Alle inzendingen over ongewild

Wie in de krant over de aankoop leest Van honderdvijftig oude Duitse treinen Denkt hiervan misschien ongewild het zijne: Die treinen, zijn die niet van ons geweest? Ooit kwam uit Duitsland al mijn fiets retour En nu een ander middel van vervoer.…

verbijsterd hoort hij het bericht aan emoties nemen hem mee ontvoeren hem ongewild vastgegespt in 'n achtbaan geen mogelijkheid te ontsnappen ondergaat hij iets wat hij niet voor mogelijk hield duizelingwekkend de snelheid waarin hij rondtolt totdat..…

Krijgt men geen hulp van buren of een kind wordt ongewild de dood hun beste vrind.…

Of brengt dit vreemdelingenlegioen ons misschien ongewild in de problemen? De Zwarte Pieten zijn weer in het land; dat gaat ten koste van ’t gezond verstand.…

Mijn broek is kapot Mijn schoenen versleten De wind die langs mijn wangen giert Ik ben je al vergeten Je verstikte me Zo mooi, onherkenbaar Een ongewild gebaar Ik geef het terug Je bent me heel even kwijt Uit elkaar gedreven Voor altijd…

De VVD wou hard zijn op migratie Een slimme zet, tenminste, op papier De deur naar Geert ging open op een kier Al heeft die een omstreden reputatie Naar woensdag bleek hief Dilan ongewild Haar concurrent als winnaar op het schild…

Zij die vielen stonden niet meer op doodgehongerd of met een kogel in hun kop hun vijand was wreed en kende geen genade de verzetsstrijders deden, dat wat zij maar konden In kelders woonden zij of op een zolder zij die ontsnapten aan de getto's en de treinen alsnog opgesloten en overgeleverd hun vrijheid toch verdwenen, levend in angst En…

Ik lees zo vaak berichten in de krant Hoe er opeens een scheepsramp plaats kan grijpen Dat ik ‘m ongewild begin te knijpen, Want ik moet heen en weer naar Ameland. Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip Wel midden in de Wadden op een klip.…

Ik lees zo vaak berichten in de krant Hoe er opeens een scheepsramp plaats kan grijpen Dat ik ‘m ongewild begin te knijpen, Want ik moet heen en weer naar Ameland. Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip Wel midden in de Wadden op een klip.…

Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik ongewild Verliezen moest, Slaan mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van het Noordzeestrand Onder mijn voeten brandt - Hier heeft het leven heeft mij groots En genadeloos achtergelaten…

Ik draag het heden Onder mijn armen Met mij mee Continu Verandert het heden Naar verleden Dat mij ongewild steeds volgt Verandert toekomst In het heden Draag het even met me mee Probeer het dan weer te vergeten En te leven Zoals ik in het verleden had gewild…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

daar lig je dan gekluisterd aan je bed en soms even schuifelend achter een looprek wat een ellende man je stem gekraakt een lichaam dat als bevroren raakt helaas hebben we het in het leven niet voor het kiezen zodat jij jezelf ongewild en ik mijn broer dreig te verliezen…

hoe lang duurt het voor je niets meer voelt en niets meer denkt tot je leeg bent, geen gedachten die je slepen naar een wereld die je ongewild goed kent tranen helpen dan niet meer je wilt er zelf niet aan, maar ondertussen weet je zeker dat je echt niets kunt verstoppen dat het, hoe je ook zou willen, daarmee heus niet weg zal gaan…

Nadat zijn pootje moest geamputeerd Zong onze Django, ooit een echte jager, Als kater ongewild een toontje lager Maar kijk hoe trots hij daar weer paradeert De mussen raapt hij nu op zijn gemak Ten prooi gevallen rechtstreeks van het dak…

Ongewild maak ik fouten, die ik wil vermijden. Toch, Al die daden. Al die gedachten. Al die wegen. Al die fouten, leiden ons naar onze bestemming. Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om nu hier te zijn.…

