We worden gehaat door het patriarchaat.…

Zijn eigen onderdanen die dat deden. Voor de tribune heb ik een passend lied gevonden: Men zinge de Bach-hit "O hoofd vol bloed en wonden."…

stuur ik nog wel op dat wat komt of lig ik aan een infuus dat mijn bewustzijn verstomt verlies ik de grip, zo die bestaat, op dingen van belang lijkt het maar zo en gaat het onvoorspelbare gewoon zijn eigen gang het lijkt uitkijken naar iets dat een mens verwacht maar waar de tijd meester is, en mij als onderdaan veracht…

zie de kleuren kolken tot wolken lilalicht venijn paars en geel verlengen pijn in zwart van onderdanig zijn toch is er symbiose met de ronde vormen die jij hebt gekozen in warm rood pulseert jouw bloed het leven wij hebben elkaar alles nog te geven…

ik zag in je lach het kloppen van je hart lippen welfden in rood de kracht die jij van binnen had gebogen lijnen verfijnden de intensiteit van de liefde die jij gaf in het zwoel van je ogen ben ik voor jou tot in het stof gekropen niet onderdanig maar vol adoratie van jouw lieftallige vrouwelijkheid…

vraagt niet langer wordt hij gehoord dan niet geeft hij er niet meer om zijn tijd is voorbij gegaan in de eenzaamheid van de ban beschouwt hij nog eenmaal al zijn roemruchte daden voor altijd te worden erkend hij bereidt zich voor in stilte, zonder koor van jaknikkers, belagers van zijn onbeschermde eer niet langer te heersen over onderdanen…

De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

Pas voor de spiegel, poedelnaakt heb ik een vreselijke kreet geslaakt in plaats van mijn hangende onderdaan spraken fraaie schaamlippen mij aan.…

Een wereld waarin twijfel baas is waar mijn echte ik moet luisteren vooral onderdanigheid ervarend. En in zo’n wereld loop ik rond, bijna de hele dag. Wezenloos. Zoekend met mijn ogen dicht, bang dat iemand tranen ziet.…

Werkelijk, men moest de steen met menselijke waardigheid bekleden, zijn woord voor menswaardig aannemen. Men moest, om nog in de mens te kunnen geloven, zijn oor te luister leggen bij de steen of met de stem spreken van een steen. Men moest, om de eerste de beste steen te citeren, uit de steenrots een geheel nieuwe mens slaan…

al ben ik nog zo verlegen voor jou kom ik uit de schaduw normaal is onderdanigheid taboe maar aan jou ben ik verslaafd ik nestel me in je lange armen waar je ook bent wanneer je maar wilt een glimp van je is genoeg om me te lokken ja, ik volg je met mijn ogen dicht overal waar jij je licht laat schijnen zal ik zijn en al raak…

koning in rede wekker van vervoering was het liefde toen je sprak van gedeelde tronen verraderlijk vulde je de container van een geweer met rozen en kocht je argeloze onderdanen om heersen is je land en lichaam het leger je begeerte proeven je tweede huid neen, voor mij geen heer geen wapens meer en ik bid dat ik nooit…

LEDEN VAN GEDICHTEN PUNT NL Het heeft primus Marc Quattuor behaagd Mij inzage te geven in de visie Omtrent hetgeen u straks te wachten staat "Wij zijn," zegt hij, "een rijk en prachtig land..." Vergeef mij dat ik dat wil nuanceren Wij zijn een vòlk, dat weet u onderhand Gezegend met een vorst - een koninkrijk Omringd door zeegevaar en…

stil waren structuren in balans je hand reikte raakte aan in de chaos die volgde was het met de rust gedaan paniek en schrik volgde je blik naar de gekneusde onderdaan wat jaren stil gehangen had volgde nu de zwaartekracht de potentie die in ophang was verleend viel op je grote teen nog ken ik de afloop niet maar de artsenpost…

vandaag zal ik de man worden die ik voor jou had willen zijn jouw woorden zullen de weg wijzen in mijn dromen van vroeger mijn weten zal leven in ons verleden de idealen zal ik veroveren en aan mij onderdanig maken ik zal bewijzen dat wat we ooit dachten maar nooit deden, ons verwachtte ik zal voor ons beiden leven maar weten…

ik heb de stilte lief koester haar met woordloos gefluister luister naar haar bloemen die kleuren dansen op een speelse wind zij droomt in ijle tonen de muziek van mijn monoloog stroomt zonder rimpeling in de spiegelgladde zee van warmte en begrip zij is mijn thuis waar ik koning ben en onderdaan in haar kan ik weer samengaan…

Ben je geen onderdaan, dan kun je beter gaan.…

hij is de tattooking van duizend woorden zelden uitgesproken omdat weinigen hem hoorden beschreef op lijf en onderdanen zijn gevoel kleurde onderhuids een een eigen koninkrijk in blauw en rood van verre zee met verlangen naar het groen en in het doen neemt hij je mee naar daar waar hartsverlangen eindelijk gestalte krijgt tekent…

hij was kunst zijn handen vlochten steen tot transparante vormen in het raken aan de hemel schiep hij schoonheid uit de tijd zijn bereik dacht grenzeloos als god kritiekvol voor de onderdaan tot de spiegel naar hem keek een bleek gebogen man met imitaties in de hand het was geen kunst slechts replica’s van reeds gebaande wegen…

Ik ben Koning Winter De grote illusionist Ik regeer met ijskoude hand Over mijn imposante imperium Ik tover een imminente ijszee Over het land Van mijn hand illustraties Van ijsbloemen Mijn koude is impenitrabel Immers, vorst is mijn onderdaan Ik ben een imperialist Voortaan is de wereld koud en wit Helaas, ik heb mij vergist Ik ben…

ben Jullie willen me niet kennen Zo voelt het als jullie tegen me praten Ik voel me alleen en klein Jullie hebben me verlaten Ik heb er genoeg van om alleen te zijn Ik ben niet sterk genoeg om op te bloeien Tot een sterk persoon uit te groeien Het zal mijn tijd nog wel niet zijn Het wordt wachten op de juiste tijd Die mij van mijn onderdanigheid…