233 resultaten.
zoals verwacht
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 892 addergebroed aast zwak
klein brein omhelst de nacht
onheil aanrichten is hun vak
en hun losmakende kaken
vergiftigen knarsentandend
de boreling die ik u bracht
wat kan ik meer verlangen
van een zigzag-getekend dier
ik noem geen cijfer
maar ik wrijf er
met plezier
vrolijk een tien in, 6+4
slangen moet je stangen…
Korenveld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 boven het golvende korenveld
scheren kraaien krassend door de stilte
wolken pakken zich samen als een buffer
zij zullen de gezanten van het onheil weren
als de stilte voor de storm is geluwd
hameren hagelstenen op de halmen
geknakt leggen ze zich op de aarde neer
kind noch kraai
in velden of wegen…
Ademnood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 Vooral toen het winterkoude was,
ik nog maar pas van het onheil had vernomen,
had ik langer nodig van deze ernst bij te komen.
Ik houd nog vast, er is nog hoop en het voorjaar.
De hemel heeft zijn zaak nog niet definitief beslist.
Serie: ziekte…
Nooit meer stilte.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 507 Daar waar het voorheen zo veilig was,
Is nu een plek van onheil.
Ze durft er niet meer te zijn.
Ze durft niet meer te zijn.
Duizenden gedachten,
Vliegen door haar hoofd.
Stilte.
Nooit meer stilte.…
X
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 wie is dat
de grote onbekende
de handtekening van iemand
die niet schrijft of leest
of iemand die het heeft geprobeerd
maar er nu is geweest
of iemand die wat hij schreef
nu bekijkt als pure ellende
en het daarom door heeft gestreept
het teken drie maal als dat
ter bescherming tegen gevaar
en het dreigend onheil van een stad
het klinkt…
Natuurgeweld
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 Er zit iets opwindends
in een dreigende lucht;
het blauw dat breekt
in duizend tinten grijs,
om zich nog donkerder
in onheil te hullen,
waar het waaien
onstuimig stormt,
en slagen striemt
op blote huid.
Alles opslokt met een
gitzwart temperament.…
onaanraakbaar hoog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 in de sloppenwijk wordt
een kind vermist
een ingetogen kind
van zeven jaar
ijle klaagzang noch
bezwerende drums kunnen
het onheil weren niets
brengt het gemiste thuis
in nachtelijke angstdromen
verliest de moeder haar armen
ze kan het kind niet dragen
naar het licht van de dag
dat onaanraakbaar hoog
achter de bergen schemert…
Magische bescherming
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.618 Slaap in en geloof dat ze
elk onheil buiten sluiten.
Dan is het zover en kom je
je eigen huis niet meer binnen.
-----------------------
uit: 'Gaandeweg' 2009.…
Gangen van Duister
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 dromend
in zenuwachtige wind
dwaalde ik zwevend langs
gangen van duister
door hoge poorten en
openstaande deuren
langs plafonds en randen
van verstikking
mijn beklemmend hart
angstig zoekend naar de uitgang
in wilde achtervolging
van het naderend onheil
paniekerig en met bonzend hoofd
hoorde ik in ademnood
plotseling
de kwinkelerende…
Noorderzon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 Goud- of wellicht rooskleurig
en niemand die nog onheil vermoedt.…
Meer speciaal
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.155 Voor zekerheid oefen ik me soms al in
je komende afwezigheid die komt: ik
ben niet meer in je, weg, er niet meer, wat
niets gedaan is want de dag verduistert en
avond wordt het, ook dat nog - dat
speel ik dan, voor later, opdat ik er
tegen kan straks. Of ik dicht bij me blijf, me
vooral toch niet verlaten zal, doe ik, meer
speciaal. Wie heb…
Als Cassandra
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.490 Wie is er geen Cassandra in een tijd
waarin je zonder visionair te zijn
kunt zien dat Troje zal gaan branden?
Aan rafelranden van de stad en in
de buitenwijken smeult het al –
Luister, het is de wind niet, blijf niet doof
en blind, het zijn miljoenen naderende
voeten, aanschuifelend tot een storm
die weinig overeind zal laten staan
Berg…
Naderende nacht
gedicht
4.0 met 45 stemmen 2.926 Wolken. Schrikbewind
boven de zee. Er staat
drie millimeter glas
tussen mijn leven
en de naderende nacht.
Trillingen in het ondergrondse
lopen in mij door. Reeds grijpt
de wildernis mij bij de benen.
Aan alle deuren schudt de wind.
De wolven wapenen zich tot de tanden.
In kamerhoeken kreunt de lucht.
