een lange rij mensen.
telkens ik mijn ogen open,
sta ik weer helemaal
achteraan.
de grond is ongevoelig,
mijn tas zwaar, op iedere plek.
het komt in golven, ook het vastklampen.
misschien vergis ik mij van plaats
en sta ik naast een koorddanser. de vraag verdwijnt;
het touw verandert.
de tas staat voor mijn voeten.
dode hoeken krijten…
"jeugdigheid is als een verzameld gedicht
dat ongedateerd blijft"
een koning keert terug
uit donkere sprookjes en gelaten gezichten
wie zou hem geschreven hebben
verzilverd, in spinrag
langs het pad van de wind
ik zit tegenover hem
de kachel verbrandt zijn woorden
midden in het bos
hij lacht zijn voeten vast in…
254
Bezig met laden