Alle inzendingen over onderspit

Nee, voor ik straks het onderspit nog delf Zal ik dit keer vermomd gaan als mezelf.…

De gemoederen raken oververhit, bij deze temperaturen delft ’s mens bewustzijn het onderspit, de ruzies worden intenser, gevloekt, geketterd, niet gepraat. De andere ochtend bij de kater, weet men niet meer waar het over gaat...…

hij heeft een zeer bedenkelijk verleden verkrachten … plunderen, was geen bezwaar de Viking was een wrede moordenaar zijn zonen wonen in het koude Zweden fatsoen heeft daar het onderspit gedolven dus laat ons huilen … huilen met de wolven…

De behoefte aan trouw nam ze niet zo nauw, ging aan de zwier en belandde op die manier bij wie haar ook wilde in elk vreemd bed. Er is echter geen wet, die het slapen in andermans bed verbiedt. Maar de belofte van trouw eens aan elkaar gedaan, wordt nu alleen gelaten, zonder lach, maar met een traan.…

het voldoende is verhit en voor wie rond het houtvuur zit versneden wordt tot karbonaden, zal wel niet hebben kunnen raden, dat hem een eind wachtte als dit: want als je wordt gezoogd als kind, nog onder moeders vleesgewelven, verwacht je niet, de onschuld zelve, dat je weldra wordt vastgepind en aan den lijve ondervindt, dat elk het onderspit…

De burgemeester jammerde gebroken: Het is een onderneming van formaat De Markt verbouwen, meer Delfts blauw op straat En hordes mensen die de stad bestoken Met ieder koningsgraf, zei hij lijkwit Dat mijn Delft delft, delft Delft het onderspit…

Voor vuurwerk is er altijd geld voorhanden Het spaarvarken delft gillend ‘t onderspit Geofferd voor wat knallers en carbid Dan moet de kachel maar wat minder branden Crisis?..ach zeur toch niet..wees toch eens stil Ik draag vandaag mijn roze vuurwerkbril…

wanneer het leven te koud is geworden geen dekbed nog kan voldoen aan de wens van voortbestaan dan bestaat de mogelijkheid dat triestheid je te grazen neemt wanneer de trein van levenslust uit de rails dreigt te lopen en er van hersporing geen sprake meer kan zijn dan delf je het onderspit en wint de pijn...…

Zoals het groene water en het golvenwit delft de peinzer het onderspit. De denker bezeilt de witte koppen, is door de hevige wind niet te stoppen. Waar de grijzige hemel zich verbreidt, versterkt zich het harteleed. Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

We zien elkaar de hoofdrolspelers de toreador, de stier En weten hier wordt ie -vroeg of laat- naar de andere wereld geholpen Hij delft het onderspit kijkt dood in de ogen Op de tribunes aan zon-of schaduwzijde heerst geen medelijden het publiek weet wat hen te wachten staat.…

daar zul je het gedonder hebben regen tikt als 'n ongenode gast op pannen en tegen ramen rennen mensen voor hun leven vechten ruitenwissers 'n verloren strijd voor beter zicht delven fietsers het onderspit door passerende auto's die hen laf in de flank bespuiten…

De kamer en het bed missen me niet, maar het boeket houdt het daar zonder mij misschien nog één dag uit, dan moet de engel die is aangeduid en mij heeft weggebracht de pijn verzachten en ook de bloemen onderspitten of, als iemand dat nog wil, ze tussen dikke boeken drogen met iets liefs erbij, ik denk aan: 'roos', of wat nog beter is:…

Lees niet: Zen uur want door de censuur wordt alles zuur en delft de waarheid het onderspit. Na het verkrachten van de waarheidsduur heb je recht op een herstellingskuur. Wat je leest is maar het topje van de ijsberg, gepropt in een degelijke snit.…

al eeuwen gaan de jammerklachten strak omhoog langs pilaar en kathedralenboog tot in de donkere gewelven om daar bij het gesloten dak het onderspit te delven verlost van gif en kwaad verlaat men in serene rust de plaats waar het geweten is gesust maar in den hoge gisten twisten de oplossing zit binnenin met het maken van een nieuw…

Maar hij wou, je moest het onderspit delven, tegen zo'n grote meerderheid kon je niet op, geveld door nee, geen zinloos geweld, dat gelukkig niet, gewoon knock-out geslagen door jawel... de GRIEP.…

