het ijzeren paard
"jeugdigheid is als een verzameld gedicht
dat ongedateerd blijft"
een koning keert terug
uit donkere sprookjes en gelaten gezichten
wie zou hem geschreven hebben
verzilverd, in spinrag
langs het pad van de wind
ik zit tegenover hem
de kachel verbrandt zijn woorden
midden in het bos
hij lacht zijn voeten vast in as
wanneer het leven zich spiegelen laat
ik schrijf ‘gelukkig’
uit naam van zijn schoonheid
geschetst
op het gewricht van tijd
*opgedragen aan Marcel Dekoning
19 mei 2011
hotmail.comGeplaatst in de categorie: individu
het ijzeren paard 3.0 met 21 stemmen 
273
273
Geef je reactie op deze inzending:
Samen wandelen we zwiepend over het windpad.
We dartelen onbezonnen en likken de poëzie uit het verzilverde spinrag. We smullen van het ijzeren paard en verlaten dit krakende tijdsgewricht met een diepe buiging voor de verbrande woorden.