Alle inzendingen over onderste boven

ik heb lange takken gepakt om de mooiste vruchten uit de boom te slaan natuurlijk heel voorzichtig aan de onderste vijgen waren zelfs als onrijp snel verdwenen maar in het topje van de boom groeiden dichtbij hemel en zon de mooiste hun droom zelfs met takken kon ik ze niet pakken moest klimmen en in een wankel evenwicht viel…

Henk Kamp: u moet mij op mijn woord geloven, Elf onderzoeken worden er gedaan Naar hoe het in de toekomst straks zal gaan, De allerdiepste steen komt daarbij boven. En lukt dat niet dan is dat geen bezwaar Want de natuur krijgt dat ook voor elkaar.…

en dan spoelt het heden aan in het niets van de kust de sleur van getijden ochtendfiles en avondland tijd voor de vluchtzee tussen verleden en hoop was het nooit genoeg maar altijd te ver van huis zijn binnendromen gesloopt definitief uitgerangeerd in mijn eeuwig vergeten, verbleken, mijn randschijnsel dat niets achterlaat buiten…

dit verleden is herleesbaar, van omkeerbare waarde met kalmte die moeiteloos handhaaft, het kabaal dat tot stilte maant, de netten die zijn binnengehaald zonder de vlakte van het water te verstoren, in kringen die vluchten voor de steen, hopeloos voor herhaling vatbaar…

is in mij naar boven Omgedraaid naar mijn partner in bed de armen ter aanval ontmoeting met eros een vreselijk gepiep bederft de pret het ventiel is los……

'k Was thuis, las krant met radio aan 't Nieuws deed even alles bitter smaken Diep In Mijn Hart, weet ik: natuurlijk, 't Gebeurt 'n Blues-legende's tijd is gekomen Leeft voort in zijn muziek Blijft harten raken Met Een Beetje Verliefd, bekend bij jong en oud Amor, Amor, Amor en Ik Meen Het 'n Vriend was Hazes met zijn muziek voor velen…

Van onder naar boven En van boven weer naar onder Je zult altijd blijven steken…

ik kijk al dagen naar de lucht en de indruk om aanwezig te zijn wijkt verder terug wanneer de ene wolk de andere wordt, op weg naar het westen het is duidelijk, zeg ik met droefheid in mijn stem op het moment dat mijn lange wapperende sjaal de wind verliest dat als straks de horizon komt ik zal verdwijnen in het vergeten…

wikkel me in jouw gedicht zodat ik weet want vandaag nog zullen de wachters uit mijn lichaam vloeien zal ik het heengaan moeten aanvaarden zoals de waterlelie diep in ’t water haar laatste schaduw ademt niets zal zich nog vergissen geen wens met tijd of tover geen woord met sterrenlicht, stamelend volgestouwd met zachte…

Toch weer dezelfde clichés te vinden en de woorden goed te praten om vergankelijke gedichten te vullen die kennelijk zijn zoek geraakt, boven de taalgrens waar alles ijl is, vrij te ademen soms in oeverloze regels die geen twijfel overlaten. “Soms dicht een vers zichzelf en soms slaat de dichter dicht ” Pama…

hoogmogenden zijn de baas over laagmogenden die mogen niks die van boven kunnen niks…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

Het groeit me boven het hoofd, het wordt me wat teveel, was me ooit beloofd dat iets makkelijk zou gaan? Het groeit me boven de kop, ik loop, kijk omhoog, de zon aan de ene kant, de regenboog aan de andere, terwijl ik in de regen loop, denk ik: er gebeuren wonderen!…

Half in de zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten. Kont in de lucht, rug naar de wolken voeten met vinnen, hun gelijke lijken maar hemellichaam blijken in den hoge voor stille vissen, bezig er te zijn glad rond de graten, ogen altijd open en geen benul van het immense…

boven gezocht, Vormen een opnieuw geboren Boom die bovengronds naar Nieuw leven reikt…

Boven op de Domtoren biedt een blik op stad's culturele leven een impressie van Utrecht's wording door de eeuwen heen. Vestigde zich het belang van het eeuwig weten; en bouwde zich een universiteit in steen. Boven op de Domtoren biedt zich de belichting op de nieuwe tijd.…