----------------------------------…
tekens aan de wand
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 167 in een bijbels sprookje
verschenen
op wonderlijke wijze
tekens aan de wand
van het paleis van Belsazar
ze spelden groot onheil
als goddelijke straf voor
de verwoesting
van zijn tempel
vandaag
staan de tekens
als moorddadig geweld
en genadeloze terreur
bloedrood
en kamerbreed
op ons netvlies
geëtst
we willen ze niet zien
en…
Onderweg.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 177 Trappen langs de grazige weiden
Tot er niets meer is dat stremt
Zie hem daar die bocht aansnijden,
de man die voor geen onheil remt.…
Bedden en graven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Stenen bedden
Markeren de plek
Waar lang geleden
Mensen geprepareerd werden voor vertrek
Graven van aarde
Voorzien van stenen exterieur
Omsloten hun lichaam
Ontworpen door oudheidkundig ingenieur
Groene heuvels
Geven ons een indicatie
Over de plek van onheil
Van een vervlogen generatie
Stenen reuzen
Staan voor altijd stil
De buitenkant…
Droombeeld
gedicht
2.0 met 53 stemmen 18.942 Vanmorgen toen ik nog niet wakker was
maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar
op gehoefde sokken het onheil binnen
in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan
en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam.…
Opengemetselde vleugels...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 Waar mensen woorden sabelen
met gezichten onheilig van
cynisch bedoelen
Waar mensen woorden vleien
met gezichten kwijlend van
kruipen en kroelen
Daar metsel ik deuren en ramen
met stenen keelbrokken dicht
waardoor het valse licht
en onoprecht geluid zich niet
meer nestelt onder de huid
Dans ik bevrijdend met
vederlichte vlindervleugels,…
MARTELAARSCHAP
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 255 Zijn jeugd is dood
zijn opgroeien is terreur
zijn spelen is oorlog
vrienden zijn levend dood
altijd samen op straat
tirannie der wraak
bloedstollend zijn sirenes
gekrijs der vrouwen
het rennen en schreeuwen
dagelijks gebeuren
de gewenning is grotesk
een deel van zijn leven
de kraaien fladderen weg
naderend onheil gesticht
zie ik…
poollicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 205 Wanneer aurora
haar roodgloeiende ogen
opent,
voorteken van onheil,
want de hemel staat in brand.…
poreus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 poreus
hier in deze kamer
is stilte een ruimte
waarin we ons verschuilen
zo breekbaar als
de dunne doorzichtigheid
van haar schaal
veilig is niet het woord
verte ligt altijd op de loer
het verdwalen
in datumloze dagen
wachtend op het onheil
dat een plek zoekt
om te gebeuren
het uur waarop
de rui zich aankondigt
de vleugels…
DE TROUBADOUR
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 592 Hij reist van burcht naar kasteel
muziek is beter dan het leeg gekrakeel
het levenslied vertelt al heel lang
ervaringen voor hun eigen belang
soms overstemt geroezemoes zijn gezang
men ziet niet het verborgen belang
men is niet geïnteresseerd
begrijpt niet dat men er van leert
misschien is het tij te keren
en kan men zich tegen onheilen…
Huizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Hier
huizen de goden
in loden luchten
Hier
hullen de halfgoden
zich in wolken van sinister zwijgen
Hier hebben we
heel wat te duchten:
onheil en 'wee-je-gebeente'
Het is hier
dat de wraakgodinnen
op zoete wraak zinnen
Hier kun je
of slaag
of 'n pak rammel krijgen
Het is hier
dat 'een goed beginnen'
uit den boze is…
pauken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 de wereld is vergeven
van droeve plekken met
doden die we zijn vergeten
al zeggen we van niet
met vernauwde blik snellen
we over struikelstenen
van heimlijk begraven
executies
snellen we langs
plekken des onheils
onwetend soms van
ontelbare doodvonnisen
kijk naar boven
vergewis je van de hemel
de doden roffelen
als beukende pauken…
Covid-19
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 241 gewaarschuwd
door de tijd van nu
loopt hij op zijn tenen
door het huis
zet z'n kraag op
en blijft oplettend uit
het zicht van vreemde ogen
veel is onzeker
en er schuilt gevaar
in elke proest of kuch
onheil dreigt en het virus
waart van deur tor deur
en steelt geborgenheid
weerzin in het vers gestopt
en hoop gevestigd
op een sterk…
In schemering vermeden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 173 dank zij het zachte licht van ochtendgloren
laat ik in 't eerste zwakke schijnsel
het ongewisse toe, het onheil
teruggebracht
tot tastbare contouren
verhoudingen die in het donker
zo beklemmend zijn
de loden dagen
die gemis weer boven halen
het lege duister in mijn bed
pijnlijk verlangen en
paniek voor dat wat eindig is
dat alles wordt…
Ik zag het als mijn opdracht
gedicht
2.0 met 93 stemmen 26.818 Ik zag het als mijn opdracht
haar van alle onheil
te ontdoen, van alle
ongemak te zuiveren
haar te verpuren tot
het klare, mijn leed te
logenstraffen, haar in
mijn leven tot die ene
te maken, tot die ware -
ik zag haar als mijn lot.…
Mijn oceaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.379 Jij bent soms mijn oceaan
van een goddelijke schoonheid
dan wil ik mij laten gaan
mijzelf verliezen in de tijd
Jij bent soms mijn oceaan
onstuimig en onvoorspelbaar
dan kan echt niemand jou aan
golven vol onheil en gevaar
Jij bent soms mijn oceaan
die mij met liefde wil omringen
dan probeer ik boven jou te staan
om jou eindelijk te bedwingen…
uit het zicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 zoals de taal van de
waaier het spectrum
van de liefde bestrijkt
de zwarte vogel het
onheil aankondigt
de zee telkens beetjes
zand wegspoelen zal
de in twijfels gedoopte
pen in drijfzand verdwijnt
de verbinding wordt verbroken
iemand zijn naam schrijft met
tegenstribbelende hand en we
tussen de tederheid en het
onaantastbare dobberen…
Voor Adrie
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 10.743 Stralende, zomerse septemberdagen
ze lijken te vervagen
Donker is het door verdriet
Naderend onheil aan de einder
Het gouden licht verbleekt
Een ijzige mist lijkt op te doemen
De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar
En toch zal het worden doorstaan
En komt er een moment dat het goud weer helder wordt.…