De vrouw waar het om draaide moest en zou bij eigen gezin, de zwakste dolf het onderspit. Ach de tijden zijn niet anders, dan de goede oude tijd, maar vriend en vijand worden meer en de zwakken krijgen de overhand.…

Bloed in zwart op wit, als aders zich openen, kleur delft het onderspit. Grens van prikkeldraad de willekeur van angsten verkort de levensloop. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, blijven we op zicht?…

ik kommer slechts nog om mijzelf, knaag nog nauwelijks aan 't gewelf, van dit lijden naar het einde, maar als ik het onderspit dan delf, vraag ik naar meer dan slechts ikzelf, waarvoor ik dag na dag wegkwijnde.…

altijd maar denken aan een ander sommigen hopen dat ik verander blijf ik liever toch mijzelf wetend dat ik nu niet `t onderspit delf wat in vroeger tijden wel heel vaak voorkwam en al mijn zekerheid weg nam nu ik tig jaren later verder ben is er toch iets wat ik herken dat is mijzelf zonder angst of falen ondanks al mijn diepe dalen...…

Ergens is er een onderspit gedolven. En iedere vrouw is ons genegen haar bloed te mengen met de zwarte zonnen, die van de zomen van ons bloed zijn opgestegen. O lente, zon-bedronken en van donker overrompeld. ---------------------------------------------- uit de bundel 'Sintels' (1944)…

Het staat nu zwart op wit Geschrapt wordt het verbod Op lastering van God Wie delft het onderspit Zou ’t goddelijke Licht Even hebben geweend Of even zijn versteend Schreef het soms een gedicht Van Goliath op klompen In ’t Alziend Oog een muisje?…

zij kijkt verder dan het venster overschrijdt de troebele horizon waar liefde plotseling verdween zij verdrietig eenzaam achterblijft haar grenzen liggen dichterbij nu tegen de wanden van haar hart deerlijk lijden wil ontsnappen tot barsten overgaat in breken hardheid delft het onderspit de avond brengt geen uitweg nergens kan zij soelaas…

zelfs de spin van huivert en de vlieg spartelt klevend naar adem hapt en één dag te kort is vraagtekenwolken die roerloos drijven en botsen in een hevige onweersdialoog tranen neerstorten in onmacht steeds weer verdampen onopgelost en gevangen enkele winnende ronden in triomferende roes met lauwerenkrans gedragen genadeloos het onderspit…

Ben te toegeeflijk, te slap kom niet op voor mezelf ga nu gillen en staak voor ik het onderspit delf.…

Haastig stelt gij mij op in uw gelid, Dan klinkt het laatste schot in onze strijd En machteloos delf ik het onderspit.…

Wie zwijgt, delft het onderspit Wie spreekt krijgt klappen Mij neerleggen bij alles kan ik niet, de gang is te smal om er nog door te kunnen.…

in balans kan bevelen De noodzaak is nu verstoken te blijven Van andermans lijden en ballast en kwaad Te mijden het ongevraagd geven van raad Ik ben nu gezandstraald en dat kan beklijven De drukpers der dromen waste mij wit Ik open en sluit als de beste mijn grenzen Vanwege een stortbad aan irreëel plenzen Ik delfde nog net niet het onderspit…

de beschuit moet het onderspit delven als de kleine hand met een grote lepel sprinkels strooit is de mijlpaal van de gestuurde beweging niet binnen handbereik of doet de hand wat de ogen willen het lot van de onzichtbare beschuit ligt vast Fortuna godin van zowel ongeluk als geluk bepaalde het een schitterend ongeluk het kleine…

Zus Xelly gaf de X, Wes zélf de ES De tweede S van Sylvia, de moeder van dapp’re Wesley, onze voetbalbroeder We wensen XXS volop suxxes! Van harte Yolanthe, nu maar tevreden Met rugnummer X naar X tot de Tweede…

In het mistig landschap word ik aangesproken langzaam komt het gesprek op gang het gaat over buitenaardse dingen een wereld, die ik niet begrijp ik zwijg en luister uren lang de slaap begint mijn geest te kwellen ik vecht, maar delf het onderspit al slapende, ontwaak ik in een wereld, die vochtig is van morgendauw, die ruikt naar duizend…