Een wonder komt van boven. Het zegent de handen van hen die werken aan genezing in het overwinnen van een ziekte in de strijd. Zonder angst kan een lijder erop vertrouwen dat zijn lijden wordt doorbroken mettertijd.…

De weg naar boven is de weg naar God. Ambitie is hiermee een gebed met eerbied beleden. Met compassie sport voor sport wordt hiermee de weg naar vergeving betreden. In een simpel gebed vraagt men niet om meer; maar denkt men aan het lijden van de heer. Denkt men aan het ruwhouten kruis. In een gebed bij een ieder thuis.…

Boven op de kerktoren kijk ik op de huizen neer. En draai op mijn hoge plekje in de rondte telkens weer. Veel mensen zie ik lopen in de straten her en der. En ik zie ook andere torens aan de horizon heel ver. Ik waai met alle winden Maar ach, tot mijn groot verdriet, ook al ben ik dan een vogel, vliegen kan ik helaas niet.…

Ik was mijn gezicht in de badkamer, poets mijn tanden terwijl de bovenste handdoek van de radiator glijdt en de onderste meeneemt - even ben ik in de duinen.…

Geen weerstand boden ze De ondersten, onaangedaan door hartstocht en passie. Nog voor de geschiedenis een onvoorspelbaar teken. Zonder vrees. Onschendbaarheid is een diep verborgen wens van alles wat beweegt in het eindeloze spel.…

Wie ben ik Ik ben een niemand Een stofje dat weg geveegd wordt Van de schouders van dure pakken In hun hiërarchie de onderste rand! Wie ben ik Ik ben geen persoon Maar een euroteken te veel Op de nota van het systeem In hun hiërarchie ben ik de hoon! Wat ben ik Een contractant, de zwarte Piet!…

je bent niet eens hier toen tijd in het raam verscheen verlegde ik mijn blik van zin tot zin oh ik wist de hele tijd dat ik het was ik ging voorzichtig naar beneden tot aan de onderste tree om na te denken gewoon om daar te zijn te treuren en te ademen de nacht was gevallen zonder dat ik het gemerkt had zou je op me wachten voor eens…

ik voelde je hand vol zachte dromen ze volgde de rand tussen haar en huid ze sprak met alle haren over het gezamenlijk ervaren van de nieuwe coupe je vertelde dat ik lachte op de schattige manier van rust en totale ontspanning ogen gesloten handjes half open in de verwachting van nog meer van boven…

in het duister, met de schemering van straatverlichting op je gezicht Al kan ik me het leven zonder jou niet meer voorstellen ben je er nu niet om me wakker te kussen en om mijn verdriet te sussen Jij bent iets onverklaarbaars en iets waar woorden alleen maar voor kunnen tekortschieten het meest intense gevoel en de vurigste aanraking maar boven…

verrekken ik vraag slechts om erkenning van mijn wezen met gebreken snak niet naar de winst van winnen geliefd zijn is zo zalig niet als daarmee wordt ontzegd de vrijheid van het falen eenvoudig dwalen om te leren van je fouten en verdriet maar voldoe de hunker naar een verder vragen vertrouwen zal mij lichten en als mens naar boven…

Mensen zijn net wolken Ze waaien achter elkaar aan Zonder te weten waarheen, waarom Om het te zien, kan je er boven staan Wolken zijn net mensen…

De mond loopt vol waarvan het bloedig hart overstroomt een aardige, lieve manier om te zeggen dat ze zevert Zij is pas zeven maanden jong Later als zij oud geworden is overkomt hetzelfde weer maar is er een zeverdoekje aan haar uitgezakte mond en iemand, die zonder haar niet kan…

Dat boven alles uit schoonheid ontbrandt, het uitgestrekte, noordelijke land, doordrenkt met duizeling van eeuwen, zo innig hier omhelsd. Waarin verscholen wij, voor even. ---------------------------------------- uit: 'De wierde van Wierum', 2010.…

boven het verkeer hoor ik de jonge merel met grote moeite…