Alle inzendingen over onderwijl praat ze v

Vliegende V vorm Van verre vleugeldragers Vers luchtspoor actief…

[Haiku] in V-formatie trekken ganzen door de nacht als een witte wig…

(V)luchtig gefladder op golven van lentewind Tere flits in kleur.…

Vervelen, vervelen, vervelen, vervelen Verdelen, verdelen, verdelen, verdelen Vertalen, vertalen, vertalen, vertalen Vermannen, vermannen, vermannen, vermannen Verzorgen, verzorgen, verzorgen, verzorgen Vermoorden, vermoorden, vermoorden, vermoorden Verdorven, verdorven, verdorven, verdorven Verloren, verloren, verloren, verloren Verzopen, verzopen…

Daar gaat een ganzen-V. Ik fiets een stukje mee, denk ik, in grootheidswaan. Oké, ik laat ze gaan. ’t Is gek, maar van gegak ga’k altijd uit m’n dak. Hoog uit het wolkendek klinkt nog lang gak gegek.…

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

Je praat zo veel kan het wat minder Je praat zo luid kan het wat zachter Je praat zo schel kan het wat warmer Je praat zo snel kan het wat trager Liever vind ik je als je leest Ik vind je lief als je lacht Ik vind je zo lief in de tuin Bezig met bloemen als je zwijgt…

Als ik kon zou ik praten met de boom Als ik kon zou ik praten met de wolk Als ik kon zou ik stromen met de rivier Naar ik weet niet waar Dromen van ons samen Voor eeuwig en altijd Tussen bomen en wolken Maar ik zwijg tegen de boom En ik zwijg tegen de wolk En blijf waar ik blijf In stilstaand water…

woord voor woord spel jij je leven schrijf je geschiedenis praat van je af markeren je tranen waar je was gebleven een ware getuigenis verre van laf woord voor woord verlicht je je zorgen verzacht je je pijnen vergeet je verdriet schonen je tranen wat was verborgen maar altijd blijft schrijnen… …ik wist het niet…

Ik ben het zat zoals iedereen over me praat, ik schijn zelfs de enige te zijn, die geen idee heeft waar het over gaat, maar ik voel ook als enige de pijn! Ze zeggen dat ik je moet vergeten, hoe dom ik omga met de situatie, ik vraag me af hoe ze dat dan weten, of betreft het puur sensatie?…

Als je trilde op de trilling van een ander, in bijna perfekte harmonie, ben je je bewust van de kleinste dissonantie in wat was, je mooiste symphonie.…

als je onder vier ogen, intiem, verder praat zwijg je over 't weer.…

is; misschien weet het beven van mijn lenden meer laat de anderen maar praten met hun ontaarde woorden waarmee zij denken de stilte van hun dood te overstemmen maar wij, wij voelen ons nog steeds in liefdestalen thuis.…

Bij elk traantje dat langs mijn wangen vloeit verlies ik steeds weer iets van het leven dat me boeit. Liters heb ik al gehuild om te verbergen wat er allemaal diep in mijn hartje schuilt. De liefde en hoop die er eens zaten, zitten opgesloten in bodemloze vaten. Gevuld maar toch ook leeg staat mijn hart voor een doodlopende steeg…

Als kind leert men binnen een paar jaar praten... Naderhand is het veel moeilijker om te leren wanneer men niet moet praten... want uw woorden zijn net als een boemerang... wat U zegt... komt bij U terug.…

maar jij praat, en praat.. over niets! langzamerhand word ik horend doof.…

Alles wat komen gaat doet jou pijn het zwarte gat staat op wacht slechts denkend op korte termijn ontneemt het negatieve jou de kracht Ik wil jouw onzekerheid strelen genezende gesprekjes uitstrooien jouw gapende wond van angst helen inspiratiesnippers in de lucht gooien Dus ik neem je mee op reis we zullen vast verdwalen in woorden maar…

Je moet wat praten Ook al weet je Niet wat - Praten over alles, Praten over niks, Zo lang het de tijd Maar verdrijft En ik op tijd aankom…

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

ik opende als baby peuter kind had altijd een glimlach omdat men mij dan aardig vond ook vingertjes pootjes en handen voor een aai in plaats van die nat warme kussen met tanden ik heb ze allemaal goed onthouden kinderen mannen en vrouwen toen ik kon praten ben ik ze gaan vragen waarom waren jullie vroeger zo aardig voor…

Men vreest dat de bevolking af zal nemen, Maar godzijdank wordt op het ogenblik De doorsnee Nederlander extra dik En zo voorkomt hij dreigende problemen, Want als hij maar flink dooreet onderwijl Dan blijft hier de bevolkingsgroei op peil.…

Ik schil patat denk onderwijl zou zij nu ook aan 't schillen zijn? Zou zij net als toen denken: wat sta ik hier te doen? Mag ik even wat raad geven. Zelfs het jatten van patatten doet anderen leven.…

Wellicht dat straks Europa wordt gered Met geld van Brazilianen of Chinezen Het zal best voor een tijdje heilzaam wezen Maar onderwijl sluit zich opnieuw het net Wat door een munt geen eenheid is geworden Krijgt men met noodverbanden niet op orde…

Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht: “Dit is de V van Vrede”. Toch iets wat ik wél snap.…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

De tafel voor het ontbijt gedekt de koffie zojuist gezet de aangeschoven stoel blijft leeg haar stem klinkt door de kamer "kom je nog" de koffie is onderwijl koud geworden dan hangt ze haar woorden aan de waslijn.…

En onderwijl staat men voor het recht van een menswaardig bestaan.…

verliest steeds meer van jezelf als een engel zonder vleugels die heeft verloren van de tijd i h v j gekrast in een gewelf oude schoenen dansen fijn laten het leven zien in een refrein dat voorzichtig aanzet in iets het verleden… misschien?…

Voor oorlog maakt de Heer zich altijd vrij Hij steunt zijn door hemzelf beloofde land En helpt Hezbollah onderwijl een hand Die hebben immers Allah aan hun zij? De vrede is voorlopig niet nabij Daarvoor kiest God helaas te veel partij…