Stel je voor je word geboren zonder je het wist in een streek of land, waarin ook ongewild bent gestrand, niemand verlaat z’n eigen huis vrijwillig uit een gesloten labyrint van angst, geweld, op die vlucht bestaat een kind die ongewild van de ouders scheidt verloren op een helse tocht, bestaans- recht wordt betwist het recht…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

kon ik de tijd stilzetten of terugdraaien naar vòòr dat moment waarop wordt bekend dat veel één grote leugen was of leek of misschien ook niet of maar ten dele, toch helderheid werd verdoezeld weggestopt, bestaan ontkend tot dat ene moment waar ik naar terug wil zoveel verdriet ongewilde onwil…

Honger, ongestild koos alles in wat ik leef, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten,zo het wachten ingegaan,dat ene woord wat kwijnde, als milder antwoord me schuldig bleef, draag het bitter tot het einde.…

Gewend aan het rumoer Van alle dag, dat het Vrije denken zo vaak Overstemt en me ongewild Meeneemt naar onbestemde Verten waar ik helemaal Niet wil zijn, Is daar opeens Een zacht geknisper Van blaadjes die hun verhaal vertellen Met een kracht Die in al zijn teerheid Deze trein, en het hele spoornet, Welhaast tot stilstand…

zo vallen zaken uit de lucht onverwacht en ongewild je van geen kwaad bewust een peer werd je geschild je krabt maar in je haren en denkt aan een complot wie heeft hier dan bezwaren door wie word je bedot aan de trainer had je nooit gedacht alles verliep goed, je scoorde vlot maar nu zelfs geen plaats meer op de bank ja, je wordt behandeld…

Als mijn personificatie Val ik samen maar loop gelijk Iedere argwaan is verificatie Behalve wanneer ik niet kijk Spiegel om mij heen Vol bloed stollend in gedeelde lakens En het woordgrapje alleen Zijn bedrieglijke bakens ’t somt allemaal niet op In almaar minderende mate Onmacht drijft mijn kop Hier noch daar gelaten Ongewild stolt…

grens van de schaduw is een wens het blijft bij een schuchtere verbeelding van ravijnen die ik vul met goden of te zoete rozijnen soms schep ik een verduisterd einde, opgaan in niets van al het zijnde zo bewegen mijn getijden als liefde en verlies van vermijden of bezitten het is maar net hoe het gemoed vaart, ik ongewild…

~~~ mijn pony hangt te drogen in de zon fris, sprieterig en niet te beroerd om -weer eens- de verkeerde kant op te krullen heeft lak aan mijn wens om éénmaal als pagepup te mogen paraderen in plaats van iedere keer weer ongewild als roodkonige krullenbol al struikelend langs een overvolle kade te flamberen ~~~…

Het was me beter om in eenvoud ongewild niets meer te zeggen en de stiltes te weerleggen met wat nietsvermoedendheid die ik zou ademen en zuchten in een beeltenis van vingers die vergleden door je haren met de losgeslagen tijd Het was me beter -als ik kon om in de eenvoud niets te zeggen en in ongestild verlangen nu maar even niets te doen…

nu lente winter ademt de nacht verbergt in kou, waar ongewild haar macht rond tere bloemen buigt buig ik ook en kleed de vorst in witte zomerwindsels geen afgesproken tijd of lange eindgesprekken slechts het strekken der herinnering en eindeloos het lekken van mijn eindeloze spijt…

een land met blauwe luchten en goudgele akkers vervuld met hoop samen strijden de makkers hebben veel te duchten ze hebben hun hart aan blauw en geel verpand hun hoop echter is niet al te teer maar nog veel te hard het zou zo zacht moeten wezen en zweven als een veer maar voorlopig spreekt hun hoop nog jammerlijk ongewild wreed…

Daar ga je dan omhoog, rechts, links en word je ongewild gevederd op een wolkendek buiten jouw ik getild. Geluiden schallen, zacht gefluister. Tranen zelfs. Vanbinnen bruist er alweer geluk.…

Teveel geschreven nooit eens serieus Ook nu niet Niet eens voor even Verkeerd begrepen Onbewust, bewust Heb geen antwoord klaar Je zegt het maar Hoe nu verder Onder eerlijkheid bedolven De waarheid moet eruit Teveel onzin gedolven Waardering om wat je doet Sprekend hart vol liefde Wil je geen pijn doen Ongewild schreeuwt mijn gevoel…