Netgedichten

netgedicht (nr. 30.256):

Met imitaties in de hand

hij was kunst
zijn handen vlochten
steen tot transparante vormen

in het raken aan
de hemel schiep hij
schoonheid uit de tijd

zijn bereik dacht
grenzeloos als god
kritiekvol voor de onderdaan

tot de spiegel naar hem keek
een bleek gebogen man
met imitaties in de hand

het was geen kunst
slechts replica’s
van reeds gebaande wegen

in de ontwikkeling
van iets nieuws was hij het
infantiel niveau nog niet ontstegen

Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 24 januari 2010

wlmelker

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: liefde

poëzie

kunst

namaak

3.0 met 6 stemmen

203

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: pama
Datum:: 24 januari 2010
Email:: pebmartenshome.nl; Is alles werkelijk van onszelf, of is dat opgebouwd uit ervaring. Noemen dat dan een imitatie of replica ? Met toegevoegde waarde van onszelf wordt dat misschien een andere vorm? Ik ben blij dat ik mijn 'infantiel proces' nog ben ontstegen. Toch een mooi gedicht om over na te denken, Wil.

Geef je reactie op deze inzending: